Dag Vancouver en afvaart Cruise Holland Amerika lijn.

8 september

Door de vertraging van 3,5 uur van het vliegtuig kwamen we laat aan in Vancouver.

Lagen uiteindelijk om 01.30 in bed.

Maar door zo’n dag met gedoe en alertheid duurt het dan even voor ik kan slapen!

En Ank heeft uiteindelijk ook de kou gevangen die ik had. En ook de hoge koorts ongeveer 1,5 dag. Dus zij is de hele dag op bed gebleven en Leonie en ik zijn Vancouver ingelopen.

In de ochtend een ontbijt bij ‘Jam’.

Staat blijkbaar heel goed bekend en ligt vlak bij ons hotel maar er staat een rij buiten, geen TikTok rij. Hebben 40 minuten moeten wachten voor we naar binnen konden.

De rij was gezellig. Voor ons in de rij zoon en moeder die net op bezoek was om kennis te maken met zijn fiancee en haar familie. Gezellig gesprek.

Ondanks goed lijkende keuzes om verantwoord te eten zijn er dan enorm veel dikke wafels niet een maar 4.

Maar een gegeten.

Verder naar down town gelopen , de haven. We waren te moe om weer een hop of hop on bus te nemen dan maar Vancouver niet echt zien. We merken dat onze leeftijd ruimschoots parten gaat spelen , alles hurry up achter elkaar is over.

Maar we maken nog van alles mee.

Even al op de kade gelopen waar vandaan we morgen vertrekken. En met het heerlijke weer en uitzicht op zee even gewoon gerelaxt.

De jongeman bij het ontbijt heeft Italiaanse roots en ook nog Portugees. Geboren en opgegroeid in Canada.

Later in de avond bij het eten spreken we een ober die ook internationale achtergronden heeft. Opvallend in deze stad is de mix van huidskleuren, van heel donker naar uitgesproken blank, Aziatisch maar ook Chinees, eskimo’s etc.

Prachtig ik houd ervan. Weinig criminaliteit in deze stad .

Op naar morgen de cruise ? Ik ben heel benieuwd. Ga ik er iets van vinden en wat ?

Ik geniet het meest in het leven van deze verrassingen naast kids en kleinkinderen.

Wat ga ik beleven ipv elke dag hetzelfde.

Zo fijn dat het weer kan !

9 september : de logistieke operatie om 2600 mensen met baggage aan boord te krijgen.

Klein hapje s ochtends op de kamer en om 9.30 klaar staan voor de taxi. Ik was benieuwd want gisteren had ik wel gezien waar de schepen lagen maar had visioenen van ver slepen met de koffer. Nou niets daarvan.

De taxi reed een garage in onder locatie waar de afvaart plaats zou gaan vinden.

We stapten uit en nog geen 100 meter verder konden we onze koffers afgeven. Dat is een.

Toen door checks douane, handbagage van Canada naar Amerika . Allemaal een geoliede machine . Trouwens weer tweemaal een foto gemaakt met een iPad! Het liep vloeiend, overal zaten grote groepen mensen op klapstoeltjes voor andere cruiseboten. Maar wij steeds verder. Uiteindelijk belanden wij toch ook op die stoeltjes. Denk 30 minuten en mochten toen de boot op.

Zag bij het langslopen dat de baggage met hijskranen het ruim in werd gebracht op diverse plekken. We mochten gelijk naar verdieping 9 waar het grote buffet restaurant is om te eten. Was inmiddels 12.00 uur. Onze hutten waren nog niet klaar . Dus even geluncht, wat een keuzes!

Rond 13.00 uur konden we naar de hut toe. Even zoeken waar 4004 was op de vierde verdieping. En wat een verrassing wat een luxe kamer met balkon en 2 stoelen buiten.

Prachtig sanitair. Veel beter dan verschillende hotels die we gehad hebben.

De koffers kwamen in de loop van de middag . De Stewarts hebben alle koffers voor de deur gebracht bij de hutten, wat een werk en wat een nationaliteiten op het schip.

Later op de middag moesten we ons melden bij ons verzamelpunt on geval van een calamiteit. En we werden door scannen van ons pasje gecontroleerd of we de procedure gevolgd hadden.

Daarna restaurants reserveren! Want de goede restaurants zijn gauw vol. Je moet bij deze ook wel vaak weer extra betalen.

Vanavond gaan we eten bij Rudy’s fish restaurant.

Koffer was er rond 15.00 uur. Deze nu echt uitgepakt voor het eerst sinds ons vertrek.

Afvaart rond 15.30 werd ook weer gevierd

Rond 17.00 uur gaan rondlopen op het schip kijken waar wat is. Zwembad en een soort balspel court. Pickle ball?

Elke dag is er een programma van 2 Blz. . My God!!! Dit is wel heftig.

Van half uur tot een uur. Er is een groot theater en ook zijn er overal kleinere zalen . Een waar een rolling stone tribute band speelt en 2 mensen op 2 vleugels leuke muziek. Etc etc.

Nou op naar het vis restaurant. 17.30 Rudy’s sell de Mer. Wat aten we daar heerlijk!!

Een gezellige Tunesische ober die de sfeer erin bracht en ons verwende met extra zoetigheden opgedekt in iets bijzonders (zie foto ). Met iets meer heerlijke wijn erbij hebben we gelachen en genoten.

Ank en Leonie gingen nog koffie drinken . Ik alvast naar de kamer waar ik de zon mooi onder kon zien gaan. En dit verhaal heb geschreven.

Op naar dag 2 van de cruise. Een Zeedag . Oh ja en einde van de middag walvissen al was het ver weg!

Moose en beren alles opgezet dat wel

6 en 7 september

Van little bear naar Seward en van Seward naar Anchorage’s luchthaven

Ik was in mijn vorige verhaal een beetje kort van stof. Maar vandaag 7 september gaat het beter en ik ga wat uitgebreider schrijven.

De little bear lodge ligt in een prachtig natuur gebied. In de lodge, helemaal van hout, is er van alles: bedden met 3 dubbel dekens, gelukkig een kachel waar we met de buren overlegden over hoe die aan moest. Zij hebben de eigenaar gemaild die iets verderop woont en binnen 5 minuten stonden twee jonge mensen op blote voeten aan de deur. Die hebben geholpen. Leonie vertelde later dat dit gezin heel veel gereisd heeft met de kinderen all over the world en toen besloten hebben definitief in Alaska te gaan wonen en een stuk grond hebben gekocht. De eigenaresse is in de healingsfeer. Er stond een spray om goed te kunnen slapen! En zij verzorgt diverse behandelingen. Oa ook Rheiki. Verder was er in de hut een fluit om beren te verjagen. En een heel mooie zaklamp om de weg naar het toilet te vinden.

Ongeveer 2 Miles verder op de weg was Sheep Mountain lodge met een restaurant waar we s avonds aten en s morgens ontbeten hebben . ‘S avonds at ik zalm met aardappeltjes gebakken en geroosterde groenten en s ochtends havermout met rozijnen. Erg veel jongelui die er werkten. En heel vriendelijk. Om avond te eten moesten we wachten 45 minuten, we werden buiten om naar een kas gestuurd waar het lekker warm was en we werden overrompeld door een enorme opgezette moose (eland) tussen de bloembakken. (Foto)

Even terug naar de nacht. Tja buiten naar het toilet. Vond dat stukje lopen met die beren een beetje eng. Maar het is niet anders.

En s ochtends tijdens het ontbijt landde naast ons de helicopter . Overal staan er heli’s die gebruikt worden om afstanden te overbruggen en voor tourvluchten bv naar gletsjers.

Ook veel watervliegtuigen.

Toen op weg langs een route met gletsjers naar Seward. Maar jammer genoeg veel mist.

Uiteindelijk zagen we in de verte de enorm lange Matanuska gletsjer liggen maar niet gekozen om er naar toe te rijden vanwege het slechte zicht.

We hebben al een aantal dagen problemen met de linker achterband. Onderweg bij een klein benzine station gevraagd naar lucht. Hadden ze niet. Toen ik in de bar binnenkwam schrok ik me dood. Zat daar op de barkruk een enorme bruine beer. (Zie foto’s). Moest ook lachen .

Doorgereden en wel naar de Hatcher pass gegaan. 25 km landinwaarts klimmen naar 1100 meter met een mooi landschap en het laatste stukje off the road!

Tweede poging om de achterband lucht te geven. Er was lucht maar een simpel apparaat dat niet kon meten hoe hoog de druk werd. Leonie kreeg er een apparaatje bij dat de in het ventiel van de band moest stoppen en je kon de druk aflezen. Werkte prachtig! Bijzonder, had ik nog nooit gezien.

Na Anchorage ging de zon schijnen en reden we baai in richting Seward. Een prachtige route. Er is daar een Beluga baai waar tot en met augustus Beluga’s rondzwemmen maar nee nu geen Beluga meer. De overnachting locatie ligt buiten Seward . We besloten toch te gaan eten bij het hotel. Onderweg alvast gereserveerd 19.30 Maar eerst inchecken.

Ik kon niet inchecken lang verhaal kort . Ik heb een 0 in mijn paspoort nummer of is het een o of een O. Dus cijfer of een letter, die laatste groot of klein? Inmiddels weet ik dat in de nl paspoorten geen O voorkomt maar dat het altijd de nul is. Nou ja dan maar inchecken op het vliegveld . Daarover later meer.

Ipv een uurtje rust is de tijd vergaan aan steeds opnieuw proberen. Het meisje aan de balie van het hotel heeft ons geholpen om mijn paspoort nummer in de ETA aanvraag ( visum voor Canada ) te veranderen , want wat bleek ipv een nul heb ik bij die aanvraag een kleine o ingetypt dus geen match en ze heeft de approval (bevestiging) geprint.

Lekker even eten. Het was overvol in het restaurant en het geheel een enorme klankkast . Vreselijk herrie ! Na 45 min gingen de meeste mensen weg. Geluid stukken beter.

Het eten was oké Ank had een bowl met sla en hummes. Leonie heilbot en ik fish en chips. De menu’s zijn eigenlijk overal een beetje hetzelfde. Het was een prachtig hotel met diverse gebouwen in het bos waar veel eekhoorns rondliepen. Kamers begane grond en eerste verdieping.

Het ontbijt is heel sober. We hebben een keer brood gehad en er was alleen boter voor erop en vaak is er Griekse yogurt altijd gezoet met meloen.

De prijzen zijn pittig . Een hoofd warme maaltijd vaak tussen 30 en 40

Amerikaanse dollar. Dus ongeveer ook euro’s.

Donderdag 7 september

Op tijd aan het ontbijt 08.00 uur. We willen voordat we naar Anchorage rijden nog even in Seward aan de baai gaan kijken .

Er liggen daar cruiseschepen. Vanaf deze plaats varen ze ook naar de inside passage en komen dan aan in Vancouver. Wij vliegen naar Vancouver en varen omhoog heen en weer.

Prachtige fjordenachtige omgeving.

Maar verder hebben we niets meer gedaan en zijn we naar Anchorage’s gereden.

Ook prachtige tocht.

Het inleveren van de auto ging zeer soepel. We waren vroeg en ik probeerde nog even digitaal in te checken en zowaar gelukt.

Waarom nu wel ????

Even geluncht .

We kregen vrij snel bericht dat onze vlucht 3 uur vertraagd is . GvD. Maar ja het wordt dus na middernacht voor we in het hotel zijn. Kregen een bon van 15 dollars om te eten alleen geldig op het vliegveld bij Humphrey’s.

Toen de koffers inchecken en daar begon het gelazer. Ik werd niet toegelaten mijn paspoort en het ETA formulier matchten niet.

Ik probeerde uit leggen waar het in zat.

De jongen achter de balie zei heb je geen visum?? Nee ik heb alleen een ETA nodig. Hij ging bellen. Ze konden niets doen voor hem want het systeem lag eruit. Mijn koffer bleef staan bij de balie en ik moest wachten. Hij zei een uur! Na 45 minuten werd ik geroepen en hij probeerde weer 2, 3 keer het paspoort te scannen. Nog steeds niet goed, hij weer bellen en na weer 20 minuten ging opeens mijn paspoort er wel doorheen. Er kwam een enorme lach op zijn gezicht. Hij blij maar ik ook, vergat hij nog bijna mijn koffer op de band te zetten . Hoop dat dit goed gaat !!!??

Zitten nu te wachten op het vertrek!

Volgens planning 19.45 Precies 3 uur vertraging . Met meer dan 3 uur heb je recht op vergoeding, restitutie. Wordt vervolgd!

Van Fairbanks naar Valdez en naar Little Bear

Ik loop 3 dagen achter . Te beginnen met de langste rit van 600 km van Fairbanks naar Valdez. Alhoewel ik begrepen had dat er heel mooie stukken natuur in deze rit zaten viel dat tegen en het laatste stuk wat wel prachtig was daar was het weer slecht. Veel mist en laaghangende bewolking. Prachtige watervallen. We zaten al te sippen over morgen de boottocht naar de Columbia gletsjer.

Aangekomen in Valdez gingen we eten maar alle eettentjes aan de haven zaten overvol en we zijn uiteindelijk beland bij een Foodtruc Thais. Lekker maar het was voor mij te koud om buiten te zitten.

De volgende ochtend prachtig weer, de hele dag strakblauw. Voeren om 10.30 weg.

Voelde me de hele dag niet lekker, s ochtends opeens heftige diarree en s middags bibberen kou en bleek ik thuis komend 38.9 koorts te hebben . De diarree goed opgelost met Imodium maar ook al voelde ik me lang niet fijn , wilde deze tocht niet missen.

Onderweg zagen we zeeleeuwen ineen grote groep, daarna 2,3 orka’s. En later op de dag nog een groepje otters.

Maar de tocht ging uiteindelijk naar een gebied waar diverse gletsjers in zee uitkomen .

Deze was enorm! De Columbia gletsjer. En is in de laatste 30 jaar meer dan de helft aan ijs al kwijtgeraakt.: de noot kwam. Maar het is betoverend varen richting de gletsjer en het krakende ijs dat in brokken tegen de boeg botst. De lucht is blauw en het ijs van de gletsjer ook. Vroeg naar bed .

Vandaag 6 september naar Little Bear gereden. Leonie heeft het hele eind gereden, ik heb achterin liggen te slapen. cabin midden in de natuur mooi maar het is echt kamperen voor W.C. en douche moeten we naar buiten !

Vanochtend in het koude hok gedoucht!

Er was binnen in de hut een goede kachel.

Dus heerlijk geslapen .

1 september excursie met bus in het Denali national park

Jammer genoeg was het vanochtend weer grijs en regenachtig. We werden om 10.45 opgehaald met een soort oude schoolbus.

Deze reed het park in. De eerste 24 km was asfalt. Daar mag iedereen nog komen.

De volgende 19 kilometer is een weg van grid en permafrost. (Permanent bevroren. Ondergrond in zeer koude gebieden). Dus na 43 km zijn we gedraaid en hebben we dezelfde weg terug gereden . Ze vertelde dat door de opwarming van de aarde de permafrost dooit en dat dan de weg gaat verzakken. Een groot probleem. De Denali berg van boven de 6000 meter hebben we niet gezien. In de wolken Voorheen was dit de Mount McKinley maar hij heeft de originele inheemse naam weer teruggekregen sinds 2016.

Het was een troost dat de gids zei dat hij maar 25 % van de tijd zichtbaar is.

Onderweg diverse dieren gezien een grote grizzly beer, meerdere elanden, de vogel van Alaska de Willow ptarmigan. En prachtige landschappen. Ongelooflijk! Op de toendra hoger in de bergen zijn er vooral op de grond de mooiste herfstkleuren. Veel bessen die door de beren gegeten worden om vet te worden voor de winterslaap. Helaas we gingen niet uit de bus en moesten alles door de ramen fotograferen.

De bus werd bestuurd door een dame , die in de zomermaanden elke dag een tour doet. 5 uur. Ze heeft bijna continu gesproken uit de losse pols. Zeer interessant.

Beren bv komen iedere 14 dagen tijdens de winterslaap even uit hun hol. Ze plassen dan , schudden met hun lijf en gaan weer slapen. Dit is om hersentrauma te voorkomen.

Een berin is bv zwanger maar die zwangerschap gaat pas verder als ze vet genoeg is om het kind goed te voeden als het geboren wordt en tijdens de zwangerschap.

Een echte stop 15 minuten was op een plek waar toiletten waren en dat was de plek waar Chris MacCandless de rivier niet meer over kon steken en is overleden. (Film into the wild). Inspiratie voor mij om Alaska te willen bezoeken. Dus al vanaf 2012

In de bus kon je de raampjes open draaien en iedereen dramde om bij het raam foto ‘s te maken. Bij de stopplaats mochten we 10 minuten er uit en we kregen instructies wat we moesten doen als er een beer kwam en vooral de Moose, de Eland, die is erger. Eet je niet op maar vermorzelt je.

Waren rond 16.30 weer in het hotel.

Het is nu ochtend zaterdag 2 september en gelukkig heel goed geslagen van 21.00 tot 0.700.

Vandaag rijden we naar Fairbanks. Minder kilometers en bijna strak blauwe lucht. Dus gaan nu eerst hier maar wandelen!

Prachtig weer en mount Denali gezien

Bij het opstaan was het strakblauw en heerlijk frisse schone lucht. Voelde buiten aan als wintersport weer. Maar was nog wel rond de 10 graden .Overleg wat doen we vandaag . Rijafstand ongeveer 250 km. Hier trouwens alles natuurlijk in Miles.Gisteren hadden we natuurlijk gezien dat de eerste 21 km

het Denalipark in een asfaltweg was en dat je dat zelf ook mocht rijden. En de gids had verteld waar we ongeveer de Denali berg konden zien .

Dus gaan we dat opnieuw doen

En in Fairbanks wil ik graag de bus zien die in de wilderness heeft gestaan en nu in een museum. We moeten in ieder geval tanken!

1 gallon is 3,7 liter en kost ongeveer 55 euro.

Afrekenen rond de 60 dollar. Prijs is dus ongeveer 1,50 per liter benzine.

Maar we verlieten de mooie locatie aan de hard stromende rivier . Denali Park Village.

Wij hadden het nogal druk en ik had nog niet in de winkel gekeken die er was. Dus nog vlug even doorheen gelopen. S Avond ben ik op en meestal liggen we rond 21.00 uur op bed.

Dus op naar de Denali park road. Je mag er maximaal 40 km rijden. En jawel hoor, onmiskenbaar het profiel van de berg.

Helemaal wit en natuurlijk heel ver weg, zij ligt heel diep in het park .

Nog even een weetje : dit nationaal park is groter in vierkante kilometers dan alle nationaal parken in Amerika bij elkaar opgeteld . De Mount Denali wordt wel beklommen maar dat is heel moeilijk en er zijn strikte regels . Elke klimmer moet zijn eigen troep, eten en afval vooraf en nadien zelf meenemen . De tocht is sowieso om er te komen al heel zwaar . Alles bij elkaar minimaal 3 weken. En er zijn hier geen sherpa’s zoals in Nepal. Ga thuis eens op YouTube kijken. Of er films te vinden zijn. De term wildernis is hier heel erg van toepassing. Je ziet vanaf de weg de berg met je blote oog en mijn telelens heeft hem nog iets meer dichterbij gehaald .

Later in het museum dat we zijn gaan bezoeken was de berg in profiel op het platte vlak te zien met diverse kleuren lampjes en routes van de geslaagde pogingen om boven te komen door de jaren heen.

Tussen de middag zochten een plek voor koffie en lunch . Tja nog niet zo eenvoudig in een land zo dun bevolkt. Op de kaart stond een klein dorpje aangegeven Nenana. Even van de weg af. Alles lijkt hier oud en vervallen. Huizen met alleen een frontje. Ik zag een wand met schilderingen en daarop stond museum . Nou dan even kijken en wat was er binnen te zien . Een supermarkt , annex bakker, annex winkel van sinkel om je ogen uit te kijken .

Achterin de winkel stond een tafel met 4 stoelen . Ze hadden heerlijke koffie en een koek erbij . Dus koffie met …. Geen lunch!

De bakker, een vriendelijke vrouw was blij met onze klandizie. Praatje in het platte Amerikaans. Soms bijna niet te verstaan.

Daarna op naar het museum van het noorden in Mooi modern gebouw op het terrein van de universiteit van Alaska.

In het museum in Fairbanks de geschiedenis van Alaska vanaf ongeveer 1800. Van alles was er te zien.

En boven 3e verdieping een mooie kunstexpositie met allerlei soorten kunst.

En mijn vraag waar is de bus dat werd beantwoord met : “hij staat elders om gerestaureerd te worden en in het weekend kun je er niet bij “. Heftig teleurgesteld.

Dan op naar het hotel in Fairbanks.

Nou Pikes waterfront lodge is iets bijzonders.

Inrichting over de top. Voor mij kitsch maar echt Amerikaans begrijp ik .

We dronken een wijntje op een balcon/terras in de zon aan de rivier . Heerlijk en daarna eten bij pikes landing.

Grote porties uitgeserveerd door een vrolijke spontane ober. Voor ons zo anders. Zo over de top. Maar wel gelachen.

Nou en nu komt het, Fairbanks is een van de plaatsen met de meeste nachten het noorderlicht . Ze spreken over ruim 200 dagen van het jaar . En het was helder dus … we hebben ons aangemeld om gebeld te worden .

Sliepen rond 22.00 uur en om 23.50 ging de telefoon : ‘Beautifull Aurora !”

Snel snel in de kleren maar toen we buitenkwamen wad het al gebeurd . Er waren wolken inmiddels in de lucht . Tja dat is de tweede keer. Misschien komt het er toch nog een keer van ??

We moesten bijtijds op .

Vandaag zondag 3 september hebben we het grootste traject te rijden 600 km van Fairbanks naar Valdez.

Daarover later meer.

31 augustus van Anchorage naar Denalipark

Het ophalen van de auto ging snel en gemakkelijk. Geen wachtrijen en veel service.

De koffers in de achterbak. We hebben een ruime Toyota.

De overgang van een camperbus waar alles een vaste plek heeft naar dit ‘zwerversbestaan’ is wel groot.

Daarbij komt de leeftijd!

En meer zaken meenemen t.b.v. mijn gezondheid.

Nu over naar het ontbijt in het Intellhotel.

Onze reisorganisatie Travelworld boekt geen ontbijten bij omdat het ontbijt in Alaska niets voorstelt . Maar nu kregen we, per ongeluk, gratis er toch ontbijt bij. Bij balie A vroegen ze wat we wilden. Er was keuze soort tosti met niets erop of met iets van gebakken vlees en yogurt met fruit en koffie. Steeds enorme hoeveelheden Ik wilde geen vlees er op en kreeg een kaal broodje wat geroosterd was.

Bij balie B in de ontbijt ruimte konden we het afhalen. Toen ik vroeg of ze iets van kaas had voor op het brood kwam er een kleine tube Philadelphia te voorschijn. Heel lekker dat wel. En alles is in papier verpakt en overal koffie etc. in wegwerp bekers. Gelukkig geen wijn in papier of plastic.

Om 9.30 vertrokken we. Het goot niet een klein beetje maar heel heftig en de voorspelling was dat het rond 15.00 uur droger zou worden en dat was ook zo. Na anderhalf uur rijden met de iPhone en Waze (navigatie app) ingeplugt afgeslagen naar een soort plein met veel parkeerplaatsen en winkels, even koffie drinken.

Later op de dag bij de lunch stapte ik uit de auto en wilde mijn jas pakken want het regende weer en de temperatuur is rond de 12 graden. Geen jas????

Na 10 minuten puzzelen waren we eruit:

Wat was er gebeurd?

Ik zou gaan rijden na de koffie. Sleutel mee, auto open en ik stapte in en legde mijn jas achter in de auto. Ank kwam naast me zitten en Leonie pakte nog iets uit de achterbak.

Leonie: ‘Er is hier geen roze koffer, oh en ook de mijne is er niet ???” Ik eruit. Netjes achterin lagen 2 heel andere koffers. Kijk ik 3 p’s verder en zie ik dat daar eenzelfde auto staat . Oh blijkt dat de onze te zijn.

Maar hadden die mensen de auto open achter gelaten of deed onze sleutel het ook op die andere Toyota?

Ook zij hebben vast moeten wennen aan die huurauto. Wij al giebelend, slappe lach, ingestapt en weggereden. Dus je snapt het al.

150 km verder gingen we lunchen in Taikeetna

Een echt toeristen plaatsje. Leonie wist van internet dat daar het Denali brewery cafe was met een goede lunch Had ze op internet in nl al gevonden. Maar was heel druk.

Het goot nog steeds. Dus zei ik : “geef me mijn jas svp even aan?” Geen jas

En na 5 minuten zei Leonie: jij deed je jas uit in die eerste auto! Oh neeeeee!

Maar toen: had ik iets in mijn zakken gestopt??? Nee paspoort, spuit spullen en creditcard in mijn tas. Pfff. Tja dan nu even zo’n plastic dun opvouwbaar ding aan en naar de lunch. Beduusd, is dit de ouderdom? Tja?

Dan maar een nieuwe jas. Of wil iemand zijn huidige jas aan mij verkopen?

Het was een drukke tent en wij werden in een tweede zaal neergezet. Het was koud! Overigens zaten er mensen op het overdekte terras waar een groot electrisch vuur brandde met zgn echte vlammen.

Vertelden aan de ober het verhaal en vroegen of in dit dorpje, meer een toeristische nederzetting met houten huisjes, soort kerstmarkt in Duitsland, een winkel was waar ze jassen verkochten of zei ik : “Can I buy your jacket ?” No. Ik werd geïnformeerd waar een winkel was waar mogelijk iets verkocht werd en we bestelden de lunch . Dit was het brouwerij café van het Denali bier! De brouwerij waren we onderweg al tegengekomen. Fish en chips, de chips kon je kiezen gewone of zoete aardappel friet. De vis was heerlijke heel goed smakende kabeljauw. Halverwege de maaltijd kwam de ober terug met een zwart groot maar heerlijk warm vest met capuchon. Wel een beetje smerig.

Maar ja en ik vroeg wat het moest kosten . “Nee niets” was bij hem in de zaak achtergebleven. Iemand vergeten mee te nemen . Hoe bijzonder!

In het dorp uiteindelijk een zwarte gevlekte dunne regenjas (waterdicht) gekocht en later nog in een heel klein zaakje 2 paar oorbellen.

Nu de laatste 200 km naar de overnachting in Denali . Tot dan was het een 2 baan-weg met stukken passeer stroken. Aan beide kanten groene vegetatie . Veel soorten bomen. Nog weinig tot geen verkleuring. Stukken waar je zag dat er bosbranden waren geweest.

Na een half uurtje en iets minder regen ging het landschap veranderen : bergen aan beide kanten en ging de weg meer in bochten en met her en der kleine hoogte verschillen. Jammer genoeg hingen er teveel wolken om uitzicht te hebben .

Meer snel stromende rivieren die je vooral zag als je over de brug reed. En in mijn hoofd dacht ik steeds aan de jongeman vanuit de film ‘into the wild’ die uiteindelijk overleden is in het Denali park omdat hij in het voorjaar de wild stromende rivier niet meer kon oversteken.

In het najaar was deze veel minder diep toen hij de wildernis in ging. Recent het boek over het echt gebeurde verhaal nog eens gelezen.

Hij heeft geleefd in een oude bus die daar in het Denali park stond voor de rangers.

De bus staat inmiddels in een museum in Fairbanks waar we over 2 dagen naar toe gaan.

Dan het laatste stuk. De natuur wordt steeds ruiger, geen nederzettingen meer.

Weide vlaktes met typische dennen bomen.

Alsof het allemaal stijve kunst kerstbomen zijn. (Foto komt, tobben heel slecht internet overal).

Even de weg af Denali viewpoint south 2 km en dan is er een enorme parkeerplaats: wij zijn met een camper de enige. Bij strakblauwe lucht heb je vandaar uitzicht op de Mt Mckinley 6194 meter hoog.

En wij zien niets !!!??Jammer.

Verderop kun je nog aan de linkerkant van de weg afslaan naar een kort stukje weg dat langs de snel stromende rivier loopt en de lagere bergen zijn uit de mist . Het waait heel hard en het is even gestopt met regenen.

Morgen is er nog een kans . We gaan met een bus tour van 5 uur het park in. Er mag niemand met de auto komen.

We slapen nu 2 nachten in het Denali park village. Aangekomen om 18.30 Groot terrein met diverse soorten houten gebouwen. Wij slapen op de eerste verdieping met een klein terrasje met 2 stoelen en de rivier bijna aan onze voeten . Maar geen uitzicht want er staan heel hoge bomen aan de oever en het giet weer . Overigens aan een P aan de oever van de rivier grote rafting boten. Morgen daar eens kijken!

Inschrijven en alle procedures voor hoe het zit met eten, drank en een lunchbox reserveren voor morgen voor de bustour.

Een soort wintersport ambiance, mooi gebouw in hout en staal. Een grote hal met zitjes en tafels. Ziet er vrij nieuw uit blijkt echter uit de zestiger jaren te zijn. Groot, heel veel mensen en heel luidruchtig.

Ank is doodop en gaat naar bed. Na de goede warme lunch gaan we het avondeten overslaan. Wel ga ik met Leonie nog een glaasje halen . Gaan zitten op een plek waar 2 oudere mensen ( nadien heeft hij exact mijn leeftijd op een dag na) zitten. Nou dat hebben we geweten . Om 21.45 ben ik weggegaan. Echt zo’n Amerikaanse waterval. En het Amerikaanse Engels heeft de hele nacht nagegalmd in mijn hoofd. Nou tot zover . Nu 07.03 slecht geslapen !

Anchorage gearriveerd

Opstaan om 05.30

Gelukkig hoefden we onze koffers niet meer naar beneden te sjouwen die waren gisteravond al met hulp van onze buurman in de auto gezet.

Toen onze vriendin ophalen en alhoewel het druk was op de weg naar Schiphol geen files.

We hadden op Schiphol valet parking geboekt.

In de bocht tussen vertrekhal 2 en 3 stond een aardige jongeman al te wachten.

Even overleg hoe het gaat als we weer geland zijn en wij konden direct onze koffers wegbrengen. Ook alle checks verliep snel en geen wachtrijen. Dus om 8.30 aan de koffie.

Om 10.15 moesten we boarden.

Ook vertrokken we op tijd voor de vlucht naar Chicago. 8,5 uur.

In Chicago hadden we van 12.50 to 15.20 overstaptijd. Dus 2,5 uur. Ruim voldoende zou je zeggen. Maar wij zijn niet wij als er dus weer iets gebeurde .

Het is een complex vliegveld dat op de eerste plaats met heel veel controles en onvriendelijk snauwende beambtes als je niet exact doet wat ze willen dan wel een vraag wil stellen omdat er paniek was. Service 0,00.

Nou even in volgorde:

Eerst in de rij voor paspoort check, foto en vinger afdrukken van beide handen en de duimen apart. Dit omdat je Amerika binnen komt. Daarachter was de baggage band. Wij moesten de baggage op een andere plek weer inchecken! Maar eerst geen koffer maar ja kans wijs lands eer. De koffers worden al vast van de band gehaald en op een plek bij elkaar gezet. Oké gevonden.

Toen moesten we de baggage het land invoeren. Alles was opgestapeld op een kar, dat moest er vanaf en kwam op een omhooglopende band.

Maar voordat dit gebeurde werden we gesplitst. Onze vriendin rechts en wij naar links. En ik deed meerdere pogingen om te zeggen dat we bij elkaar hoorden maar de betreffende man schreeuwde tegen ons dat we naar rechts moesten. En het waren ook geen rijen naast elkaar zodat je elkaar in de gaten kon houden. Dus toen we alles wederom op de kar hadden geladen liepen we door en toen we bij de uitgang van de rij naar rechts kwamen niemand. Wat nu ??

We werden naar de uitgang gedirigeerd . Daar zou onze vriendin vast wel zijn ??

Niets ja en wat doe je dan. Appen oh ja roaming weer aan, vliegtuigmodus eraf maar dan moet de ander dat ook hebben gedaan …

Dus geen contact. Onze zoon gevraagd of die kon appen! We wisten dat we ook nog met een trein moesten naar een ander deel van het vliegveld.

Vragen of er een omroep systeem was, nee dat hadden ze niet. Dan toch maar verder.

Moesten we met een lift. Er stonden ongeveer 8 karren voor ons en de tijd ging natuurlijk verder. Boven 1e verdieping aangekomen moesten we weer wachten op een tweede trein vanwege de drukte . Deze gaat gewoon door een woonwijk en nog steeds geen vriendin. Aangekomen moesten we met een lift naar 1e verdieping een brug over een straat en weer met de lift naar beneden. Beide kleine liften waarin we ons propten naast een mevrouw in een rolstoel!

Toen de koffers weer inchecken . En daar heb ik gelijk gevraagd of er al ingecheckt was en dat was zo! Opluchting maar nu moesten wij het vliegtuig nog halen! En wat schetst mijn verbazing weer een enorme rij! Daar heb ik diverse stukken voorgedrongen onder een draad door en veel boze mensen!! Paspoort check, controle baggage en alles tergend langzaam . Bijna iedereen moest zijn tas open maken . Ank overigens ook nog. Inmiddels was het 15.10. Komen aan bij B10 en jawel hoor daar zit ze!!! Iedereen heel blij. En het boarden ging direct starten Dus pfff

Stress, vragen als wat hadden we gedaan als ze er niet was . En die vraag had zij ook.

We hebben nu toch maar duidelijk afgesproken zoals we overal in de wereld met de kinderen deden. Ga terug naar de plaats waar we elkaar voor het laatst gezien hebben.

Maar dat was in zo’n systeem met al die controles ook niet gelukt !

Dus vliegen nu 6 uur naar Anchorage.

En het is inmiddels 01.00 Nl tijd en 17.45 hier dus met nog bijna 5 uur vliegen en ook nog weer terug in de tijd landen we om 20.00.

Van 05.30 in dordrecht naar Anchorage zijn we dan anderhalf etmaal op de been.

De crew van united airlines in beide vluchten was top. Op deze tweede vlucht moesten we onze drankjes zelf betalen maar ze namen geen creditcard aan en geen cash. Je moest je creditcard koppelen in de app. Maar geen internet in de lucht dus kregen we het wijntje gratis. Eind goed al goed !

Inmiddels een nachtje geslapen en het is eindelijk 31 augustus. Om 06.00 klaar wakker.

Met medicatie ook wel een ding zo’n tijdsverschil.

Dus op naar Denali park.

Vertrek nadert 30 augustus

27 augustus

Terwijl het buiten giet en dondert en ik te midden zit van opengeslagen koffers en nu al voorzie dat niet alles erin past, zal ik blij zijn als het eindelijk woensdag ochtend is.

Geen twijfel meer over of er bij de cruise heel nette kleren mee moeten. In de app van de Holland Amerika lijn staat dat je niet in vrijetijdskleding aan tafels mag waar uitgeserveerd wordt?? Dan maar buffetten! Er is immers van alles. Maar ja je snapt het al toch iets chiquer nog in de koffer gestopt.

En dan te bedenken dat we 5 jaar lang in de camper reisden waar we juist oude spullen meenamen, die we desnoods konden weggooien.

En dan alle gedoe over medicatie en vitamines in de verenigde staten, Alaska is natuurlijk U.S.A. Alle documenten voor medicatie had ik al gezorgd, maar nu blijkt dat alle vitamines ook in de originele verpakken moeten zitten!

Normaal gaat zo gauw ik die binnen heb gaat direct het zakje eraf en heb ik gemakkelijke doosjes. Dus moest ik de hele voorraad opnieuw bestellen!

Mijn beautycase zit i.p.v. beauty spullen vol met ‘snoepjes’ voor senioren en alle medicatie. Want deze moet mee in de handbagage. Stel je koffer is er niet bij aankomst.

29 augustus

In de afgelopen 3 weken hebben we het visum voor Amerika en voor Canada zelf aangevraagd. Fijn dat nog een vriendin meegaat. Samen zoiets aanvragen helpt en is ook gezelliger. Mijn vriendin/partner is blij als ze verlost is van deze karweitjes.

We moesten ook al inchecken bij de Koningsdam de boot waar we mee gaan varen. Hebben een buiten hut en een upgrade gekregen naar buiten hut met balkon.

Ik zei gelijk: ‘Oh het algoritme heeft ons eruit gehaald als nieuwkomer en natuurlijk worden we nu gefêteerd’. En ja hoor begreep van anderen, dat hun bij de eerste keer hetzelfde was overkomen. We zitten op het vierde dek. We zijn vooral heel benieuwd of het ons gaat bevallen. Het schijnt wel de meest vervuilende manier van reizen te zijn. Vliegen is minder vervuilend. Oei!

En inmiddels zijn we er ook achter dat ze uit alles een slaatje slaan. Om te mogen zwemmen moet je p.p. 150 euro extra betalen. Dit schijnt iets van de laatste jaren te zijn. Doen we maar niet. We hebben al een druk programma met excursies, fitnessen, lezen en buiten kijken omdat we door de inside-passage varen met mooie uitzichten zoals beloofd wordt.

Maar voordat de cruise gaat beginnen eerst de autorondreis.

Vliegen naar Anchorage met een tussenlanding in Chicago.

Daar zie ik wel tegen op. Eerst een vlucht van Amsterdam naar Chicago 8.50 uur en dan overstappen en naar Anchorage nog 6.40 uur. Pfff. Bij de huisarts geweest voor een slaappilletje. Want we krijgen ook het tijdsverschil met Chicago 7 uur en met Anchorage dan nog 3 uur. We gaan dus uiteindelijk 10 uur terug in de tijd. En hopen aan te komen om 19.50 in Anchorage. Daar dan eerst alle procedures door, bagage en auto ophalen en ons hotel in Anchorage zoeken….. Ik denk in het donker.

Wat een verschil met toen ik 20 jaar jonger was. Merk dat goed. Angstiger, meer leeuwen en beren zien. Jammer. Het schijnt ook dat United Airlines waar we op de heenweg mee vliegen, bekend staat om zijn vertragingen. Maar we laten ons niet hinderen. Onze laatste reis op deze manier was naar China in 2015. Natuurlijk wel nog gevlogen naar Doha en Dubai.

Gisteravond nog gesproken met iemand die adviseerde ons een e-sim te nemen. Daarop kan dan een abonnement geplaatst worden (digitaal) van een Amerikaanse provider. Geen telefoon maar wel data. Dus appen, internet, foto’s versturen en dit blog.

Vanochtend ingecheckt. Oh Oh die Amerikanen willen van alles van je weten en daarnaast moesten we zoveel invullen, wederom kopie paspoort terwijl alles al ingevuld was.

Zijn er zeker wel 45 minuten mee bezig geweest.

Morgenvroeg 30 augustus moeten we om 08.00 uur op Schiphol zijn. Dit betekent hier om 6.10 de deur uit, dus bijtijds het bed uit. De koffers zijn dicht en worden door onze aardige buurman in de auto gezet en ook maakt hij een maaltijd voor ons. We hebben op Schiphol geregeld dat onze auto bij de vertrekhal wordt opgepikt (Valet parking).

Gezien onze luxe reis kon dit er ook nog wel bij.

Nu alles geregeld is, is de rust in mijn hoofd wedergekeerd!

Nou hoop mooie verhalen te kunnen gaan vertellen en mooie foto’s mee naar huis te brengen. Vooral genieten van de overweldigende natuur is mijn verwachting.