Opstaan om 05.30

Gelukkig hoefden we onze koffers niet meer naar beneden te sjouwen die waren gisteravond al met hulp van onze buurman in de auto gezet.

Toen onze vriendin ophalen en alhoewel het druk was op de weg naar Schiphol geen files.

We hadden op Schiphol valet parking geboekt.

In de bocht tussen vertrekhal 2 en 3 stond een aardige jongeman al te wachten.

Even overleg hoe het gaat als we weer geland zijn en wij konden direct onze koffers wegbrengen. Ook alle checks verliep snel en geen wachtrijen. Dus om 8.30 aan de koffie.

Om 10.15 moesten we boarden.

Ook vertrokken we op tijd voor de vlucht naar Chicago. 8,5 uur.

In Chicago hadden we van 12.50 to 15.20 overstaptijd. Dus 2,5 uur. Ruim voldoende zou je zeggen. Maar wij zijn niet wij als er dus weer iets gebeurde .

Het is een complex vliegveld dat op de eerste plaats met heel veel controles en onvriendelijk snauwende beambtes als je niet exact doet wat ze willen dan wel een vraag wil stellen omdat er paniek was. Service 0,00.

Nou even in volgorde:

Eerst in de rij voor paspoort check, foto en vinger afdrukken van beide handen en de duimen apart. Dit omdat je Amerika binnen komt. Daarachter was de baggage band. Wij moesten de baggage op een andere plek weer inchecken! Maar eerst geen koffer maar ja kans wijs lands eer. De koffers worden al vast van de band gehaald en op een plek bij elkaar gezet. Oké gevonden.

Toen moesten we de baggage het land invoeren. Alles was opgestapeld op een kar, dat moest er vanaf en kwam op een omhooglopende band.

Maar voordat dit gebeurde werden we gesplitst. Onze vriendin rechts en wij naar links. En ik deed meerdere pogingen om te zeggen dat we bij elkaar hoorden maar de betreffende man schreeuwde tegen ons dat we naar rechts moesten. En het waren ook geen rijen naast elkaar zodat je elkaar in de gaten kon houden. Dus toen we alles wederom op de kar hadden geladen liepen we door en toen we bij de uitgang van de rij naar rechts kwamen niemand. Wat nu ??

We werden naar de uitgang gedirigeerd . Daar zou onze vriendin vast wel zijn ??

Niets ja en wat doe je dan. Appen oh ja roaming weer aan, vliegtuigmodus eraf maar dan moet de ander dat ook hebben gedaan …

Dus geen contact. Onze zoon gevraagd of die kon appen! We wisten dat we ook nog met een trein moesten naar een ander deel van het vliegveld.

Vragen of er een omroep systeem was, nee dat hadden ze niet. Dan toch maar verder.

Moesten we met een lift. Er stonden ongeveer 8 karren voor ons en de tijd ging natuurlijk verder. Boven 1e verdieping aangekomen moesten we weer wachten op een tweede trein vanwege de drukte . Deze gaat gewoon door een woonwijk en nog steeds geen vriendin. Aangekomen moesten we met een lift naar 1e verdieping een brug over een straat en weer met de lift naar beneden. Beide kleine liften waarin we ons propten naast een mevrouw in een rolstoel!

Toen de koffers weer inchecken . En daar heb ik gelijk gevraagd of er al ingecheckt was en dat was zo! Opluchting maar nu moesten wij het vliegtuig nog halen! En wat schetst mijn verbazing weer een enorme rij! Daar heb ik diverse stukken voorgedrongen onder een draad door en veel boze mensen!! Paspoort check, controle baggage en alles tergend langzaam . Bijna iedereen moest zijn tas open maken . Ank overigens ook nog. Inmiddels was het 15.10. Komen aan bij B10 en jawel hoor daar zit ze!!! Iedereen heel blij. En het boarden ging direct starten Dus pfff

Stress, vragen als wat hadden we gedaan als ze er niet was . En die vraag had zij ook.

We hebben nu toch maar duidelijk afgesproken zoals we overal in de wereld met de kinderen deden. Ga terug naar de plaats waar we elkaar voor het laatst gezien hebben.

Maar dat was in zo’n systeem met al die controles ook niet gelukt !

Dus vliegen nu 6 uur naar Anchorage.

En het is inmiddels 01.00 Nl tijd en 17.45 hier dus met nog bijna 5 uur vliegen en ook nog weer terug in de tijd landen we om 20.00.

Van 05.30 in dordrecht naar Anchorage zijn we dan anderhalf etmaal op de been.

De crew van united airlines in beide vluchten was top. Op deze tweede vlucht moesten we onze drankjes zelf betalen maar ze namen geen creditcard aan en geen cash. Je moest je creditcard koppelen in de app. Maar geen internet in de lucht dus kregen we het wijntje gratis. Eind goed al goed !

Inmiddels een nachtje geslapen en het is eindelijk 31 augustus. Om 06.00 klaar wakker.

Met medicatie ook wel een ding zo’n tijdsverschil.

Dus op naar Denali park.