Van 2-5 september van Sangatte naar Equihen plage

2 hele dagen op de camping in Sangatte gebleven.

Goede camping, aardige buren, Nederlanders. Hij is 3 dagen bezig geweest alles van Max Verstappen te volgen. Maar hij moest daarvoor op een muurtje bij de receptie zitten want daar alleen was WiFi op de camping.

Hij was ook een makkelijke prater en al gauw werd duidelijk dat zij 3 dochters hadden waarvan één met een vrouw getrouwd en 2 kinderen. Hoe toevallig kan dit zijn!

Sinds ruim een maand drink ik geen alcohol afvallen en beter voor mijn hart. Tja het campingleven is dan toch anders. Geen wijntje meer rond 17.00 uur.

Het leven wordt met rust en geen drank toch wel een stuk saaier en voor een blog schrijven ook minder interessant.

Op zondag 4 september zijn we verkast. Een klein stukje

Had een camping met zwembad op het oog. Onderweg boodschappen gedaan.

En gestopt bij Cape Gris Nez. Wat een drukte, bussen, speciale Parkeerplaatsen voor voertuigen boven hoogte 2.10 meter.

En tja er was niet veel bijzonders te zien. Iets hoger boven de zee en je zag de witte kliffen van Engeland aan de overkant omdat het heel helder was.

Wel veel informatie over hoe vogels deze engte van het kanaal gebruiken om van noord naar zuid en vice versa te vliegen.

Het rijden in deze omgeving is wel bijzonder. Door het heuvelachtige landschap en geen duinen duikt overal de zee op.

Kwamen door de plaats Bologne sur Mer met overal parkeerplaatsen maar bijna alles met toegang tot 2.10. En voor de stad links en rechts langs de kant van de weg de grote campers. Nou kozen we er niet voor de stad te bezichtigen maar bijzonder is wel dat de stad aan een ronde baai ligt. Het was eb en dan is de baai helemaal leeg, boten op het droge en de zee heel ver weg. Neem aan dat het bij vloed helemaal vol loopt. Het schijnt dat vooral in het kanaal de verschillen tussen eb en vloed zo enorm groot zijn.

Rond 13.30 kwamen we bij de camping la Falaise aan. Maar we mogen er niet in. Pauze tot 15.00 uur. Nou dan naar het strand.

De weg loopt fiks naar beneden en beneden aangekomen is er alleen een politiepost. Terrasjes aan zee kennen ze blijkbaar niet. Jammer.

Naast de camping is er wel een fritterie en een lange rij.

We wachten totdat we de camping mogen oprijden.

Voor deze camping gekozen omdat er een zwembad is binnen en buitenbad.

Blijkt dat er veel vaste staan plekken zijn en bovenaan de kampeer plekken.

Dus naar beneden en omhoog terug is bijna 1000 meter.

Tja conditie opbouwen.

Inmiddels ben ik begonnen aan mijn boek mezelf getrakteerd een fysiek boek 570 blz. En het is het eerste deel van een trilogie . Geen hoogstaande literatuur maar wel een echt vakantie boek : Corona Bomann Agneta’s erfenis.

Eerst Phoenix van Bert Wagendorp uitgelezen. Wordt ook een trilogie heel interessant! Over landverhuizers uit de Achterhoek rond 1850 die naar Amerika trokken. Vooral gelukzoekers.

Vanochtend 5 september zwemmen.

Het binnenbad heeft stroomversnellingen en massages stralen. Temperatuur rond de 25 graden. Voor mij net te doen .

Naar buiten gaan gaat niet zonder je hoofd onder water te dompelen. Normaal zitten er dan vaak van die flappen, hier een hard stuk plastic. Geen beweging in te krijgen. Omdat het weer bewolkt is en de weekendgangers weer naar huis is er geen kip. Buiten is er ook nog een glijbaan maar deze maar niet uitgeprobeerd!

Zelfs Ank niet. Heeeel lang kon zij nog alles maar dat is nu echt voorbij.

Tussen de middag aten we garnalen en een salade. Ik dacht die komen vast uit de regio maar bij nader inzien uit Honduras.

Het weer gaat omslaan. Temperatuur is heerlijk maar wel bewolkt.

Morgen gaan we verder en iets meer kilometers want we zijn nog steeds niet in Normandië.

Niet naar Portugal

Vanaf 1 september

Tja aan het weggaan is er een fikse periode van twijfels vooraf gegaan

Plan was om naar Portugal te gaan.

Maar bij het idee in 5 weken tweemaal 2200 km te moeten overbruggen sloegen de twijfels toe. De leeftijd gaat ons beiden parten spelen moeten het iets rustiger aan doen en vooral Ank met post-COVID kan niet lang achter het stuur zitten, moe en de concentratie.

Dus na allerlei alternatieven overwogen te hebben bv. mijn zwager bood aan de bus uit Lissabon terug te rijden, toch besloten tot een ander plan.

Ook ik mag van mezelf rustiger aan doen.

Ik heb vooral heel erg de angst dat als je toegeeft de ouderdom via de voordeur binnenkomt en niet meer sluipend via de achterdeur.

Tja. Vandaag is het 2 september en zitten we op een camping??ten zuiden van Calais. Op 100 meter van het strand. Prachtig.

De bedoeling is om Normandië te bekijken en rond 23 september weer thuis te zijn. Daarna vliegen we de 27 ste voor 6 dagen naar Lissabon . Bekijken de stad, 3 nachten en daarna 3 dagen naar onze jongste zoon die op anderhalf uur rijden een huis heeft gehuurd en daar met vakantie is.

Gisteren na bijna 300 km gereden te hebben aangekomen in Sangatte: camping des Noir mottes. Op 100 meter van de zee.

Vanochtend eind langs zee gewandeld en bij de plaatselijke bakker een echt Frans taartje, als lunch, gekocht. Tarten des Pompes?.

En nu verslag en lezen! Wordt de komende dagen vervolgd .

18,19, 20 en 21 december 2e helft Dubai

Na later opstaan een rondje in de buurt van het hotel gelopen. Blijken vrij dicht bij het metrostation te zitten.

De metro loopt boven de grond een rechte lijn en als je naar de Palm wil moet je overstappen op de monorail. Daartussen is het wel een eindje lopen. Of nog de tram nemen.

Ze hebben wel plannen om dit met elkaar te verbinden.

Daarna de taxi naar de Palm genomen.

Lama heeft een prachtige focaccia gebakken en kregen er een pasta gerecht bij.

Smaakte heerlijk. Toen nog even naar het zwembad.

Bijtijds buiten de deur bij de Cubaan aan het strand hapjes gegeten.

Bij dit restaurant is er een sigaren lounge en op de menukaart de diverse sigaren prijzen.

De servet is verpakt in een sigarenbandje.

Een mooi plek de restaurantjes aan het strand Club Vista Mare.

Op naar de Burj Kalifa .

Traktatie van Tim en Lama.

We nemen aan de laatste keer dat we dit kunnen doen. We komen terug in april als de kleintjes geboren zijn maar dan gaan we zoveel mogelijk voor hun doen.

Spannend allemaal.

In de Burj zijn er diverse rijen en groepen. Met andere entree kaartjes. Wij mogen naar de hoogste verdieping, die toegankelijk is voor publiek op de 148ste verdieping 555 meter hoog. En daar sta je dan. Glas tot aan de grond en ook nog schuin naar buiten buigend. Even brrrr angstig maar het went en mijn nieuwsgierigheid wint het gelukkig nog steeds van mijn angst. Dan is er ook nog een buiten gedeelte. En dat is gevoelsmatig iets heftiger omdat je luchtcirculatie voelt, maar er is ook glas tot bovenaan met kleine stukjes open er tussen. En wat een prachtig gezicht kijkend op de watershow die beneden plaats vindt!

Op die verdieping wordt ook gratis , nou ja gratis haha, thee, koffie en koekjes geserveerd.

Ik begrijp dat de binnenkant van deze toren door Armani is gestyld.

Hij was klaar in 2008. Wij waren de eerste keer 3 dagen in Dubai in 2014 en toen stond de Burj Kalifa er al in volle glorie. We waren toen op doorreis naar Nieuw-Zeeland.

Op de foto’s zullen jullie onze kinderen nagenoeg niet aantreffen. Zij willen niet op de social media verschijnen, in ieder geval niet door ons gefotografeerd en kleinkinderen al helemaal uit den boze.

Visie: zij moeten later zelf kunnen bepalen welke identiteit zij op internet, social media aannemen. En zeker geen jarenlange geschiedenis achter zich aanslepen!

Dit respecteren wij natuurlijk.

19 december

Een dag met geen plannen en afspraken.

Dus op gemak ontbeten en einde van de ochtend richting Tiara Residence. Wij daar naar het zwembad.

In het hotel is er ook een zwembad, veel kleiner en een beperkt aantal ligstoelen.

Bij het zwembad is een horecagelegenheid die serveren drankjes en eten naast je ligstoel. Dus daar een kleine lunch genomen!

Terug bij Tim en Lama buiten op het balkon een drankje genomen. Heerlijke whiskey en er was alcohol vrij Heineken in huis! Ook daar verkrijgbaar. Zij hebben in Dubai ook tegenwoordig een nl winkel. Hagelslag, Unox rookworst etc. Kan daar gekocht worden.

Wij brengen nu alleen nog kaas vers van het mes mee. Hij geeft aan dat de kaas er wel te koop is maar dat er meer troep in zit vanwege de noodzakelijke langere houdbaarheid.

Rond 17.00 uur nog even alle 3 voor eenPCR test onderweg. Tim heeft een app waarin natuurlijk de vaccinaties staan maar de app kleurt van groen naar rood omdat je na een x aantal dagen weer moet testen. Zijn app gaf aan dat hij niet zonder de test naar de Expo kan.

S avonds kip uit de airfryer met groente gegeten. Zij hebben de XL variant . De kip is heerlijk krokant en sappig. Toch een airfryer kopen …????

En terug in het hotel zijn we nog aan de cocktails gegaan.

Het hotel heeft op de 2e verdieping een buitenterras. Heel bijzonder want je zit ingeklemd tussen gebouwen van 26 verdiepingen. Maar met palmen, lichtjes en zwoele avond heerlijk en voor mij echt Dubai.

20 december

Expodag. S ochtend hadden we al de uitslag . Alle 3 negatief getest. Gelukkig.

De Expo zou oorspronkelijk in 2020 zijn maar deze is uitgesteld naar 2021-2022.

Dus we boften. Wij zijn nog nooit in ons leven naar een world expo geweest. Dus nu af van de Bucket list.

Het thema van de Expo 2020 in Dubai is “Connecting minds, creating the future” waarbij veel landen de aandacht volledig op duurzaamheid, schone energie en circulariteit zullen richten. Deze slogan wordt ondersteund door de drie thema’s mobiliteit, kansen en duurzaamheid. De Expo 2020 in Dubai zal ook de eerste wereldtentoonstelling worden met een groene voetafdruk en zo klimaat neutraal mogelijk worden gebouwd.” Aldus de website.

Tim reed ons deze keer in zijn eigen auto ipv de BMW. Het is een Ford Mustang, eigenlijk een tweezitter. En er zit een extra uitlaat onder. Dus veel herrie en hij hobbels achterin met je hoofd tegen het plafond.

Hij heeft zijn droom. Vanaf klein altijd auto’s. Wist en weet alle merken, soorten en tegenwoordig natuurlijk ook de prijzen.

En in Dubai is ook op dat terrein veel te zien .

Als ik voorin naast hem zit hoor ik voortdurend:

“Ma dat is een ………….. Het zegt mij niets. Maar er is wel veel moois te zien. En ook van die hele platte de Lamborghini! Wat een snelheid van 0 naar …. 200 km.

Maar nu de Expo. Vooral groot en voor meerdere dagen veel te zien. En wij hadden een halve dag. Op de eerste plaats omdat mijn lijf niet meer aan lopen en staan aankan. En ik wil zo graag nog meer kunnen …..

Het Nederlandse paviljoen is gelegen in het duurzaamheids gebied. De ingang bestaat uit damwanden van staal, op de grond stenen met daartussen ook staal. Ingrediënten die gebruikt worden om water tegen te houden, te geleiden. Binnen gekomen laat men je ervaren met geluid, tekst etc. Wat er mogelijk is bv in de tuinbouw met watermanagement en groei in kassen en hoe je ook weer water creëert. We stonden in een zaal, er werden paraplu’s uitgedeeld en het verhaal dat ze vertelden werd met beelden getoond boven je hoofd aan de binnenkant van de paraplu en aan het einde stroomde er enorme waterstraal in het midden naar beneden. De buitenkant van dit geheel was volledig bekleed met plantjes. (Zie foto’s) moeilijk te beschrijven.

In dit duurzaamheids gebied bezochten we ook nieuw-Zeeland. Prachtige beelden en het hele land ademt, ook ter plekke, duurzaamheid uit. In het midden van de 3 delen staat een enorme koepel. Prachtig en grotendeels open wat natuurlijk kan in zo’n land waar het zelden regent. Er speelde net een fanfare en er zaten diverse rijen hoogwaardigheidsbekleders.

Op diverse plekken stonden traditionele houten notenkrakers enorm groot en hoog.

In het mobiliteits gebied hebben we het gebouw bezocht dat centraal staat en door de verenigde Arabische Emiraten gebouwd is.

Het geeft de geschiedenis weer en het ontstaan van Dubai en dit deel van de wereld. Van oude ontdekkingsreizigers uit dit gebied tot en met de invloed van de Arabieren in de wereld. Binnen loopt je van hoog in het gebouw steeds in rondjes naar beneden. Ik moest denken aan “de droomvlucht” in de Efteling. Maar nu moest je te voet lopen.

Het gebouw van Zweden stond op boomstammen. Het gebouw van Qatar vond ik direct heel mooi. Later las ik dat het een ontwerp van Calatrava was. Hij is ook de architect van het moderne deel van Valencia,

Dit even in vogelvlucht. Op internet vind je veel beelden oa “Dubai’s Expo full tour” 25 minuten in beeld.

Na de Expo nog 2 uurtjes aan het zwembad in de zon en even heerlijk onderduiken in het warme water.

Ter afsluiting aten we bij de Cubaan. Heerlijk.

En dan het afscheid wederom! Iedere keer heftig en het wordt erger ipv minder.

De verwachting is dat ze in oktober naar Nederland komen om een tijd te wonen want bij deze wereldburgers weet je het maar nooit.

21 december

De terugreis. De taxi stond om 04.30 voor het hotel. De vlucht was prima weer goed verzorgd en ik schat 65 % bezetting.

Oei wat was het koud op het perron bij Schiphol. Deze keer bracht de trein ons naar Dordrecht waar zwager en schoonzus ons naar huis brachten. En we van hen een maaltijd voorgezet kregen. Lagen om 20.30 op bed.

Hopen in april terug naar Dubai te gaan. Ze verwachten daar twee dochters. Zo spannend.

Dubai de eerste dagen 15, 16 en 17 de december 2021

Daar gaan we dan weer.

Met de trein naar Schiphol, onze aardige buurman heeft ons naar het station gebracht en het zware koffer naar het perron getild.

Tot in de trein.

Mededeling: wij kunnen niet naar Rotterdam rijden, het volledige treinverkeer is geblokkeerd.

Oei wat nu? Wederom een avontuur maar we hebben van de reis, en ook al ervoor hoor, geleerd denken in oplossingen. Dan maar met taxi naar Rotterdam. En dus weer uitgecheckt,

Maar voor het station bleek dat er meerdere mensen dit plan hadden opgevat. Het taxibusje dat er stond was al vol.

Oei ik dacht snel bellen voordat iedereen dat doet. Oké ik had geluk. De Dordtse taxicentrale stuurde een busje. Toen ik naar de prijs vroeg sloeg ik achterover. Maar ja het is niet anders, want inmiddels was duidelijk dat ook de aanvoer ten noorden van Rotterdam dicht zat. Dan maar op naar Schiphol!

Waren nu ruim op tijd daar! Pff gefikst.

Bij de controle van de handbagage moest alles eruit! De kruidnoten mix van de molen ging door een machine om te kijken wat er in zat. Zo ook met de archanolie uit Marokko.

Op naar de koffie!

De vlucht vertrok 30 minuten te laat maar was ruim op tijd in Dubai. Onderweg een 6delige Netflix serie gekeken die ik gedownload had op mijn iPad . “Nisser” Spannend.

Verder had onze lieve zoon ‘Merhaba’ voor ons geregeld op de luchthaven.

De betreffende mevrouw die je welkom heet met naambordje begeleidt je door de luchthaven en mag langs alle rijen. Ze regelt de bagage bij de band etc.

Je staat dan snel buiten. Inmiddels was het 00.30. We werden direct ontvoert naar een tentje voor een koffietje zoals hij dat zegt.

Daarna naar het hotel. Voordat we op bed lagen was het in Dubai

03.30. Tijdverschil 3 uur.

16 december

Ontbijten en we werden opgehaald Hadden zijn vrouw nog niet ontmoet.

En het was lang geleden In de COVID tijd is onze zoon nog wel naar Nl gekomen maar zij niet ivm risico’s. Tussen de middag aan het strand bij het Libanese vis restaurant heerlijk gegeten. Rode Snapper o.a.

Begin van de middag weer terug naar het hotel . Voor een power nap. Ik had maar 4 uur geslapen. En rond 18.00 uur werden we opgehaald om bij the point te gaan eten,

Argentijns. En iedere 30 minuten was er een fontein licht show op het water . De eerste keer op muziek van Michael Jackson.

Heerlijk buiten eten en de temperatuur was prima met een vestje aan.

17 december

We werden na ontbijt om 10.00 opgehaald. Eerst naar een buitenmarkt.

Kleine stalletjes met veel bijzondere spullen, veelal handmade producten. Van kinderkleding, speciale sappen, zilveren sieraden, gebatikte rompertjes, t shirts etc.

Op naar de Dubaimall . Die zit in het centrum en is al gebouwd rond 2008.

Overigens prachtige luxe winkels. Maar ik merkte dat de extreme overdaad met name in een speelgoedwinkel me vreselijk tegenstond na alle armoede in Marokko, waar kinderen werkelijk niets hebben.

Na wederom een koffietje naar een Foodcourt voor de lunch. Die is gelegen in een prachtig gerestaureerde Souk.

We liepen over de brug waar je de Burj kalifa 818 meter in volle glorie ziet. Blijft indrukwekkend die hoogte . Morgen gaan we omhoog !

We aten in de foodcourt Time Out. 17 kleine keukens/ restaurants . Je kiest vanuit welk land je iets wilt eten. Ank en ik wilde dumplings eten.

Heerlijk ! Aan de kopse kant van het enorme pand was een grote bar voor alle soorten drank. 43.000 vierkante meter groot.

‘Time out’ is een concept op veel plaatsen in de wereld oa in Lissabon.

Na nog wat inkopen naar hun appartement . Wij hadden al zwemkleding bij ons en hebben anderhalf uur aan het zwembad gezeten en volgens Ank in badwater gezwommen. Heeerlijk voor mij.

Samen een glaasje thuis gedronken en zijn wij met Uber Weer naar het hotel gereisd. Daar hebben we buiten nog een hapje gegeten, de temperatuur is heerlijk s avonds buiten .

Thuis en recensie

Hallo

inmiddels natuurlijk weer thuis. En ons eerste standaard ochtendwandeling zit er weer op. We merkten dat we veel gezeten hebben! Oei!
ik wil bij deze deze vooral de trouwe reageerders bedanken. Het is altijd leuk om te merken dat je verhaal gelezen wordt. En dit verhaal gebruik ik ook altijd voor mezelf als houvast ook in relatie tot de foto’’s . Waar was dat ook al weer?
Tevens kregen we het verzoek om een recensie te schrijven voor Expedition Far East. En omdat de reis ons super goed is bevallen heb ik dat ook gedaan. En op hun site staan ook mooie foto’s en bv een filmpje oa van de plek waar wij ook waren gemaakt door RTL.

Deze wil ik jullie niet onthouden .

De terugreis vanuit Marokko 4 december 2021

29, 30 nov, 1, 2,3 en 4 dec.

Hef afscheidsdiner was bijzonder. Een echt visdiner. Heel veel gefrituurde vis. En vooraf envelopjes met groenten erin of vis kon je kiezen. En als toetje iets bijzonders . Het is geen ijs naar wel heel koud met veel noten erin verrukkelijk. Wat over was hebben we in zakjes meegekregen en wij hebben het gegeven aan de portier bij de camping, die er erg blij mee was. De plaats waar we nu waren heet Kenitra, een badplaats met terrasjes etc.

Geen Marokko Puur zoals de reis heet.

Maar ondanks iets toeristischer, rijden er de karren met ezeltjes of paarden er voor . Of gaat iemand naar de markt zittend op een ezel. Naast de bling bling gebouwen blijft de armoede volop aanwezig .

.

30 november de rit naar de boot naar Tanger-Med. toch nog 280 km.

We moesten er op tijd zijn 14.00 uur. Aanschuiven als groep en dan toen in colonne door de poort. Het was daar vreselijk beangstigend. Op de eerste plaats proberen vluchtelingen ergens tussen te kruipen om zo naar europa te komen. Bij een van onze medereizigers had zich een vluchteling verschanst op het dak, (hij heeft een trapje achterop om bij zijn bagagebox te komen). De politie had hem echter gauw gespot .

Toen moesten we een rotonde oversteken. Maar van alle kanten van de rotonde wilde men het hek binnen . De laatste boot naar Europa. Voorlopig 14 dagen geen boot meer naar het kan verlengd worden. Uitgesteld ???

Een echtpaar uit onze groep kon niet meer mee op de boot. Zij wilden al bij voorbaat langer in Marokko blijven maar nu werd het toch anders . Zij hebben een ticket voor 15 december . We zijn benieuwd. Zij maken nu individueel de reis af en posten mooie foto’s en verhalen in de groeps app.

Terug naar de rotonde. Als je geen kaartje had kwam je er niet in. De leiding heeft moeite moeten doen om de 10 campers samen naar binnen te krijgen, terwijl rechts van ons mensen probeerden met hun auto’s er tussendoor te glippen. Had iets heel heftigs.

Van die taferelen die je op tv ziet maar die zijn dan veel erger bij het vliegveld in Afghanistan Bv.

Door de douane, dat ging in verschillende stadia. Eerst gewoon de paspoorten, toen de controle op of we iets aan te geven hadden , binnen kijken, Daarna de hond naar binnen snuffelen , drugs denken we. En als laatste werden 3 campers tegelijk op een soort brug gereden en daarnaast stond een vrachtwagen die vooruit en achteruit reed. Wij, personen en dieren, moesten eruit. Dit bleek een scanapparaat te zijn. Ze kunnen zien of er toch bv een persoon of goederen verstopt zijn.

Ik maakte spontaan foto’s en een video. Daar kreeg ik iemand op mijn dak moest de telefoon direct af geven en in no time had hij deze foto’s en video gedelete Er kan blijkbaar een gevangenisstraf van 3 maanden op staan. Ik zei nog enthousiast dat ik het zo’n bijzonder apparaat vond en dat ik dat nog nooit had meegemaakt.

De eer van de man werd toen toch wel gestreeld en hij ging mij direct vertellen dat het uit Amerika kwam etc. Kreeg later nog een reprimande van de reisleiding. Overigens hadden meerdere mensen uit de groep foto’s zo bleek achteraf.

Toen door naar de uiteindelijke wachtrij, het was rond 17.00 uur. En geen enkele check op testen, of het formulier (PLF) dat we digitaal hadden ingevuld en waar op onze telefoon ook een QR code is te zien! ( overigens blijkt dat we dat formulier ook voor België nodig hebben).

Hadden van het vervolg en tijden geen idee. Afvaart tijd was 22.00 uur.

Voor diegenen die eerdere blogs hebben gelezen weten dat er bij iemand nog een stuk tonijn in de vriezer lag. Die persoon heeft overdag tonijnsalade gemaakt met ketchup, mayonaise en ei uit onze voorraad. Bakken etc terwijl er gereden wordt! Dus tegen etenstijd werd ons een heerlijke tonijn salade aangeboden. En de volgende actie was de gasflessen, een lege en een met nog een beetje terug zetten in onze bus. Deze flessen waren gestald in de “garages” van de grotere campers De marokko gasfles hebben we ook nog maar gehouden want daar zat nog een restje in! Het wachten duurde lang. Knepen hem toch wel, waar blijft die boot? Tegen 20.00 uur liep deze binnen. Rond 21,00 uur ben ik toch maar even zo op bed gaan liggen. Uurtje geslapen.

Er leek maar geen beweging te komen en de klok tikte door 23.59. Zouden de grenzen gesloten worden? Zitten we nu als ratten in de val? Verplicht met al die vervoermiddelen en mensen weken vast zitten op een klein terrein.

Ik heb een te grote fantasie. Idee voor een film scenario!

Tegen 01.00 kwam er beweging en wat schetst onze verbazing, elk voortuig werd bij binnenrijden in het ruim weer volledig gecheckt. Met zaklantaarn in de hand werden alle kastjes in de camper geopend . Dus je begrijpt dat de laatste voertuigen tegen 04.00 op de boot waren. Wij rond 01.30. Daar ging het vlot. Hutnummer en tot onze blijdschap hadden we nu een ruime buitenhut. Dus snel naar bed! 3 nachten zou hier goed uit te houden zijn.

De bootdagen 30 nov ,1 dec

Saai, maar gezellig, lekker gegeten en genoten met elkaar en de reis besproken en geëvalueerd. Een nieuwer schip uit 1999 en veel luxer dan op de heenweg, een Italiaanse maatschappij GNV. We stopten onderweg in Barcelona. Daar kwamen passagiers aan boord en er werd gebunkerd. Iedereen had wel van boord gewild gezien de reisafstand naar huis of naar een overwinteringsadres . Maar dat mocht niet want je mag niet van Marokko naar Spanje of omgekeerd vanwege de politieke problemen.

De ochtend van vertrek vanaf de boot was voor mij stress. Ik had slecht geslapen nagenoeg niet . 06.30 liep de wekker af.

In de boot beneden was het heel druk en dringen en ben ik wederom gestruikeld. Door de menigte is mijn val gebroken en kwam ik op mijn knieën terecht. Ik ben gestruikeld over een verhoging in de boot. De hele reis heb ik gedisciplineerd naar beneden gekeken om niet te vallen en nu kon ik niet kijken . Even duizelig maar daarna gelukkig geen probleem. Aankomend bij de bus zei een reisgenoot: “ Jullie hebben een lekke band !” En toen brak ik. De tranen kwamen en ik was overstuur. De grens was bereikt!

Gelukkig pakten twee mannen uit de groep dit direct op. De band werd er af gehaald, de reserveband erop gezet. Maar deze zat muurvast achter onder de bus. Maar met hydraulisch materiaal lukte het allemaal.

We waren uiteindelijk ongeveer de laatsten die de boot verlieten. Lieve mannen, heel erg bedankt. Maar toen moesten wij in Genua een reparateur vinden. Nu weet Google veel maar niet zo goed waar een showroom verkoop is of een werkplaats. Maar uiteindelijk na files etc en dringen in Genua, gevonden. De man stond me amper te woord. Zijn jonge knecht vond het leuk om Engels te spreken maar dat mocht niet.

Uiteindelijk deed hij het gelukkig toch!!!

Er zat glas in de band. Gerepareerd en ook het reservewiel weer teruggeplaatst.

Prijs 30 euro! Hebben 50 gegeven . Vooral de vriendelijke jonge gast was verrast en blij. Zijn baas was al weer bezig met de volgende klus.

Toen op naar Lyon want we konden niet over Zwitserland. Gesloten 10 dagen quarantaine 400 km omrijden.

Na de de Fréjus tunnel begon het te sneeuwen! Oei hopelijk geen gladheid. We reden in die buurt dicht langs voor ons bekende ski gebieden en hogerop in de bergen lag al sneeuw. Het werd opeens snel donker en hebben geslapen op een P naast de vrachtwagens met daarbij een restaurantje te gaan staan

3 september 0.400 ik word wakker en het is erg koud . Kachel aan gezet.

Om 7.00 uur opgestaan en ontbeten koffie, croissants in de warmte. Buiten -4 en binnen in de nacht +4.

Ik zal jullie alle perikelen met de kachel julkir besparen. Deze moet voldoende water hebben en voldoende gas en beiden hadden wij niet aangevuld. Dus kou lijden.

Vandaag hebben we er flink aan getrokken . 600 km gereden en zijn nu nog 430 km van huis. Het is nu 23.00 wederom koud.

Ik lig in bed met trainingspak, sokken, slaapzak erover en fleecedeken.

Konden het niet meer opbrengen om een hotelletje te boeken. Weer nadenken wat moet er mee al is het voor een nacht,

Morgenvroeg nog een beetje gas om het enigszins op te warmen tot het ontbijt weer in het restaurant /truckers café.

We staan geëscorteerd aan beide zijden door 2 grote vrachtwagens en daardoor staan we in de luwte want er is veel wind.

Zaterdag 4 december 9.00 uur

Om 7.45 weer aan het ontbijt. Elke ochtend croissants en nog croissants gekocht om tussen de middag snel iets te eten.

We ruiken de stal.

Inmiddels alweer de eerste 50 km gereden. Nog 370 te gaan. Het is slecht weer om te rijden, veel mist.

We hebben totaal als we aankomen in Dordrecht 8058 km gereden, waarvan 5.286 in Marokko.

Waren weg van 8 oktober tot en met 4 december . Totaal 58 dagen. Waarvan 38 dagen in Marokko ipv de geplande 47.

En nu hopen dat we de 15e december naar Dubai kunnen vliegen. Dan kom ik nog een of twee keer terug met een verhaal.

27, 28 november van Safi naar Marrakech en COVID

27 november Vroeg in de ochtend op pad.

Vertrokken rond 08.00 uur in de schemering.

En we krijgen te maken met zonsopkomst in een vlakke regio, recht voor ons. Wel 20 minuten is er door het scherpe tegenlicht de weg amper te zien.

Verderop zien we heel veel karretjes rijden getrokken door of een paard of een of twee ezels. Erop vaak 2 mensen die vanzelfsprekend een jallabah aanhebben en in de ochtendkou hun puntige muts op. Vanachter ziet het uit als kabouters in een karretje. Doet ons denken aan plaatjes uit het verhaal van Piggelmee.

Ze blijken allemaal te rijden naar de markt die we even verder zien. Een groot terrein links van de weg buiten het dorp. Het staat vol met wagentjes en dieren ervoor. Vaak veel groenten en fruit maar ook kleding en allerlei andere huishoudelijke artikelen. Bij sommige markten ook allerlei gereedschappen. Vaak roestig en oud.

Op deze route valt de vervuiling weer op.

Het lijkt er op dat er nauwelijks afvoer en verwerking van afval is. Alles wordt buiten dorp of stad in het landschap gedumpt.

In sommige steden en dorpen staan groene bakken waar wij dan ook ons dagelijks zakje afval in gooien. Maar ook dan zie je buiten het dorp stapels liggen. Overal zwerft glas en plastic. Alleen in de streek die weinig bewoond is, waar we in de eerste 3 weken doorreden, is het minder.

Kregen bericht opeens dat er om 13.00 uur in Marrakech een spoedoverleg is.

En wat blijkt de de maritieme waterwegen tussen Frankrijk en Marokko sluiten morgenavond.

Dus geen Ferry naar Sete meer. En de laatste morgenavond zat al vol bovendien.

Expedition Far East , petje af, hebben er alles aan gedaan om ons om te boeken naar as maandag 29 november afvaart Tanger Med 22.00 uur naar Genua met een Italiaanse Ferrymaatschappij. 3 nachten en dagen varen. Maar de hele groep gaat mee.

Niemand twijfelde het is nu of de komende maanden niet.

En de Riad host hier vertelde dat de verwachting is dat Marokko meer Europese landen gaat boycotten. Dus laten we hopen dat we maandagavond op de boot zitten.

Wat een toestand . 3 nachten Riad wordt een avond Marrakech en een nachtje in een gewoon bed slapen.

Nou Marrakech is wel magisch.

We werden opgepikt door de host bij een poort en liepen met hem mee. Kruip door sluip door smalle gangetjes. Een mooie houten deur en daar achter verschijnt dan een bijzondere wereld. Een carre vormig huis met in de binnenplaats een warm dampend dompelbad. Oei badpak vergeten. Rondom liggen de slaapkamers en die hebben ramen die uitkijken op de binnenplaats. En boven op het dak palmen, ligbedden en een prachtig uitzicht.

De kamer is ruim met een grote badkamer en een stenen douche. Heerlijk veel goed warm water. Gelijk voor vanavond een massage besproken.

Daarna de stad in. Nou ja het is borreltijd . In Marrakech is in principe alcohol verboden.

Maar al gauw vinden we een cocktail bar waar ik mijn favorite pina colada drink en Ank een pastiche.

We krijgen er kleine hapjes bij. Rekenen dan 14 euro af. Op het dakterras heb je een mooi uitzicht en een nog volop bloeiende bougainville. Maar op de grens van fris al zo rond 17.00 uur.

Dan lopen we verder door de medina en de soekh. We kunnen ons niet aan de indruk onttrekken dat in vergelijking met 2013 er veel opgeknapt is. En het duidelijk minder smerig is. En ondanks dat er niet zo veel toeristen zijn is het vreselijk druk in het centrale deel. En wij zijn een van de weinigen met mondkapje op.

En zelfs in de smalle straatjes van de soekh rijden brommertjes. Laverend tussen de mensen door.

En oh wat is er veel te koop. Vooral het zilverwerk, potterie en tassen is verleidelijk

Maar ik ben stoïcijns doorgelopen. Even ergens koffie drinken. Komen in een tentje terecht waar veel blowende jonge mannen/jongens zitten en weer iemand Nederlands spreekt . Heeft in Gouda gewoond en is al weer 10 jaar terug in Marrakech. Veel relaxter leven hier zegt hij.

Dan op zoek naar een restaurant. We hebben van de jongeman van de RIAD Makila 3 adressen gekregen en belanden uiteindelijk bij Le Jardin. Het is donker als we binnenkomen en lijkt of we een botanische tuin instappen.

Het is weer de vorm van een RIAD maar dan een grote en het blijkt dat we gewoon in de buitenlucht zitten. Maar op de stoelen fleece omslagdoeken en de heather wordt aangerukt.

We eten lamskoteletten en kalfsvlees , heerlijk klaargemaakt met aubergines, koriander en munt. Dan naar de RIAD waar we ieder een half uur gemasseerd worden. Door een aardige mevrouw, die haar vak verstond.

Maar ondanks de ontspanning kon ik niet slapen. Had inmiddels gezien dat je Zwitserland niet meer in kunt. 10 dagen quarantaine en wat volgt er allemaal voor we in Europa zijn. En een heel zacht bed. Bij iedere draai van een van ons beiden deint de ander mee.

28 november Om 06.30 gaat de wekker. Ontbijt om 07.00 om om acht uur bij de camper terug te zijn.

Een heerlijk ontbijt met pannenkoekjes, granaatappel pitjes en vers sinaasappelsap.

En terug lopend naar de parkeerplaats, die is vlak achter de grote Moskee in het centrum van Marrakech. Achter zijn er staanplaatsen inclusief elektriciteit en je kunt je toilet legen.

Normaal schijnt het daar dringen te zijn nu staan we daar alleen met de groep. (Corona )

Weer een briefing: de situatie is gewijzigd we moeten toch getest worden. Dus dat gaat direct nog in Marrakech gebeuren.

Alles is dan goed geregeld. Coördinaten en hup 2,5 kilometer verder zijn we vrij snel aan de beurt .

En dan staan daar jonge mensen die het vliegtuig naar Milaan moeten hebben over een uur. De taxichauffeur staat met ronkende motor buiten te wachten. Wat een spanning allemaal.

De hele groep test negatief

In de camper gestapt en we rijden nu de eerste 380 km . Morgenochtend de resterende kilometers naar de ferry.

Horen net dat we vanavond het afscheidsdiner hebben . Dat is traditie bij Expedition Far East en dat regelen ze dan toch maar weer op een totaal andere plek.

Hoop het volgende blog af te leveren als we in Europa zijn.

24, 25 en 26 november Essaouira en Safi

24 november.

Het was spannend s nachts vooral aan het begin van de nacht toen we nog met licht binnen zaten. Wel alle ramen verduistert.

We hoorden groepen jongelui langs lopen en dan zit ikte wachten op een actie !?

Even leek het of er aan de achterdeur gerammeld werd maar Ank zei dat het ook de wind kon zijn.

Het was onrustig weer en even later ging het hard regenen.

Ik heb slecht geslapen, er ging veel door mijn hoofd en ook lig ik voortdurend te waken.

Tevens begint in mijn hoofd van alles te spelen mbt de terugreis.

Wij hebben inmiddels begrepen dat we mogelijk 5 december overvaren van Tanger Med naar Sete in Frankrijk 43 uur. Op de 5e om 22.00 uur afvaart en op de 7e december om 17.30 aankomst in Sete.

Voorlopig hoef je vanuit Marokko geen PCR test. Maar dan is het donker in Sete. Wat doen we dan? Waar gaan we dan de nacht doorbrengen want om 17.30 is het in Zuid-Frankrijk-Frankrijk donker . Hier pas rond 18.45 uur.

Nou uiteindelijk toch nog wel wat geslapen.

De wekker stond om 07.00 want om te gaan kijken in de vissershaven moet je vroeg zijn. Om 8.45 waren we er eigenlijk al te laat. De haven lag al vol met vissersboten en boven onze hoofden vlogen honderden meeuwen. De vis werd afgevoerd, schoongemaakt en verkocht. We lopen van de haven de stad in. Nog geen enkele winkel open. Dus de deuren allemaal dicht. En de smalle straatjes tussen de hoge muren zijn mooi te fotograferen . Er is een banketbakker waar je kunt ontbijten. Daar drinken we koffie en komen ook groepsgenoten tegen. Eten een heerlijke brioche. Dan op naar een galerie . Galeriedamgaard. Zij verzamelen werk van kunstenaars uit de eigen omgeving. Er hangen prachtigewerken, staan beelden en bewerkte meubels. Later bezoeken we nog een artisanale waar allerlei handwerk verkocht wordt. Uiteindelijk noch een ronde winkeltjes.

Leren rugzak kopen ? Toch maar niet! Dan het aardewerk. Maar overmorgen komen we in de echte keramiek stad Safi dus daar ga ik zeker dingen kopen. Heb al begrepen dat het Safi aardewerk krasvast en vaatwasserbestendig is. Wat doen we nu? inmiddels is het na de middag. Terug naar de bus. Daar blijkt dat we de bijrijders stoel niet meer naar voren gedraaid krijgen! Oei. Wat nu? Op Google eerst gezocht wat een garage en reparatie in het Frans is en toen in Google maps gezocht. 3 gevonden en naar een via Google Mapsgereden.

In een buitenwijk allerlei bedrijfjes, mechaniciens. Met niet veel woorden wordt de stoel eruit geschroefd. En op een karton op de straat gezet. De man die aan de stoel werkt heeft eerst zijnhanden gewassen want die waren pikzwart en hij zelf trouwens ook.

Dan wordt er geslepen, overigens zonder enige gezichtsbescherming vliegen de vonken in het rond. Na een uur is de klus geklaard en functioneert de zaak weer. Kosten 10 euro. Wij hebben er 15 van gemaakt. Hoe is het mogelijk.

We hebben besloten om de komende 2 nachten toch de camping op te zoeken en een dagje rust te nemen.

Dus op naar het wasbord! Maar eerst langs de Carrefour. Het wasbord viel mee.

Het is een mooie camping in de middle of nowhere met oa zwembad, midgetgolf etc en wij waren na 1,5 jaar de eerste gasten.

Ik raak steeds meer onder de indruk wat veel mensen uit de toeristenindustrie wereldwijd moeten leiden onder dit vreselijke virus.

Nou heerlijk douchen lekker zitten in het zonnetje.

25 november

S morgens waren de stoelen nat en blijkt het geregend te hebben. Maar ze waren in een mum van tijd droog . De hele dag is de zon nauwelijks onder de wolken vandaan gekomen.

Dan maar wat gerommeld. Was opgehangen die was om 10.00 uur klaar. Koffie gedronken en opgeruimd in de camper .

Gelezen , gehangen en rond 17.00 uur verzamelde zich een groepje bij de bus.

Nou zullen we samen een glaasje drinken . Jawel uiteindelijk waren met z’n tienen . Iedereen bracht drank en iets lekkers binnen. Rode wijn, witte wijn, limoncello, pastiche en slivovitsj. En kaasjes, chips etc.Voordat het helemaal donker was 18.45 en echt koud werd breken we op. We hebben een heel gezellige ploeg. Nou alles weer in orde maken voor de rijdag. Blog schrijven en lezen.

Het boek de Tweeling van Sumnerbourne van Emma Rous wordt steeds spannender.

Vrijdag 26 november

Van Essaouira naar Safi en dan weer terug 33 km naar de camperplaats aan het strand.

Morgen moeten we die 33 km wederom rijden om de hoofdweg naar Marrakech te volgen.

Waren vanochtend de verkeerde zandweg in geslagen met als gevolg 13 km ribbels gereden. Er kwam maar geen eind aan. En het regende het weer is al een paar dagen instabiel. Niet koud maar af en toe regen en bewolkt. Uiteindelijk belanden we toch op de goede doorgaande weg naar Safi de pottenbakkersstad.

Daar aangekomen eerst lunchen een gebakken vis assortiment met frites. Heerlijk. Maar er zat ook een rare vis bij ???? Die beet zichzelf in zijn staart. Toen bleek het pottenbakkers kwartiereen eind de andere kant op en mijn rug was al heel pijnlijk

Taxi genomen en bij de pottenbakkers voor de deur afgezet.

Tja wat kies je in de enorme hoeveelheid !???

Toch gelukt. Grote schalen voor sla en kleinere schaaltjes. Ohhh en dan komen we nog in Fes waar er ook aardewerk wordt verkocht .

Nu staan we aan het strand op de boulevard in Souira Guedima. Prachtig ondergaande zon en we horen de golven weer ruisen.

Morgen op naar Marrakech 3 nachten in een RIAD.

Vandaag hadden we briefing en je merkt dat er onrust instaat. Worden er niet plotseling grenzen gesloten en dan..!!!! De omicron variant en zorgelijk

Wij hebben definitief bericht dat we tickets hebben voor de boot op 5 december as vanuit Tanger Med. Dus nog even geduld!

We merken dat we minder kunnen genieten en ontspannen!

Hier veel zwerfhonden en die hoor ik nu janken en piepen een groot concert!

Dat wordt wat vannacht.