29, 30 nov, 1, 2,3 en 4 dec.

Hef afscheidsdiner was bijzonder. Een echt visdiner. Heel veel gefrituurde vis. En vooraf envelopjes met groenten erin of vis kon je kiezen. En als toetje iets bijzonders . Het is geen ijs naar wel heel koud met veel noten erin verrukkelijk. Wat over was hebben we in zakjes meegekregen en wij hebben het gegeven aan de portier bij de camping, die er erg blij mee was. De plaats waar we nu waren heet Kenitra, een badplaats met terrasjes etc.

Geen Marokko Puur zoals de reis heet.

Maar ondanks iets toeristischer, rijden er de karren met ezeltjes of paarden er voor . Of gaat iemand naar de markt zittend op een ezel. Naast de bling bling gebouwen blijft de armoede volop aanwezig .

.

30 november de rit naar de boot naar Tanger-Med. toch nog 280 km.

We moesten er op tijd zijn 14.00 uur. Aanschuiven als groep en dan toen in colonne door de poort. Het was daar vreselijk beangstigend. Op de eerste plaats proberen vluchtelingen ergens tussen te kruipen om zo naar europa te komen. Bij een van onze medereizigers had zich een vluchteling verschanst op het dak, (hij heeft een trapje achterop om bij zijn bagagebox te komen). De politie had hem echter gauw gespot .

Toen moesten we een rotonde oversteken. Maar van alle kanten van de rotonde wilde men het hek binnen . De laatste boot naar Europa. Voorlopig 14 dagen geen boot meer naar het kan verlengd worden. Uitgesteld ???

Een echtpaar uit onze groep kon niet meer mee op de boot. Zij wilden al bij voorbaat langer in Marokko blijven maar nu werd het toch anders . Zij hebben een ticket voor 15 december . We zijn benieuwd. Zij maken nu individueel de reis af en posten mooie foto’s en verhalen in de groeps app.

Terug naar de rotonde. Als je geen kaartje had kwam je er niet in. De leiding heeft moeite moeten doen om de 10 campers samen naar binnen te krijgen, terwijl rechts van ons mensen probeerden met hun auto’s er tussendoor te glippen. Had iets heel heftigs.

Van die taferelen die je op tv ziet maar die zijn dan veel erger bij het vliegveld in Afghanistan Bv.

Door de douane, dat ging in verschillende stadia. Eerst gewoon de paspoorten, toen de controle op of we iets aan te geven hadden , binnen kijken, Daarna de hond naar binnen snuffelen , drugs denken we. En als laatste werden 3 campers tegelijk op een soort brug gereden en daarnaast stond een vrachtwagen die vooruit en achteruit reed. Wij, personen en dieren, moesten eruit. Dit bleek een scanapparaat te zijn. Ze kunnen zien of er toch bv een persoon of goederen verstopt zijn.

Ik maakte spontaan foto’s en een video. Daar kreeg ik iemand op mijn dak moest de telefoon direct af geven en in no time had hij deze foto’s en video gedelete Er kan blijkbaar een gevangenisstraf van 3 maanden op staan. Ik zei nog enthousiast dat ik het zo’n bijzonder apparaat vond en dat ik dat nog nooit had meegemaakt.

De eer van de man werd toen toch wel gestreeld en hij ging mij direct vertellen dat het uit Amerika kwam etc. Kreeg later nog een reprimande van de reisleiding. Overigens hadden meerdere mensen uit de groep foto’s zo bleek achteraf.

Toen door naar de uiteindelijke wachtrij, het was rond 17.00 uur. En geen enkele check op testen, of het formulier (PLF) dat we digitaal hadden ingevuld en waar op onze telefoon ook een QR code is te zien! ( overigens blijkt dat we dat formulier ook voor België nodig hebben).

Hadden van het vervolg en tijden geen idee. Afvaart tijd was 22.00 uur.

Voor diegenen die eerdere blogs hebben gelezen weten dat er bij iemand nog een stuk tonijn in de vriezer lag. Die persoon heeft overdag tonijnsalade gemaakt met ketchup, mayonaise en ei uit onze voorraad. Bakken etc terwijl er gereden wordt! Dus tegen etenstijd werd ons een heerlijke tonijn salade aangeboden. En de volgende actie was de gasflessen, een lege en een met nog een beetje terug zetten in onze bus. Deze flessen waren gestald in de “garages” van de grotere campers De marokko gasfles hebben we ook nog maar gehouden want daar zat nog een restje in! Het wachten duurde lang. Knepen hem toch wel, waar blijft die boot? Tegen 20.00 uur liep deze binnen. Rond 21,00 uur ben ik toch maar even zo op bed gaan liggen. Uurtje geslapen.

Er leek maar geen beweging te komen en de klok tikte door 23.59. Zouden de grenzen gesloten worden? Zitten we nu als ratten in de val? Verplicht met al die vervoermiddelen en mensen weken vast zitten op een klein terrein.

Ik heb een te grote fantasie. Idee voor een film scenario!

Tegen 01.00 kwam er beweging en wat schetst onze verbazing, elk voortuig werd bij binnenrijden in het ruim weer volledig gecheckt. Met zaklantaarn in de hand werden alle kastjes in de camper geopend . Dus je begrijpt dat de laatste voertuigen tegen 04.00 op de boot waren. Wij rond 01.30. Daar ging het vlot. Hutnummer en tot onze blijdschap hadden we nu een ruime buitenhut. Dus snel naar bed! 3 nachten zou hier goed uit te houden zijn.

De bootdagen 30 nov ,1 dec

Saai, maar gezellig, lekker gegeten en genoten met elkaar en de reis besproken en geëvalueerd. Een nieuwer schip uit 1999 en veel luxer dan op de heenweg, een Italiaanse maatschappij GNV. We stopten onderweg in Barcelona. Daar kwamen passagiers aan boord en er werd gebunkerd. Iedereen had wel van boord gewild gezien de reisafstand naar huis of naar een overwinteringsadres . Maar dat mocht niet want je mag niet van Marokko naar Spanje of omgekeerd vanwege de politieke problemen.

De ochtend van vertrek vanaf de boot was voor mij stress. Ik had slecht geslapen nagenoeg niet . 06.30 liep de wekker af.

In de boot beneden was het heel druk en dringen en ben ik wederom gestruikeld. Door de menigte is mijn val gebroken en kwam ik op mijn knieën terecht. Ik ben gestruikeld over een verhoging in de boot. De hele reis heb ik gedisciplineerd naar beneden gekeken om niet te vallen en nu kon ik niet kijken . Even duizelig maar daarna gelukkig geen probleem. Aankomend bij de bus zei een reisgenoot: “ Jullie hebben een lekke band !” En toen brak ik. De tranen kwamen en ik was overstuur. De grens was bereikt!

Gelukkig pakten twee mannen uit de groep dit direct op. De band werd er af gehaald, de reserveband erop gezet. Maar deze zat muurvast achter onder de bus. Maar met hydraulisch materiaal lukte het allemaal.

We waren uiteindelijk ongeveer de laatsten die de boot verlieten. Lieve mannen, heel erg bedankt. Maar toen moesten wij in Genua een reparateur vinden. Nu weet Google veel maar niet zo goed waar een showroom verkoop is of een werkplaats. Maar uiteindelijk na files etc en dringen in Genua, gevonden. De man stond me amper te woord. Zijn jonge knecht vond het leuk om Engels te spreken maar dat mocht niet.

Uiteindelijk deed hij het gelukkig toch!!!

Er zat glas in de band. Gerepareerd en ook het reservewiel weer teruggeplaatst.

Prijs 30 euro! Hebben 50 gegeven . Vooral de vriendelijke jonge gast was verrast en blij. Zijn baas was al weer bezig met de volgende klus.

Toen op naar Lyon want we konden niet over Zwitserland. Gesloten 10 dagen quarantaine 400 km omrijden.

Na de de Fréjus tunnel begon het te sneeuwen! Oei hopelijk geen gladheid. We reden in die buurt dicht langs voor ons bekende ski gebieden en hogerop in de bergen lag al sneeuw. Het werd opeens snel donker en hebben geslapen op een P naast de vrachtwagens met daarbij een restaurantje te gaan staan

3 september 0.400 ik word wakker en het is erg koud . Kachel aan gezet.

Om 7.00 uur opgestaan en ontbeten koffie, croissants in de warmte. Buiten -4 en binnen in de nacht +4.

Ik zal jullie alle perikelen met de kachel julkir besparen. Deze moet voldoende water hebben en voldoende gas en beiden hadden wij niet aangevuld. Dus kou lijden.

Vandaag hebben we er flink aan getrokken . 600 km gereden en zijn nu nog 430 km van huis. Het is nu 23.00 wederom koud.

Ik lig in bed met trainingspak, sokken, slaapzak erover en fleecedeken.

Konden het niet meer opbrengen om een hotelletje te boeken. Weer nadenken wat moet er mee al is het voor een nacht,

Morgenvroeg nog een beetje gas om het enigszins op te warmen tot het ontbijt weer in het restaurant /truckers café.

We staan geëscorteerd aan beide zijden door 2 grote vrachtwagens en daardoor staan we in de luwte want er is veel wind.

Zaterdag 4 december 9.00 uur

Om 7.45 weer aan het ontbijt. Elke ochtend croissants en nog croissants gekocht om tussen de middag snel iets te eten.

We ruiken de stal.

Inmiddels alweer de eerste 50 km gereden. Nog 370 te gaan. Het is slecht weer om te rijden, veel mist.

We hebben totaal als we aankomen in Dordrecht 8058 km gereden, waarvan 5.286 in Marokko.

Waren weg van 8 oktober tot en met 4 december . Totaal 58 dagen. Waarvan 38 dagen in Marokko ipv de geplande 47.

En nu hopen dat we de 15e december naar Dubai kunnen vliegen. Dan kom ik nog een of twee keer terug met een verhaal.