Afscheid van Lanzarote

Op de dag dat de tweeling (Onze kleinkinderen) twee wordt . Zagen nog net de leuke foto’s van het feest op de opvang langs komen.Zitten nu in het vliegtuig.

Nu nog even terug naar gisteren de 21ste

‘s Morgens nog een keer gezwommen, het is een heerlijk zwembad en alle keren had ik het voor mezelf. Het was een warme dag. De thermometer van de auto gaf 27 graden aan.

We zijn nog even naar Yaiza gereden om daar een kopje koffie te drinken in ons favoriete tentje. Het ommuurde plekje heeft wel 5 kleine winkeltjes die nu allemaal open waren.

Nog oorbellen gekocht, doe ik eigenlijk elke vakantie. We moesten ook nog tanken.

En we hadden gereserveerd in het restaurant dat dicht bij ons onderkomen ligt om een laatste keer uit te gaan eten.

Daar namen we een rose en paella . Natuurlijk zit daar veel rijst in. Maar ja een keer paella eten in Spanje. Hij was met alleen vis. Bleek zwarte rijst in te zitten. Nooit gegeten. Natuurlijk gegoocheld. Blijkt de gezondste rijstsoort te zijn !

Met de prachtige zonsondergang was het weer een feestje . De rosé kleurde rood en de zwarte rijst zo passend bij dit zwarte eiland.

Het was een zeer geslaagde trip.

Op de 22ste even langs bij onze jarige kleinkinderen.

En de hele rit goot het ! Tja weer terug in Nederland .

Sorry dat ik het niet netjes heb afgemaakt .Ik kreeg nog reacties als: we dachten dat je daar gebleven was!

Nou dat zou wel heel ver gaan !

Bedankt voor de reacties. En hoop dat ook al was het voor velen bekend terrein toch nog lezenswaardig was .

Wederom 3 dagen 18-20 feb.

Zondag 18 februari

Vandaag naar het vulcano park. National park Timanfaya. Maar gezien de straffe wind nog even in El Golfo gaan kijken naar de golven. Mooi om te zien hoe het water tegen de rotsen botst en veel fijne nevel veroorzaakt.

Hadden geen idee wat we van het vulcanopark kunnen verwachten. Maar blijkt dat er 2 plekken zijn om het park in te gaan. De eerste parkeerplaats daar staan allemaal dromedarissen met zitjes op hun rug. In optocht kun je daar het park in.

In de recensies las ik dat je niet veel ziet op deze manier nog los van of je dieren zo wilt belasten.

Bij de 2e ingang moesten we een kaartje kopen 20 euro p.p. Begreep dat dat per 1 januari jl opgehoogd was van 12 naar 20 euro.

Forse verhoging . Wij reden de aangegeven route en kwamen op een grote parkeerplaats. Daar stapte je over op een touringcar, die je in 35 minuten door het park rijdt met toelichting en dramatische muziek als het over de erupties gaat. De laatste hebben overigens plaatsgevonden in 1824 maar het is er op plaatsen nog steeds zeer warm en er ontbranden soms zaken . Je ziet in het landschap veel vormen gestold lava.

Foto’s moesten net al recent in Alaska gemaakt worden vanuit de bus. Ik was niet onder de indruk omdat je eigenlijk op veel plaatsen in Lanzarote de gestolde lava en de sintels ziet liggen. Maar toch de moeite waard.

Halverwege de middag is het heel mistig geworden. Grijze lucht. We denken zandstorm achtig?? Hopen dat het morgen over is.

Maandag 19 februari

Gelukkig weer blauwe lucht!

Vandaag op naar het noorden van Lanzarote. Eerst een uur rijden om de eerste bestemming te vinden. Het tweede woonhuis van Manrique kunstenaar/architect in Haria. Een mooi klein plaatsje en het huis is heel bijzonder , prachtige vormgeving, mooie tuin met palmen zwembad. Hij is hier in 1988 gaan wonen. Overleden in 1994. Geb: in 1919

Van internet :

“De regering van het eiland verklaarde Manrique in september 1995 postuum tot 'de favoriete zoon van het eiland' als dank voor deze inzet. Tegelijkertijd beloofde de regering van het eiland om het beleid dat Manrique geschetst had, in de toekomst voort te blijven zetten. Zo vond hij dat huizen wit moeten zijn, de kozijnen of groen of blauw, eventueel bruin, en dat er niet hoger dan vier verdiepingen mag worden gebouwd. Grote reclameborden zijn verboden. Simpele dogma's die Lanzarote tot een eiland hebben gemaakt dat zijn oorspronkelijke karakter heeft weten te bewaren: unieke natuur, prachtige onvergelijkbare stranden, authentieke vissersdorpjes, en dan dat spectaculaire vulkaanlandschap ... Lanzarote is het meest veelzijdige eiland van de Canarische archipel.”

Op veel plekken o.a. rotondes staan zijn kunstwerken. Bij zijn oorspronkelijke huis zijn we uiteindelijk niet geweest.

Na het bezoek zijn we doorgereden naar het uiterste noorden Mirador del Rio. Boven hoog op een rots. Er is daar een gebouw neergezet waar je wederom voor moet betalen om binnen te komen met een cafetaria met grote glazen wand waar je over de zee uit kijkt en op het kleine eiland la Graciosa. Met een pont kun je daar naar toe varen.

Prachtig viewpoint. En wederom verder naar Los Molinos en weer omhoog naar Orzola waar de pont vertrekt. En daar zie je hoe stijl de wand omhoog uit zee op stijgt 474 meters. Deze wand wordt ook beklommen zag ik op internet.

Op de terug weg nog naar de grotten oa de Jameos del Aqua. In deze ondergrondse grot ontstaan na een krater uitbraak is een meer en tevens ook weer door Manrique een concert zaal gemaakt. Gezien onze vskperikelen in het verleden, de onregelmatige trappen en lichtverschillen maar een van de 2 grotten deels bezocht maar wel prachtig.

Daarna terug naar huis. Over de wijn streek o.a. la Geria, waar we nog even stopten. En in Yaiza hebben we avond gegeten tweede keer op het adres Café Antiqua Escuela. Een binnenplaatsje met een mooie winkel. Kleding gemaakt door de mevrouw / kunstenaar en de prachtige tassen door haar man. Maar zeer pittige prijzen. Dus een mooi pak broek met tuniek in zwart/wit laten hangen. Onderweg naar huis nog even bij de zonsondergang langs gegaan vlak bij ons huis aan zee.

Moet nog even vermelden dat er in dit deel van het eiland routes zijn waar fietsers mogen fietsen op de 2-baans wegen. Hier zijn veel ligfietsen onderweg. En Ank fotografeerde een soort hulpstation!

Dinsdag 20 februari

Na dagen met veel wind is het nu weer veel rustiger. Eerst thuis gebleven, lezen en zwemmen.

En er is nog een ding dat mij blijft puzzelen. Er wordt over de Playa de Papegayo gesproken dat het zo’n mooi strand is.

Het is niet zo ver hier vandaan . Dus rond 14.00 uur nog even naar dat strand gereden.

Maar wat blijkt de laatste 5 km is onverharde weg. Heel erg veel hobbels en bobbels. Maar ja dan wil ik het ook zien. En dan valt het ook nog tegen !!! Een mooi zandstrand dat wel itt het vele lavastrand. En aan het einde een enorm terrein, lijkt wel een camping en wat blijkt lees ik op internet inderdaad een camping met 284 plaatsen open van 31 juli tot en met 30 september. Lelijk zand en stof. Bijzonder!

Maar 10 km heen en terug in de stof ! Nou dan hebben we in nl mooiere stranden. Alleen werkt de zon en de temperatuur niet altijd mee.

Vanavond uit gegeten in La Golfo aan zee met de voeten in het zwarte zand!

Morgen alweer onze laatste dag. ??

15, 16 en 17 februari

15 februari

Vanuit de plek waar we logeren is het niet ver maar El Golfo. Een kleine plaats langs de oceaan. En de wereld houdt daarop.

We zijn langs diverse baaien gekomen waar we stopten en het geweld van de zee aanschouwden. Op een plek moest je omhoog over een soort duin klimmen en daar lag het zwarte strand in een prachtige baai aan beide kanten rotsen gestold lava. Hoge golven en surfers. Blijft intrigerend om naar te kijken.

Daarna naar El Golfo, een klein plaatsje met oude vissershuisjes en veel restaurantjes inmiddels voor de toeristen. Koffie gedronken hoog boven de zee en geluncht wederom met vis aan het “Strand”. Heel bijzonder want het strand is een brede strook gesteente, allemaal gestold lava en dat wats hier allemaal laag.

Heerlijk de ruisende zee, gezellig eten .

Thuis gekomen even gezwommen en op het bedje liggen mijmeren in de zon. Even denk ik weggezakt. De temperatuur met de wind is ideaal. Niet te heet en niet te koud. Aanrader hier. Nog niet gemeld volgens mij dat het zwembad en omgeving vol met grote Boeddha beelden staat. Samen met de stilte is het hier een ZEN omgeving.

Vrijdag 16 februari

Deze dag hebben we veel dingen gezien. Doelgericht maar ook onderweg.

We wilden naar de Cactustuin ingericht door de kunstenaar Manrique,

Maar ik zag dat er een mooie surfbaai was

Playa de Farmara waar we zo ongeveer langs kwamen. En we kwamen ook al langs het nationaal park Timanfaya

Daar stonden de kamelen op rij te wachten om de bezoekers het park in te brengen. Wel of niet doen is een gewetensvraag. Even verder was de auto toerit. Daar stond een wachtrij. Wij gingen erlangs omdat we verder wilden.

Komen hier terug .

Farmara een klein dorpje met nog een straat zonder asfalt maar wel een surfshop en hebben koffie gedronken in een klein café/bakkerij waar de hippe jongelui/surfers samen komen. Ook dit is een eiland voor langbljjvers. Naast de jongelui, de senioren, bv onze buren, 3 maanden in de winter. Nog even langs Teguise. Mooi opgeknapt en gerestaureerd leuk de ramen die op een bepaalde manier open gaan. ( foto). En de kerk met een aparte toren.

Daarna naar Nazareth met het LagoMar museum . Hier woonde ooit Sharif Omar. Heel bijzonder. Hoog torent de lava structuur van bergen uit boven een rond zwembad en in de muren kun je omhoog klimmen. Met allerlei uitzichten en kunst voorwerpen. Indrukwekkend. Op naar de Cactustuin , ook weer ommuurd door de krater muren, sintels van vulkaanuitbarstingen. De diverse cactussen uit allerlei landen. Veel uit Mexico en erboven de molen. Leuk! Wij waren al versleten en hebben daar in het restaurant uitgerust.

Zaterdag de 17e

Nagenoeg tegenover waar we logeren liggen de zoutvlaktes waar het zout gewonnen wordt. Salina’s de Janubio. Ik heb daar een excursie geboekt. Leek me interessant , weet niets van zoutwinning en dat was het ook. 12.00 uur. Uiteindelijk 1.45 uur later was ik versleten. Ver lopen maar ook veel informatie

Ank was thuis gebleven . Ik was de enige gast die deze excursie geboekt had.

Tja ik zal jullie niet vermoeien met alles dat ik gehoord en geleerd heb. Maar de molens (foto) maken het water naar binnen . Het zout en water zit tot 4 meter in de grond en van maart-september wordt het zout “geoogst”.

Er zijn diverse stadia de de bekkens en in verhouding tot 100 jaar geleden toen er nog honderd mensen werkten is er nu veel geautomatiseerd. Tot zover!

Vanavond in een voortreffelijk restaurant op 1 km afstand wezen eten met een prachtig uitzicht. (Foto) gereserveerd voor onze afscheids avond op 21 februari .

Op naar Lanzerote

Een min punt we moesten om 03.30 uur vertrekken met de auto omdat de vlucht vroeg in de ochtend vertrok.

En de hele nacht niet geslapen, te veel adrenaline. Dus nacht overgeslagen.

De vlucht duurde 4,5 uur. En we zaten ongunstig . Rondom ons heen huilende kleintjes, oorontsteking en een tweejarige die om alles wat niet mocht ging krijsen.

Maar ja…. Wij extra voorzichtig richting onze kleinkinderen om niet ziek te worden zaten we nu rondom in de bacteriën!

Aangekomen op Lanzarote moesten we een shuttle zoeken die ons naar het verhuurstation van de auto zou brengen. Buiten de luchthaven. Maar waar, vragen, vragen maar niemand wist het! En natuurlijk een kar met koffers en andere baggage, heen en weer!!

En opeens heel warm richting de 28 graden. Pfff. Ik ben naar een ander verhuurbedrijf gestapt en die wist ons te vertellen dat de shuttle aan de andere kant kwam van een enorme parkeerplaats. Daarnaar toe met kar.

De bus die kwam was klein en er stonden al veel mensen dus wachten op de volgende.

Er was ook een gezin met 2 kleine kinderen en dan laat niemand die familie voorgaan!!!

De volgende shuttle 15 min later was voor ons.

Het verhuurstation lag 15 min rijden verder. We hebben een kleine auto, wel 4 deurs en met versnellingsbak. Oei weer even wennen! Na 2 jaar automaat. De afhandeling en overdracht ging snel. Toen de navigatie. Dat lukte, maar geen geluid. Dus aangewezen op kijken op het scherm. Ik ging rijden, was even wennen, schakelen, andere manier van wegindeling vooral met afslaan en een slecht klein schermpje . En een nacht niet geslapen. Tot 2 keer toe verkeerd gereden. Omdraaien weer de autoweg op! Nou ja na getob, kwamen we toch op ons adres aan.

Een oude omgebouwde boerderij met 6 appartementen allemaal naast elkaar begane grond. Ver van rumoer etc. Heerlijk stilte. Eigen terrasje met mooi uitzicht, verwarmd zwembad. Heb net 1ste keer gezwommen (14e) en kijk op diverse grote beelden rondom het zwembad . Mooie inrichting rond het huis.

Gisteren nog even naar Yaiza gereden . Dichtstbijzijnde plaats ongeveer 9 km. Om boodschappen te doen eerste levensbehoeften, o.a water etc.

Kwamen daar terecht bij een leuke gelegenheid: Bar, restaurant Antiqua Esquela. En oud gebouw met binnenplaats en kunstwinkeltjes . En terras gelegenheid, heerlijke tapas gegeten en hadden direct het vakantie gevoel . Komen we zeker nog terug.

Thuis gekomen inmiddels rond 18.00 vrij snel naar bed . 19.30 en geslapen tot 08.00 uur in de ochtend. De zon kwam op achter een grote palmboom aan de achterzijde van het appartement.

Ontbijten, koffer uitgepakt en na een heerlijke douche rond 11.00 uur in de auto gestapt. Op naar Playa Blanca. Na 1,5 km was er een Mirador, een uitzichtpunt. Even kijken: van boven af zag je een groot gebied zoutpannen liggen in een baai. Mooi overzicht .

Ook nu weer gedoe met de weg vinden. Kwamen terecht bij een enorm hotel dat aan zee lag. “Oh daar kunnen we vast koffie krijgen”! We hadden nog geen koffie gehad, geen koffie in huis vergeten bij de supermarkt!

Wij auto geparkeerd . Door het hotel naar buiten, maar bleek daar achter een enorm complex te liggen met woningen, zwembaden en een park maar koffie …… uiteindelijk bij een tentje waar vooral drank vandaan kwam (All inclusive hotel) was er koffie te krijgen.

Het was er druk en zeer toeristisch. Bij een twee poging kwamen we toch terecht bij de boulevard van Playa Blanca. Ank kocht nog even een zonnejurkje tussendoor .

De boulevard is smal met restaurantjes en winkels. Gezellig maar druk was het er.

Bij een restaurant een visschotel gegeten voor 2 personen en nog een boodschap gedaan.

Thuis gekomen een duik in het zwembad genomen. Heerlijk dat we hier nog 8 nachten mogen blijven. Relaxen en het eiland verkennen.

Op naar Lanzarote

Van 13-22 februari gaan we 9 nachten naar Lanzarote. Keuze vanwege de stabiele temperatuur rond de 25 graden en ‘s avonds rond de 18. Ben benieuwd of de opwarming van de aarde geen roet in het eten gooit.

Toch weer een verhaal schrijven. We logeren in finca Vista Salinas in de buurt van Yaiza, het mooie witte stadje las ik. Vliegreis, logies en autohuur inbegrepen.

We vliegen van Amsterdam om 7.40 als het goed is en moeten in het holst van de nacht met auto richting Schiphol. Hebben wel gekozen voor valet parking dat betekent zo min mogelijk slepen met koffers.

Deze reis was al gepland in 2023 maar op de avond voor vertrek viel Ank met koffer in de garage en brak haar heup. Dus klaar vakantie! Nu hebben we een lichtere koffer gekocht en een op 4 wielen Ipv 2.

Ben zeer benieuwd naar Lanzarote. Volledig vulkanisch eiland met mooie baaien, kraters en zwarte stranden. We vliegen met Easyjet oei ik ben benieuwd.

Ketchikan, Zeedag en terug in Vancouver

14 en 15 september

Ketchikan, Zeedag en ontschepen.

Vandaag in Ketchikan. De meest zuidelijke plaats van de cruise. We moesten tenderen!

Dus in een kleine boot naar de haven. Je denkt hoe krijgen ze zoveel mensen verplaatst maar het verbaast ons. Het is een geoliede machine. En 4 tenderbootjes die op en neer varen . We schatten dat er 40 mensen in kunnen.

Wij hadden onze eigen excursie via Get your Guide geboekt . Groot succes. We werden met z’n drieën rondgereden door de gids die veel kon vertellen. We kwamen bij de eerste zalm trap ooit gemaakt in Amerika.

De route van de zalmen gevolgd die hier tegen de stroom opzwemnen, de mannetjes gaan voor en maken de plekjes klaar en de vrouwtjes liggen daarin hun eitjes en zij daarna het zaad. Dan zwemmen ze verder en ze sterven daar allemaal tussen 3 en 7 dagen. De jonkies zwemmen in het voorjaar weg en blijven een aantal jaren weg maar komen altijd daar weer terug. De gids vertelde dat in augustus als het warm is het hele dorp stinkt naar rotte vis . Brrr. Bij een van de stops vlogen prachtige blauwe vogels. Het blijkt de Stellers gaai te zijn. Leonie heeft een Vogelaar in haar omgeving waar ze deze vraag aan gesteld heeft.

Daarna naar het totempalen museum. Indrukwekkend! De gids vertelde veel over de totempalen.

Er zijn 3 soorten totempalen. De een vertelt een verhaal, het andere type wordt gemaakt voor een bepaalde persoon en het 3e soort is het familie verhaal. Ik wist niets over dit onderwerp behalve dat het in een indianencultuur hier in Noord-Amerika een rol speelt maar na vandaag een stuk meer.

Het was het Potlatch totem park met veel originele native Amerikaanse palen en ook een nagebouwd familiehuis met de totems erin.

Er woonden daar dan rond de 60 mensen met in het midden een vuurplaats. En een klein gat waar men doorheen kroop. Aan de binnenkant zat dan iemand bij het gat en als er een vijandelijk iemand probeerde binnen te komen dan hakte men zijn hoofd eraf.

Op een plek is er een totempaal van 6 meter in de afgelopen periode gecarved door Brita. Zij is een kunstenaar gespecialiseerd in totempalen snijden . Het hout is vaak red ceder. Zacht en olieachtig.

Het was een regenachtige dag maar de sfeer daardoor bijzonder. Prachtige souvenirs winkel met mooie kleine totempaaltjes . Twijfel twijfel toch geen echte handgemaakte gekocht . Waren duur !

15 september Zeedag

Vannacht ging de klok weer een uur vooruit.

En we waren gewaarschuwd dat de zee erg onrustig ging worden .

Dus maar een pilletje genomen. En midden in de nacht rond 03.45 ging de speaker aan: “brand in een dames toilet op de 3e verdieping.”

Schrik ! En nu …… rechtop in bed. Dan komt nog een keer zo’n bericht. En na 15 minuten gelukkig het bericht dat de kabel die smeulde gelokaliseerd is en daarna geen vlammen meer. Dan nog 2 berichten met excuses en dat iedereen rustig kan gaan slapen.

Maar het is tot 15.00 uur stormachtig gebleven, dus slechte dag gehad ondanks pillen.

Naast eten nog 2 keer in het theater gezeten. De ene keer een presentatie en film over wat er allemaal moet gebeuren om zo’n schip met 2600 passagiers te laten draaien . Inclusief alle evenementen etc. Er zijn hier aan boord tussen de 900 en 1000 man personeel.

Ongeveer 45 nationaliteiten en ook de gasten vertegenwoordigen 65 landen.

‘S Middags nog naar een film over de Holland Amerika lijn, die dit jaar 150 jaar bestaat. Overigens inmiddels volledig Amerikaans begrijp ik.

Vanavond gaan we nog een keer eten bij Rudy’s en om 00.00 moeten de 2 koffers buiten in de gang staan.

Zaterdag 16 september

Zitten inmiddels in het River Rock hotel in Richmond. Op 9 minuten rijden van het vliegveld in Vancouver.

Even over het ontschepen: zo’n woord dat veel mensen zullen kennen maar nu heb ik het meegemaakt.

Koffers met kleurtjes in gang en tevens konden we in een range de tijd kiezen dat we van de boot af zouden gaan.

Het werd 9.40 laatste shift.

Maar om 9.10 werd onze kleur Pink 3 al omgeroepen. Maar eerst nog ontbijten, kon al vanaf 06.00 uur.

En via de gangway weer op de kade op Vancouver. En daar stond in groepen de diverse koffers op kleur. En laat ik nou ook nog een roze koffer hebben . Dus de mijne en dus ook van de anderen was zo gevonden.

Complimenten voor de HAL. En te bedenken dat s middags deze boot weer afvaart.

Toen in de rij voor de taxi. Met zoveel mensen duurde dat 45 minuten. En na een rit van een half uur naar Richmond waren we rond 10,45 al in onze hotel. River Rock Casino resort.

En nu na wandeling aan de rivier weer aan de lunch.

Morgen vliegen we via Frankfurt met Lufthansa weer 10 uur vooruit in de tijd!

Nou we zullen zien hoe het gaat met medicatie en jet lag.

Maar bij deze neem ik hier afscheid.

Bedankt voor het lezen en voor de reacties.

Wellicht tot nog een keer ….. voorlopig geen plannen .

Skagway and Glacier bay

12 en 13 september

Skagway is het hoogste punt van de cruise waar we komen. En dit is de enige plaats die ook via een weg bereikbaar is.

Er rijdt daar een trein naar het hoogste punt White Pass aangelegd al eind 19e eeuw. De trein rijdt tot 880 meter hoog Hij werd gebruikt door de goudzoekers. Bovenaan rijdt de trein een rondje en rijdt weer terug naar beneden.

Nergens wordt er uitgestapt. Duur totaal ongeveer 3 uur.

Bijna boven gaan we de grens over van Canada naar Amerika en vice versa. Er staan daar 4 vlaggen. Natuurlijk van beide landen maar ook van Yukon (provincie) en van Alaska.

De trein rijdt stijl naar boven en sommige bruggen waarover hij rijdt zijn heel smal. Ook de afgrond soms links, soms rechts is stijl en diep. Jammer er is veel laaghangende bewolking dus mist. Foto’s voornamelijk door de ramen met veel reflectie. Even op balkonnetje buiten gestaan . Maar door de kou en regen ook weer niet te doen . Jammer.

De locomotief zijn begonnen als stoommachines later werden het dieseltreinen. Achter iedere loc 15 wagens. Allemaal nog gebouwd in de oude stijl. Met overstap balkonnetjes en handmatig uitklapbare trappen. En grappig terug in Skagway klappen ze de banken allemaal om naar de andere kant zodat iedereen weer vooruit rijdt. De locomotieven zijn groen geel of rood zwart.

Na deze actie zijn wij niet meer het dorp ingegaan en Leonie wel. Die is nog jonger en fitter! Nou ja wij zijn bijna even oud maar ja ik heb vooral na een aantal uren die verdomde rugklachten. Wordt echt wel iets waar ik onder lijd. Vooral omdat het me beperkt in mijn bewegingsvrijheid.

Grappig is hoe we de boot redelijk goed kennen nu maar toch merk je dat je gewoontes ontwikkelt waar je wel en niet komt.

Vandaag de 13e hoogtepunt van de cruise. Bezoek aan nationaal park Glacier bay.

Even tussendoor. Elke avond ligt er bij onze ‘voordeur’ een en meestal 2 folders. Een van het dagprogramma ongeveer per half uur en een van de plaats waar we naar toe gaan met plattegrond en informatie. We hoeven niet meer te denken.

Nou om. 7.45 begon het programma vandaag met een inleiding van de rangers van het park.

Zij waren met een klein bootje en een touwladder binnen gekomen in het schip.

Dus vroeg op , kopje koffie halen en later ontbijten. We hadden de dag ervoor al gehoord dat dit het tweede schip was deze zomer dat ging binnenvaren in het park.

Dit omdat in de zomermaanden er jongen worden geboren en ze de rust niet willen verstoren. Dus we hebben geluk. En in de loop van de ochtend knapte het weer ook op dus mooi zicht. De eerste gletsjer was de Jaw Point. Daarna volgen er gletsjers hogerop die niet (meer?) in de zee uitmonden.

Ik heb voornamelijk van ons balkon alles gevolgd en Ank is om 10.00 uur nog naar dek 5 gegaan voor erwtensoep!

Er werd ook warme chocolademelk met rum geserveerd begreep ik. Later ben ik ook nog op dek 5 gaan kijken omdat dat de voorkant van het schip is en je daar rondom vrij uitzicht hebt. Maar ik moest ellebogen gebruiken om een foto te maken zonder mensen erop. Want iedereen blijft gewoon staan!

Maar wat bijzonder is de boot draait heel zachtjes in een uur helemaal rond. Dat betekent dat je vanaf je balkon de complete gletsjer goed kunt zien. Leonie is nog naar de 14e verdieping gegaan . Meer zicht van boven af.

De hoogte van de tong van deze gletsjer van water niveau tot rand is rond de 100 meter.

En hij is 19 km lang. Dus gaat diep het land in. Breedte bij de monding in zee kan ik door het zwakker internet niet vinden . Er wachter kwam even een van de hoge bergen te voorschijn 3100 meter .

Het geheel is indrukwekkend en we zijn ook dichterbij gevaren dan bij de Columbia gletsjer . En daar waren de bergen lager.

Prachtig gebied. Verder weinig wild gezien.

De orka’s schijnen er niet te komen vanwege het vele geluid van het ijs.

Nou daarna rond 13.00 nog een lezing over geluidsvervuiling in de wereld en hoe dit in parken vooral vermeden moet worden.

Nou daar hebben wij vandaag dan weer een negatieve bijdrage aangeleverd.

Nou het volgende: om 16.00 uur was er iets over rugpijn en oefeningen. Ik er naar toe. En wat blijkt niets van oefeningen maar ‘Good feet’. Een klein zooltje voor ondersteuning van de 4 bogen onder je voet.

Ik zal jullie de details besparen! Resultaat 199 dollar armer en Leonie die mij gestuurd heeft uiteindelijk ook. We zullen zien !!! Er weer ingetrapt…? Of niet.

We horen net dat er storm komt. Golven 6 meter. Dus maar alvast een pil erin. En morgen gaan we naar Ketchikan. En … de kapitein spreekt net . Ze hebben geen plaats om gewoon aan te leggen dat betekent tenderen . Kleine bootjes 2600 mensen. We zullen zien hoe dat gaat. We hebben om 13.00 uur een excursie! Avontuur!

Zeedag en bezoek Juneau

Dag 2 en 3

10 en 11 september

Wakker wordend in een heerlijk bed en dan : “Oei misselijk en het schip gaat op en neer.

Hevige wind, regen en golfslag”.

In bed gebleven. Ank en Leonie hebben een banaan meegebracht. Ik had nog enkele reisziekte pillen thuis en die heb ik nog op het laatste moment in mijn tas gestopt.

Maar later op de dag ook pillen op de boot gekregen. In de loop van de dag ging het beter en gewoon avond gegeten.

Daarna ons maar eens in het cruise gebeuren gestort . Te.: om 19.00 een show 45 minuten 3 heren en 1 dame zongen bekende nummers en dansten daarbij . Daarna is Leonie naar een film gegaan over een sledehond . Die werd groot vertoond in het zwembad en wij waren bij de rolling stone cover band en later bij 2 mensen die tegenover elkaar op vleugels bekende liedjes zongen en het publiek zit er om heen.

In deze omgeving is iedereen dan chique gekleed. En bij het eten in de specialiteiten restaurants ook.

Opvallend veel gehandicapte mensen zijn er op de boot .

Aan het einde van de dag kwamen we blijkbaar in open zee en ging het opeens te keer. Griezelig vond ik! Toch uiteindelijk wel goed geslapen maar vanochtend wederom misselijk. Pas tegen de middag toen we aangelegd waren in Juneau ging het beter.

En nu moet ik kwijt dat alle vooroordelen die ik had om met een cruise te reizen zijn bewaarheid.

Het was regenachtig in Juneau en al snel zag je overal de oranje paraplu’s lopen. 2boten van de Holland Amerika line.

Er zijn 3 enorme cruiseschepen aangelegd in deze haven en veel mensen, heeeel veel gingen aan land. In zo’n betrekkelijk klein smal plaatsje aan de kust die steil omhoog loopt.

Veel winkeltjes met sieraden, goud etc.

Er was overal drukte en rijen. Je kon nergens terecht voor koffie of een drankje. Er is een kabel bahn die omhoog gaat in Juneau. Maar een mega rij nog los van het gegeven dat er veel mist en regen was. Ik dacht ik ga even kijken hoe lang de rij is! Minimaal 5-8 cabines voordat je aan de beurt was ! Dat maar gelaten. En dan te bedenken dat Juneau de hoofdstad van Alaska is. Niet over de weg te bereiken door de hoge bergen en gletsjers. Er wonen rond de 30.000 mensen. Het was in het verleden een goudzoekers plaatsje .

Leonie heeft nog een museum bezocht met de geschiedenis van de omgeving en eigentijdse kunst. En de 3 kerken gefotografeerd: protestants, katholiek en Russisch-orthodox.

We realiseren ons oa door het dikke boek over de geschiedenis van Alaska dat Rusland hier heel dichtbij is. Alaska is lange tijd onderdeel van Rusland geweest.

Vanavond Shushi eten . We varen rond 22.00 uur weer weg naar Skagway . Morgen heel vroeg op om 8.00 uur vertrekt de bus voor een excursie. De enige die we via de boot geboekt hebben.

P.s. het sushi restaurant was top! Heerlijk gegeten

Foto’s oploaden is bij dit zwakke internet moeilijk