Zondag 17 en maandag 18 februari 2019

Zondag 17 februari Er stond nog een wens op het programma en dat was naar de plek te gaan waar de flamingo’s zijn. Namelijk aan de Dubai Creek. Het heet Al Khor sanctuary wild life. We zijn benieuwd. Deze keer zelf met Uber, ging prima. Een heel sympathieke Pakistaanse chauffeur. Het bleek achteraf 35 km verder en was nog een kostbaar ritje. Maar ja gedane zaken etc. Als we aankomen zien we dat het eigenlijk alleen maar een kijkhut is en buiten een toilet is er niets. Je kunt er bv niet wandelen. De chauffeur suggereert dat hij na 20 minuten weer terug komt om ons op te pikken. We krijgen zijn telefoonnummer. Oké we zien wel. Tussen rieten wanden lopen we door naar de hut. Deze is iets meer aangekleed dan de vogelkijkhutten in de Biesbosch. Buiten dit hok is er niets. Er zitten flamingo’s op enige afstand, reigers en wadlopers. Er circuleert een blad met foto’s van de vogels maar geen foto van gemaakt, dom van me had ik jullie beter kunnen informeren. Gelukkig heb ik een redelijke telelens waardoor ik de vogels dichterbij heb kunnen fotograferen. De flamingo’s zijn niet mooi roze, er zitten blijkbaar geen garnalen. Nou dan maar de chauffeur bellen en we wachten tien minuten. Hij pikt ons inderdaad op. Ik heb nu geen Uber aanvraag ingediend en vraag hoe het nu gaat. Hij zegt dat ik maar moet kijken wat ik wil betalen voor de terugreis. Tja wat doe je dan. Ik denk dat hij het geld zwart in zijn zak steekt. Dus zijn we met betalen iets onder de prijs van de heenreis gaan zitten. En hebben ons weer thuis af laten zetten. De lunch zijn we gaan nuttigen in het visrestaurant aan het strand. Gefrituurde inktvisringen, gegrilde sardines en sla. Natuurlijk hoort daar een glaasje wit bij. Het is de hele dag grijs gebleven.

S avonds kregen we baars met spinazie en roomsaus met rijst. Onze schoondochter kan heerlijk koken. De laatste avond drinken we gezamenlijk een wijntje ter afscheid. Bijzonder om zo 14 dagen bij elkaar te zijn. Ik sprak jaren eerder een mevrouw in Nederland die zoons heeft die ook expat zijn en zij vertelde dat de tijd in het buitenland haar veel intiemere momenten met kinderen en kleinkinderen heeft gegeven dan nu ze weer in Nederland zijn. Dit heb ik toen in mijn oren geknoopt. Ze benoemde dat er even snel langs wordt gekomen nu om een kopje koffie te drinken. Tja zo zie je maar tegenover het gemis staan ook veel mooie dingen.

Op de dag van vertrek18 februari gaan we s ochtends met onze zoon naar zijn werk. Hij werkt dicht bij het centrum en wij kunnen totdat we moeten vertrekken daar nog een halve dag rondlopen.

Dus koffers in de achterbak en wij maken nog eens de reis met de loopbanden naar het winkelcentrum Dubai mall. Ank heeft ze geteld. Het zijn er negen weliswaar van diverse lengte dus over afstand is moeilijk iets te zeggen. Maar het kost ons 35 minuten om te lopen van zijn kantoor naar het metrostation, een halte verder te reizen, dan te lopen naar het winkelcentrum en ook weer 35 minuten terug. Afgesproken om 11.55 uur voor de deur bij het kantoor.

In het winkelcentrum nu nog stukken gelopen die ik nog niet gezien had. Onder andere langs het Dubai aquarium dat op mijn lijst is beland voor bezoek volgende keer. Buiten zie je de wand van het grote aquarium. Wel 10 meter hoog en lang?? Misschien wel 50 meter. Boven die wand is er een digitale presentatie van wat er in het aquarium zwemt. Zelf sta ik op de derde verdieping en kijk naar beneden waar de mensen heel klein zijn. Verhoudingen en maten zijn hier totaal anders dan in Nederland. Alles is kunstmatig om het zo te zeggen. Maar ook kunstmatig is mooi voor mij.

Echt ouderwets zijn de prachtige winkels met serviezen, tafelkleden, glaswerk etc.. Alles mooi gedecoreerd. Jammer dat in Nederland zulke zaken zoals Jungerhans in Rotterdam bv niet neer bestaan. Alles is overgenomen door partijen die goedkope rotzooi aanbieden. Ik houd van de oude chique, die in mijn geboortestreek Maastricht altijd ook te zien was.

De enorme kledingwinkels en dure merken kunnen me gestolen worden. Aan mijn lijf van boven de 65 valt toch niet meer veel moois te dragen. En terwijl ik dit schrijf en aan Ank voorlees, leest Ank mij daarna de column van Aaf Brandt-Corstius van vandaag 20 februari in de Volkskrant voor, die blijkbaar over dit thema gaat. Aaf noemt alle wegwerpartikelen gemalen poppenstront en de enorme groei van zaken die spullen verkopen die binnen een dag stuk zijn een plaag. Nee in de Dubai mall zijn die gelukkig niet te vinden. Even lopen we nog naar buiten naar het water van de Dubai fontein en zien de enorme Burj Kalifa blinken in de zon. Vandaag is het een strak blauwe lucht. Prachtig om zo afscheid te nemen van deze vakantie. Terug lopen is even doorstappen. 5 minuten te laat. Bij het vliegveld gekomen worden we even ingewijd in hoe de verdeling daar in elkaar zit. Omdat er enorm veel vliegtuigen vertrekken van Emirates check je niet in bij een specifieke maatschappij maar is er een rij van wel 20 punten waar je je koffer kunt afgeven. Daarna op de luchthaven door douane en dan met de trein naar het juiste deel van de luchthaven. Daar zijn bij de vertrekhallen ook de dutyfree shops en de foodcorners.Een gezellig lunch en een luchtje kopen. Dat hoort ook voor ons bij de vliegreizen.

We vliegen in een A380 een prachtig vliegtuig dat in tegenstelling to de 777 minder last heeft van turbulentie. Maar over de service zijn we niet te spreken. Het leek wel of er een groep personeel stond die niet kon samenwerken en logistiek was het een puinhoop. Verbaasde me voor een dergelijke maatschappij. We komen een half uur eerder dan gepland aan op Schiphol en zaten drie kwartier later al in de trein naar Dordrecht waar we weer door onze buurman opgehaald werden. Wat een service.

Dinsdagochtend weer het wandelrouten opgepakt. Maar oei dat viel tegen. Van 25 naar 6 graden en met een venijnige wind. Nou tot de volgende reis weten nog niet wanneer?