15 februari

Vanuit de plek waar we logeren is het niet ver maar El Golfo. Een kleine plaats langs de oceaan. En de wereld houdt daarop.

We zijn langs diverse baaien gekomen waar we stopten en het geweld van de zee aanschouwden. Op een plek moest je omhoog over een soort duin klimmen en daar lag het zwarte strand in een prachtige baai aan beide kanten rotsen gestold lava. Hoge golven en surfers. Blijft intrigerend om naar te kijken.

Daarna naar El Golfo, een klein plaatsje met oude vissershuisjes en veel restaurantjes inmiddels voor de toeristen. Koffie gedronken hoog boven de zee en geluncht wederom met vis aan het “Strand”. Heel bijzonder want het strand is een brede strook gesteente, allemaal gestold lava en dat wats hier allemaal laag.

Heerlijk de ruisende zee, gezellig eten .

Thuis gekomen even gezwommen en op het bedje liggen mijmeren in de zon. Even denk ik weggezakt. De temperatuur met de wind is ideaal. Niet te heet en niet te koud. Aanrader hier. Nog niet gemeld volgens mij dat het zwembad en omgeving vol met grote Boeddha beelden staat. Samen met de stilte is het hier een ZEN omgeving.

Vrijdag 16 februari

Deze dag hebben we veel dingen gezien. Doelgericht maar ook onderweg.

We wilden naar de Cactustuin ingericht door de kunstenaar Manrique,

Maar ik zag dat er een mooie surfbaai was

Playa de Farmara waar we zo ongeveer langs kwamen. En we kwamen ook al langs het nationaal park Timanfaya

Daar stonden de kamelen op rij te wachten om de bezoekers het park in te brengen. Wel of niet doen is een gewetensvraag. Even verder was de auto toerit. Daar stond een wachtrij. Wij gingen erlangs omdat we verder wilden.

Komen hier terug .

Farmara een klein dorpje met nog een straat zonder asfalt maar wel een surfshop en hebben koffie gedronken in een klein café/bakkerij waar de hippe jongelui/surfers samen komen. Ook dit is een eiland voor langbljjvers. Naast de jongelui, de senioren, bv onze buren, 3 maanden in de winter. Nog even langs Teguise. Mooi opgeknapt en gerestaureerd leuk de ramen die op een bepaalde manier open gaan. ( foto). En de kerk met een aparte toren.

Daarna naar Nazareth met het LagoMar museum . Hier woonde ooit Sharif Omar. Heel bijzonder. Hoog torent de lava structuur van bergen uit boven een rond zwembad en in de muren kun je omhoog klimmen. Met allerlei uitzichten en kunst voorwerpen. Indrukwekkend. Op naar de Cactustuin , ook weer ommuurd door de krater muren, sintels van vulkaanuitbarstingen. De diverse cactussen uit allerlei landen. Veel uit Mexico en erboven de molen. Leuk! Wij waren al versleten en hebben daar in het restaurant uitgerust.

Zaterdag de 17e

Nagenoeg tegenover waar we logeren liggen de zoutvlaktes waar het zout gewonnen wordt. Salina’s de Janubio. Ik heb daar een excursie geboekt. Leek me interessant , weet niets van zoutwinning en dat was het ook. 12.00 uur. Uiteindelijk 1.45 uur later was ik versleten. Ver lopen maar ook veel informatie

Ank was thuis gebleven . Ik was de enige gast die deze excursie geboekt had.

Tja ik zal jullie niet vermoeien met alles dat ik gehoord en geleerd heb. Maar de molens (foto) maken het water naar binnen . Het zout en water zit tot 4 meter in de grond en van maart-september wordt het zout “geoogst”.

Er zijn diverse stadia de de bekkens en in verhouding tot 100 jaar geleden toen er nog honderd mensen werkten is er nu veel geautomatiseerd. Tot zover!

Vanavond in een voortreffelijk restaurant op 1 km afstand wezen eten met een prachtig uitzicht. (Foto) gereserveerd voor onze afscheids avond op 21 februari .