Jammer genoeg was het vanochtend weer grijs en regenachtig. We werden om 10.45 opgehaald met een soort oude schoolbus.

Deze reed het park in. De eerste 24 km was asfalt. Daar mag iedereen nog komen.

De volgende 19 kilometer is een weg van grid en permafrost. (Permanent bevroren. Ondergrond in zeer koude gebieden). Dus na 43 km zijn we gedraaid en hebben we dezelfde weg terug gereden . Ze vertelde dat door de opwarming van de aarde de permafrost dooit en dat dan de weg gaat verzakken. Een groot probleem. De Denali berg van boven de 6000 meter hebben we niet gezien. In de wolken Voorheen was dit de Mount McKinley maar hij heeft de originele inheemse naam weer teruggekregen sinds 2016.

Het was een troost dat de gids zei dat hij maar 25 % van de tijd zichtbaar is.

Onderweg diverse dieren gezien een grote grizzly beer, meerdere elanden, de vogel van Alaska de Willow ptarmigan. En prachtige landschappen. Ongelooflijk! Op de toendra hoger in de bergen zijn er vooral op de grond de mooiste herfstkleuren. Veel bessen die door de beren gegeten worden om vet te worden voor de winterslaap. Helaas we gingen niet uit de bus en moesten alles door de ramen fotograferen.

De bus werd bestuurd door een dame , die in de zomermaanden elke dag een tour doet. 5 uur. Ze heeft bijna continu gesproken uit de losse pols. Zeer interessant.

Beren bv komen iedere 14 dagen tijdens de winterslaap even uit hun hol. Ze plassen dan , schudden met hun lijf en gaan weer slapen. Dit is om hersentrauma te voorkomen.

Een berin is bv zwanger maar die zwangerschap gaat pas verder als ze vet genoeg is om het kind goed te voeden als het geboren wordt en tijdens de zwangerschap.

Een echte stop 15 minuten was op een plek waar toiletten waren en dat was de plek waar Chris MacCandless de rivier niet meer over kon steken en is overleden. (Film into the wild). Inspiratie voor mij om Alaska te willen bezoeken. Dus al vanaf 2012

In de bus kon je de raampjes open draaien en iedereen dramde om bij het raam foto ‘s te maken. Bij de stopplaats mochten we 10 minuten er uit en we kregen instructies wat we moesten doen als er een beer kwam en vooral de Moose, de Eland, die is erger. Eet je niet op maar vermorzelt je.

Waren rond 16.30 weer in het hotel.

Het is nu ochtend zaterdag 2 september en gelukkig heel goed geslagen van 21.00 tot 0.700.

Vandaag rijden we naar Fairbanks. Minder kilometers en bijna strak blauwe lucht. Dus gaan nu eerst hier maar wandelen!