24 november.

Het was spannend s nachts vooral aan het begin van de nacht toen we nog met licht binnen zaten. Wel alle ramen verduistert.

We hoorden groepen jongelui langs lopen en dan zit ikte wachten op een actie !?

Even leek het of er aan de achterdeur gerammeld werd maar Ank zei dat het ook de wind kon zijn.

Het was onrustig weer en even later ging het hard regenen.

Ik heb slecht geslapen, er ging veel door mijn hoofd en ook lig ik voortdurend te waken.

Tevens begint in mijn hoofd van alles te spelen mbt de terugreis.

Wij hebben inmiddels begrepen dat we mogelijk 5 december overvaren van Tanger Med naar Sete in Frankrijk 43 uur. Op de 5e om 22.00 uur afvaart en op de 7e december om 17.30 aankomst in Sete.

Voorlopig hoef je vanuit Marokko geen PCR test. Maar dan is het donker in Sete. Wat doen we dan? Waar gaan we dan de nacht doorbrengen want om 17.30 is het in Zuid-Frankrijk-Frankrijk donker . Hier pas rond 18.45 uur.

Nou uiteindelijk toch nog wel wat geslapen.

De wekker stond om 07.00 want om te gaan kijken in de vissershaven moet je vroeg zijn. Om 8.45 waren we er eigenlijk al te laat. De haven lag al vol met vissersboten en boven onze hoofden vlogen honderden meeuwen. De vis werd afgevoerd, schoongemaakt en verkocht. We lopen van de haven de stad in. Nog geen enkele winkel open. Dus de deuren allemaal dicht. En de smalle straatjes tussen de hoge muren zijn mooi te fotograferen . Er is een banketbakker waar je kunt ontbijten. Daar drinken we koffie en komen ook groepsgenoten tegen. Eten een heerlijke brioche. Dan op naar een galerie . Galeriedamgaard. Zij verzamelen werk van kunstenaars uit de eigen omgeving. Er hangen prachtigewerken, staan beelden en bewerkte meubels. Later bezoeken we nog een artisanale waar allerlei handwerk verkocht wordt. Uiteindelijk noch een ronde winkeltjes.

Leren rugzak kopen ? Toch maar niet! Dan het aardewerk. Maar overmorgen komen we in de echte keramiek stad Safi dus daar ga ik zeker dingen kopen. Heb al begrepen dat het Safi aardewerk krasvast en vaatwasserbestendig is. Wat doen we nu? inmiddels is het na de middag. Terug naar de bus. Daar blijkt dat we de bijrijders stoel niet meer naar voren gedraaid krijgen! Oei. Wat nu? Op Google eerst gezocht wat een garage en reparatie in het Frans is en toen in Google maps gezocht. 3 gevonden en naar een via Google Mapsgereden.

In een buitenwijk allerlei bedrijfjes, mechaniciens. Met niet veel woorden wordt de stoel eruit geschroefd. En op een karton op de straat gezet. De man die aan de stoel werkt heeft eerst zijnhanden gewassen want die waren pikzwart en hij zelf trouwens ook.

Dan wordt er geslepen, overigens zonder enige gezichtsbescherming vliegen de vonken in het rond. Na een uur is de klus geklaard en functioneert de zaak weer. Kosten 10 euro. Wij hebben er 15 van gemaakt. Hoe is het mogelijk.

We hebben besloten om de komende 2 nachten toch de camping op te zoeken en een dagje rust te nemen.

Dus op naar het wasbord! Maar eerst langs de Carrefour. Het wasbord viel mee.

Het is een mooie camping in de middle of nowhere met oa zwembad, midgetgolf etc en wij waren na 1,5 jaar de eerste gasten.

Ik raak steeds meer onder de indruk wat veel mensen uit de toeristenindustrie wereldwijd moeten leiden onder dit vreselijke virus.

Nou heerlijk douchen lekker zitten in het zonnetje.

25 november

S morgens waren de stoelen nat en blijkt het geregend te hebben. Maar ze waren in een mum van tijd droog . De hele dag is de zon nauwelijks onder de wolken vandaan gekomen.

Dan maar wat gerommeld. Was opgehangen die was om 10.00 uur klaar. Koffie gedronken en opgeruimd in de camper .

Gelezen , gehangen en rond 17.00 uur verzamelde zich een groepje bij de bus.

Nou zullen we samen een glaasje drinken . Jawel uiteindelijk waren met z’n tienen . Iedereen bracht drank en iets lekkers binnen. Rode wijn, witte wijn, limoncello, pastiche en slivovitsj. En kaasjes, chips etc.Voordat het helemaal donker was 18.45 en echt koud werd breken we op. We hebben een heel gezellige ploeg. Nou alles weer in orde maken voor de rijdag. Blog schrijven en lezen.

Het boek de Tweeling van Sumnerbourne van Emma Rous wordt steeds spannender.

Vrijdag 26 november

Van Essaouira naar Safi en dan weer terug 33 km naar de camperplaats aan het strand.

Morgen moeten we die 33 km wederom rijden om de hoofdweg naar Marrakech te volgen.

Waren vanochtend de verkeerde zandweg in geslagen met als gevolg 13 km ribbels gereden. Er kwam maar geen eind aan. En het regende het weer is al een paar dagen instabiel. Niet koud maar af en toe regen en bewolkt. Uiteindelijk belanden we toch op de goede doorgaande weg naar Safi de pottenbakkersstad.

Daar aangekomen eerst lunchen een gebakken vis assortiment met frites. Heerlijk. Maar er zat ook een rare vis bij ???? Die beet zichzelf in zijn staart. Toen bleek het pottenbakkers kwartiereen eind de andere kant op en mijn rug was al heel pijnlijk

Taxi genomen en bij de pottenbakkers voor de deur afgezet.

Tja wat kies je in de enorme hoeveelheid !???

Toch gelukt. Grote schalen voor sla en kleinere schaaltjes. Ohhh en dan komen we nog in Fes waar er ook aardewerk wordt verkocht .

Nu staan we aan het strand op de boulevard in Souira Guedima. Prachtig ondergaande zon en we horen de golven weer ruisen.

Morgen op naar Marrakech 3 nachten in een RIAD.

Vandaag hadden we briefing en je merkt dat er onrust instaat. Worden er niet plotseling grenzen gesloten en dan..!!!! De omicron variant en zorgelijk

Wij hebben definitief bericht dat we tickets hebben voor de boot op 5 december as vanuit Tanger Med. Dus nog even geduld!

We merken dat we minder kunnen genieten en ontspannen!

Hier veel zwerfhonden en die hoor ik nu janken en piepen een groot concert!

Dat wordt wat vannacht.