18, 19 en 20 november

Vandaag de 18e van Amtoudi naar Plage Blanche aan de atlantische oceaan.

Ongeveer 170 km. Dit beschouwen we nu al als een makkie.

Bij het wakker worden stond op het terrein waar we wild kampeerden een politie auto. Die schijnt er rond 22.00 uur gekomen te zijn. Toen sliepen wij al. Vandaag was het bewolkt en veel wind. Je zag het zand overal opstuiven alsof het mistig is. Een echte zandstorm was het gelukkig niet, die hebben wij in 1980 ooit in Turkije meegemaakt dan zie je geen hand voor ogen meer.

We reden naar Guelmin als tussenstop supermarkt Marjane, dit is een Marokkaanse keten. Grote supermarkt vergelijkbaar met de Carre-four. Weer ingeslagen en bij de uitgang bakten ze paella. Voornamelijk inktvis en andere vis, geen schaaldieren want die verdraag ik niet. Was heerlijk. Toen het tweede deel van de tocht naar zee. Het landschap wordt duidelijk anders kleine heuvels en we rijden een natuurgebied binnen. Ank spot gelijk een roofvogel een buizerd, terwijl we tot nu toe alleen kleine vogeltjes hebben gezien. Dit alles rijdende weg. De laatste misschien 5 km is helemaal vlak.

En dan komen we aan bij de atlantische oceaan. Even iets heel anders . Prachtig de dromedarissen staan aan zee. Een niet kloppend beeld voor meerdere van de groep!

Onderweg waren wij trouwens een enorm groep van wel 50 stuks tegen gekomen.

De zonsondergang was er niet echt omdat het bewolkt was maar wel een deel rode lucht en schijnsel toen de zon even tussen de wolken te voorschijn kwam.

Vrijdag 19 november

Afgelopen nacht werd ik om 04.00 wakker omdat het scherm van de voorruit weer stond te klapperen en aan de zijkant los zat. De bus schudde weer heen en weer.

Wij samen er weer uit om het scherm eraf te halen en op te vouwen.

Ook bij de briefing om 09.00 was het nog heel winderig en koud.

Gisteren vertelde een stel uit de groep dat zij een andere weg langs zee gereden hadden en verderop aan het strand tajin met inktvis hadden gegeten. Nou zullen wij dat vandaag maar doen want we hebben geen lange reisdag. Twijfel!? We reden de zandweg af naar het asfalt en 100 meter verder ging een gloednieuwe asfaltweg links af. Zou dit die weg zijn ? Nou we doen het maar het was niet duidelijk of het de juiste weg was. Al snel bleek dat de weg kronkelend bijna parallel aan zee liep. Prachtig in veel opzichten, de woeste kustlijn, de mooie kronkelende weg die een fraai patroon in het landschap maakte. En het totaal plaatje met zon en bewolking.

Aan ons was uitgelegd dat we na een brug linksaf moesten. Duidelijk en we sloegen links af het was ongeveer 2 km onverharde weg, maar goed te doen aldus de voorgangers.

Inderdaad alleen als je dan voelt dat het aardig stijgt, een scherpe bocht met heftige afdaling zonder enige bescherming en al een tijdje geen bereik dan komt opeens de angst. “Oei stel er gebeurt hier iets !?

Maar we kwamen in een omgeving met veel huizen, veelal onbewoond maar waar is nu het beloofde restaurantje? Tajin met inktvis !

Er kwam een splitsing en je kon rechts en links af.

Tja, we durfden het niet aan uit angst vast te komen zitten . Dus gedraaid en geen Tajin met inktvis. Richting Guelmin rijdend begin het echt hard te regenen. Even langs bij de supermarkt en toen nog 15 km naar de camping. Er waren specifieke coördinaten opgegeven.

En samen met een andere camper eindigden op een smal stuk tussen palmen. Maar niet de juiste weg.

Maar voordat het zover was zijn we op diepere punten door enorme hoeveelheden water moeten rijden. Het modderwater spatte aan beide zijden hoog op.

Contact over waar we nu eigenlijk moesten zijn. Stukje terug en andere weg ( coördinaten is blijkbaar toch niet alles) daar aangekomen bleek de camping een modderpoel

En wij hebben altijd maar een paar van die klompen bij ons. Grapje was; “je hebt toch wel laarzen bij je ?” Gelijk leggen de heren van de camping opengeknipte plastic zakken neer dan zak je nog wel door, maar geen direct enorme hoeveelheden modder onder je schoenen.

Zij verhuren hier kamertjes met 2 bedden en privé wc en douche en daar mochten wij douchen . Heerlijk na 6 nachten echt douchen.

We gaan vanavond kamelenvlees eten.

Nou ja dat dachten we, want wat blijkt .

De doorgang van het dorp naar de rest van de wereld is afgesloten. Een wild stromende rivier door de regen maakt het onmogelijk dit dorp te verlaten !? Dus of we de kamelenmarkt kunnen bezoeken is de vraag ? Het zou heel jammer zjjn, want die is er alleen op zaterdag .

Nog niet iedereen was op de plek dus er is een camper voor de overstroming blijven steken

Zaterdag 20 november

Gisteravond nog uit gegeten hier op het terrein. Bijzondere plek. Moesten een trap op en boven kom je op een dakterras met daarnaast een ruimte open aan de zijkanten wel dak tegen de regen. 2 gedekte tafels met kaarsjes. Kamelenvlees. Het is soort droog draadjesvlees, smaakt goed.

Altijd is er heerlijke salade en als hij rauw is benadrukt de reisleiding dat deze gewassen is geworden met flessen water.

Het was vanochtend heel mistig en al gauw kwam het signaal dat het water gezakt was en we konden vertrekken. Prima want in die modder wilde ik liever niet blijven.

De eigenaar van de camping heeft 17 jaar in Duitsland gewoond en sprak vloeiend Duits.

Hij heeft er alles aan gedaan om het ons ondanks de modder naar de zin te maken .

Het eerste stuk 10 km mist en nog veel water op diepe delen. Foto’s genaakt ziet er allemaal luguber uit overstroming en modder. En dan is er opeens blauwe lucht en in no time is het warm. Op naar de kamelenmarkt . Nou ja er waren niet veel kamelen wel andere beesten, koeien en schapen. En daarnaast een enorme groente en fruit markt, kleding en prullaria.

Het viel mij tegen. Later zagen we onderweg een enorme kudde dromedarissen . Wel 100 stuks. Tegen 11.30 kwamen we aan in Sidi Ifni

Een plaats aan zee. Veel surfers. En de huizen zijn wit met blauw. Bij het uitstappen rook ik de zee. Veel vergane glorie. In mijn capitool reisboek had ik gelezen dat er een. Goed restaurantje was: “Nomad”. Dus op zoek voor de lunch. Trappen lopen omhoog en overal uitzicht op zee. De plaats ligt tegen de berg geplakt. Het restaurant gevonden! En een heerlijke calamaris en andere vis met rijst en groente gegeten.

Er stond in het boek dat ze ook wijn serveerden maar nu niet meer, mocht niet meer van de politie zo meldde de ober.

Daarna nog in een Maroc telefoonwinkel GB bij gekocht en nog gepind. We kwamen langs de bazaar maar na vanochtend hadden we dat wel gezien . Nog 6,5 km rijden naar de volgende wild kampeer plaats.

En wat een verrassing ook weer deze keer. Hoog boven de zee. Ik hoor nu ook de golven rollen. Aan een kant is er uitzicht op een natuurlijke brug. Via een pad kun je naar beneden lopen. Morgen vroeg, want ik had na veel geloop in Sidi Ifni pijn in mijn rug.

En wat een uitzicht. Er blijken diverse apps te zijn waar de wildkampeer plaatsen over de hele wereld in staan. In marokko is wild kamperen sowieso toegestaan.

Vanaf 17.00 uur hebben we met een ploegje gezellig zitten borrelen totdat de zon in de zee was gezakt.

Even iets heel anders: vandaag spraken we samen over het rijden en de kilometers.

We merken dat het rijden ons heel goed afgaat. Je zit samen voortdurend te genieten en steeds verschillende landschappen zie je aan je voorbij gaan. Eigenlijk heel rustgevend.

Er zijn steeds nieuwe verrassingen elke dag weer.