Maandag 15 november

Vandaag gaan we verder over de helft van de reis. We rijden in de anti-Atlas zoals dit gebied wordt genoemd. Dag 27 van de 49. In Marokko hebben we volgens het routeboek 3200 km gereden.

We rijden nu van Tata naar Tafraoute.

Wat een kleuren weer en de term aardetinten heeft voor mij nog een andere betekenis gekregen door deze reis. Waar is de grens van zandkleur naar bruine stenen, naar oranje en zwart. En dan in alle nuances. Overigens associeer ik vooral zand met stof, het zit overal. We niezen, snuiten zwart en zijn niet verkouden. Vegen, dweilen het helpt niet overal zit het zand.

Het eerste deel van de 200 km kronkelt tussen bergen. In het midden een rivierbedding. Breed, majestueus maar geen water en steeds weer een lange brug. Maar in die eerste 95 km is het landschap zo verschillend. Natuurlijk bergen maar soms zie je strepen kleuren, lagen dan weer vormen ontstaan door lijnen van keien. Het is moeilijk te beschrijven en de foto’s kunnen ook de enorme indruk die dit maakt niet weergeven.

Een van onze reisgenoten die rijdt met een grote camper met dubbele assen heeft een grote steen tussen de 2 banden gekregen.

Het ene wiel moest eraf maar zat zo vast dat er het met vereende krachten en extra zwaar gereedschap gelukt is. Maar precies in een deel waar totaal geen bereik was. Fijn dat je dan in een groep reist.

Ik vroeg me hier af hoe het zit met aardbevingen. En op Google vond ik dat in 2004 rond Agadir een verwoestende aardbeving is geweest. Wij zitten daar 150 km vandaan en komen daar ook nog.

Door de eeuwen heen moet door de opwaartse kracht dit gebied ontstaan zijn.

We komen halverwege in het dorpje.

Daar blijken schoenmakers te zitten die allerlei schoenen en teenslippers in allerlei kleuren maken. Bijzonder.

In het tweede deel van de dag komen we in het gebied van de amandelbomen. In februari schijnt het hier een bloemenpracht te zijn.

Nu ziet het landschap er een beetje zielig uit.

De tweede 100 km stijgen we weer naar 1800 meter . 100 km bochten, ook veel haarspeldbochten nou dat is werken. Bovendien is het een gele weg op de kaart met het bekende groene randje. Dus veel mooie uitzichten maar smalle weg waar je niet met tweeën gemakkelijk langs elkaar komt. Dus dat betekent soms over de rand van het asfalt heen. “Oh niet hier” roep ik dan.

Hobbel hobbel en weer terug op het asfalt

En niet te vergeten dat hier geen vangrails zijn.

Het laatste stuk is weer spectaculair hoge bergen in lagen achter elkaar!

We komen aan in Tafraoute.

Wildkamperen op een zand terrein met palmen, net buiten het stadje.

Duidelijk was al dat dit toeristisch is. Veel restaurantjes. En wat blijkt, dit terrein van de gemeente stond 2 jaar geleden vol met overwinteraars. Veel Nederlanders ook.

De economie van het stadje schijnt te draaien op de overwinteraars, nu allemaal weg. We waren daar alleen met 11 campers.

En de mensen komen langs. De kapper heeft ter plekke nagenoeg alle mannen uit het gezelschap geknipt. En een mevrouw die was komt ophalen , de pizzakoerier etc. De kapper vertelde dat men in Marokko heg begrip covidsteun van de regering niet kent. Dus de armoede is erger geworden .

Het is een mooie plek maar ook onrustig door alle vragen. Per nacht kost dit 15 dirham, 1,50 euro. Maar geen faciliteiten.

Dinsdag 16 november dag 27 naar de andere kant van Tafraoute. 11 km grotendeels over een zandweg. We staan nu met uitzicht op de geschilderde rotsen door de Belgische kunstenaar Jean Verame. Gemaakt in 1984.

Een deel van de groep is achtergebleven op de vorige camping omdat ze in het plaatsje nog dingen wilden doen.

Voor mij een dag van even rust. Voeten een beurt geven . Dadelijk primitief haren wassen want we Camperen 6 dagen achter elkaar wild. Niet mijn favoriet maar ja Marokko Puur heet de reis! Nou dat haren wassen leidde tot hilariteit rondom. Ank hing de douchekop buiten naar keek niet waar ze sproeide dus shirt nat etc. Maar mijn haar is gewassen.

Ank is s middags met de groep om de rotsen heen gewandeld en mooie foto’s. Bijzonder object. S avonds was er op deze verlaten plek pizza besteld voor 5 campers! Het was al donker toen ze arriveerden. Maar eigenlijk te gek voor woorden . 11 km uit het centrum krijgen we in the middle of nowhere pizza’s. Maar ik begrijp dat dit dorp en veel toeristische plekken in de wereld ernstig hebben te leiden door Corona omdat de toeristenstroom is opgedroogd. Zucht !. En ik schrik van de besnettingscijfers in Nederland. Wat staat ons te wachten en hoe lang gaat dit duren.

Woensdag 17 november dag 28 naar Amtoudi

Bij het wakker worden was het bewolkt. Maar voor foto’s geeft dat weer eens een andere sfeer dan alleen maar blauw .

Eerst moesten we enkele kilometers weer off road rijden om terug op de weg te komen.

En voor ons reed een collega camper en de reisleiding. De een sloeg links af en de ander rechts!?? En we kwamen op een andere plek uit op de weg dan waar we de dag ervoor in waren gereden. Dus wat nu???

Rechts af was een slechte weg. Dus wij naar links maar de Garmin zei dat het fout was, gedraaid en snel achter de reisleiding aan.

Die stopten na een tijdje en afgesproken dat wij achter hen aan zouden rijden maar zij waren achter af een verkeerde weg ingeslagen!

Maar het resultaat was fantastisch. We kwamen al snel in de blauwe lucht en over de rand van de berg daalden de wolken. Oranje bergen in alle kleuren met witte wolken. Heel bijzonder.

Maar de weg was net breed genoeg voor een auto en had hoge kanten en er reden voor de wegreparaties om de kilometer grote vrachtwagens ons tegemoet. Brrr. Wie gaat opzij en wanneer!?

En de snelheid moet terug om van de rand af te gaan. 90 km lang hobbel op en af .

En bovendien hadden we niet veel benzine meer. De regel is als je een halve tank hebt altijd bijtanken. Tot nu toe keurig gedaan alleen eergisteren niet waren we aan het einde van de dag, toen de kans er was, te moe!

Gelukkig kwam de pomp op tijd en we tankten voor het eerst veel liters! 70 liter diesel voor 700 dirham 70 euro.

Gelijk weer onze boodschappen gedaan.

En verder. 50 km verder op in Amtoudi daar is bovenop een berg een graanschuur/opslag uit de oudheid. Het graan werd bewaard en beschermd tegen dieven. Deze is al uit de 12e eeuw en tot 1956 in gebruik geweest. De groep inclusief Ank is naar boven gelopen!

Ik durfde niet stijl, pal in de zon en Ank is na enige tijd ook afgehaakt. Hoge stappen oa. En je merkt het leeftijdsverschil de meesten zijn begin 60. En ik heb ook nog een slechte conditie. Overigens de vertaling van Agadir is graanschuur.

Tja nog het laatste traject naar het volgende wildkamp. 5e Nacht van wildkamperen. Morgen nog een zesde en aan zee!