Dinsdag 8 september Al dagen denk ik schrijven over het camping leven is saai en wat zou ik dan moeten schrijven. Maar zojuist gebeurde er iets waarbij ik dacht: “ Ah ha toch iets schrijvenswaardigs.” Naast ons draait een auto een klein grasveldje op. Rondom heen heeeel veel ruimte en waarom komt men dan zo op onze lip zitten? Het zijn Fransen. We denken die gaan een tent opzetten maar nee. Eerst wordt alle bagage uit de auto gehaald. Dan wordt een matras neergelegd op de plat geklapte achterbanken en de rest van de achterkant van de station. De hoedenplank blijft erin en daarop komen de koffers te staan die zodanig open geritst kunnen worden dat je gemakkelijk bij je spullen kunt. En dan wordt er een mini tafeltje en twee mini uitvouwbare stoeltjes open geklapt. (stiekem een foto gemaakt)

Wij zitten aan een wijntje, kaas en toast. Met een grote bus, stoelen etc. etc. Ik denk moet ik ze nu iets aan bieden. Deze taferelen heb ik natuurlijk wel vaker gezien maar meestal zijn het dan jongelui. Dit is een keurig echtpaar van in de 50 schat ik. Het hele tafereel en de precisie waarmee deze operatie werd uit gevoerd was intrigerend. Ze zijn nu weg, denk uit eten. Ben benieuwd of ze de komende dagen blijven. Wellicht dan nog meer berichten.

Nu terug naar het vertrek uit Zwitserland zondag 6 september. Zoals verwacht was het ‘s ochtends grijs, het uitzicht was verdwenen in de wolken. En zoals bekend duurde dat totdat we aan de zuidkant van de Alpen waren. We hadden na jaren weer eens de autotrein van Kandersteg naar Brig en de camper past daar ook gemakkelijk op. Om in Italië te komen is het volgende obstakel de St. Bernard pass maar we hebben gekozen om de tunnel te nemen. De kosten zijn fors maar ja. Uit de tunnel een prachtig landschap hoge bergen, ruwe rotsen. Maar nergens kun je stoppen om een foto te maken. Rond 16.00 uur kwamen we aan op deze prachtige camping met een heerlijk zwembad. In een bosrijke omgeving ongeveer 25 km van Turijn.

De eerste nacht heeft het geregend maar in de loop van maandag knapte het op. Op maandag 7 september zijn we s middags op de fiets gestapt naar La Cassa een heel klein dorp 1450 inwoners, met een echte slager, groenteboer en de kleine supermarkt was op maandag gesloten. De slager was een klein zaakje met prachtige stukken vlees en de grote hammen lagen klaar voor bij de meloen, heel fijne dunne plakjes werden gesneden. Zie de foto). Tevens had hij diverse bakjes staan met eigen gemaakte pasta’s . ik kocht ravioli gevuld met vlees. Met handen en voeten, aanwijzen en in mijn niet zo beste Italiaanse praten over con melone en duo persona, lukte het allemaal prima. Bij de groenteboer wilde ik prei hebben maar dat zag ik niet liggen en kon ik ook niet verduidelijken dan maar geen prei maar heel verse spinazie bij de ravioli smaakte dat heerlijk.

Vanochtend (dinsdag) hebben we na een uitgebreid ontbijt, gebakken eitje op het buitengas, het uitgezette wandelpad op de camping gelopen . Rondje van ongeveer 20 minuten. Omhoog en omlaag. Oh wat hebben we toch een slechte conditie. Brrr. En in de afgelopen maand te veel gegeten en daarvoor in de verhuisperiode meer de snelle hap en minder gezond. Tja er wacht thuis weer een uitdaging. En gezwommen, het water is koud maar toch flink geweest en doorgezet. Ank had maandag al gezwommen. Tot zover.