Schynige platte

Op donderdag 3 september vertrekken we naar de Jungfraujoch. Althans dat dachten we. Met de fietsen naar het treinstation van Lauterbrunnen . Zoals te doen gebruikelijk voor mij, waren we er veel te vroeg. Oh dan nemen we een vroegere terrein. Niet goed opgelet. Deze trein ging maar tot Wengen en daar moesten we wachten op de trein naar de kleine Scheidegg. Oké prima wat maakt het uit. Maar wat bleek de volgende trein was de trein die wij oorspronkelijk zouden nemen . En toen die in Wengen aankwam zat deze al boordevol mensen. Geen plaatsen meer. Dus de hele rit gestaan. Aangekomen bij de kleine Scheidegg zag het zwart van de mensen. Er was een rij met reservering en die gingen voor en een mega rij zonder. Wij hadden gereserveerd. Alles was ons haarfijn verteld door de mevrouw aan de balie bij de camping. Tevens boekingskantoor. Maar wat bleek we hadden reservering voor de 4e september en niet voor de 3e. Grrrrrr. Dom van mij.

Eerst nu maar koffie en dan plan B. En dat pakte heel goed uit. We moesten op een kaart uitzoeken welke bahnen we dan moesten nemen. Eerst naar Grindelwald, en er bleken 3 Grindelwald stations te bestaan Gelukkig zijn de Zwitsers zeer behulpzaam en moesten we bij het derde station overstappen op de trein naar Interlaken het dal in. En bij het voorlaatste station Wilderswil moesten we nog een keer overstappen. Deze oude trein met houten banken en verlichting uit de twintiger jaren kroop omhoog en had zo’n slechte zithouding dat ik aan het einde rugpijn had. Fijn is dat! Aan het einde van de rit kwamen we aan bij de Schynige platte op 1987m hoogte. Dit traject blijkt aangelegd te zijn en geopend in 1893. Ook de aankomst daar doet tijden uit mijn jeugd herleven. Echt zoals het was in de zestiger jaren. Er wordt door 2 oude heren geblazen op de Zwitserse hoorns en tussendoor klinken de koeien met enorm bellen om prachtig. De zon schijnt. Ik ruik de nivea zonnebrandcreme en alle associaties met de Zwitserland bezoeken met mijn ouders herleven. We lopen wat rond. Net zoals altijd heb ik zoveel last van mijn rug dat ik de wandeling door de botanische Alpen tuin niet kan maken. Zwaar de pest weer in. Maar dan genieten toch op het terras. De uitzichten zijn fenomenaal. Aan die kant ook op de meren nabij Interlaken. We hebben prachtig weer. En rond 16.00 uur maken we de tocht weer terug met dien verstande dat we met de trein van Wilderswil beneden rechtstreeks naar Lauterbrunnen kunnen.

Even naar de supermarkt, zitten bij de camper een poosje. Eten sla en tortellini met spinazie. Lekker wel veel koolhydraten maar ja. Ben op het laatste moment gestruikeld over de planken die voor onze camper liggen. Deze hebben we gebruikt omdat het drassig was. 3 blauwe gekneusde tenen en kan bijna niet lopen. Maar ja die 3 dagen kaart. Dan maar meer zitten. Overigens heel pijnlijk.

4 september Jungfraujoch Nu weten we hoe het werkt en ik merk ook dat ik benieuwd ben hoe ze zo’n logistiek proces met gereserveerde en niet gereserveerd plaatsen uitvoeren. Oke eerst mochten alle mensen in de trein die gereserveerd hadden. Toen vulden ze alle lege plekken op met anderen en tevens was er gewoon een tweede trein. Deze trein moet 1500 meter hoogte overbruggen. 35 min. En er werd gestopt bij het ijsmeer 5 minuten mocht je eruit. Er is vanaf de perrons doorbraken in de muren gemaakt en je kwam terecht in een panoramaruimte met glazen wanden waarachter de gletsjer lag. De gletsjer van de Eiger. Prachtig maar geen echte lucht. En dan het gedoe met voortdurend mondkapjes op. Ik ben in geen maanden in zulke enorme mensenmassa’s geweest. Oei COVID-19 dit is je kans! Maar iedereen houdt zich aan de regels. In de trein wordt je wel tegen elkaar aan geslingerd.

De treinreis gaat volledig door de rotsen heen. Deze tunnel is gemaakt door 100 Italiaanse gastarbeiders begonnen in 1896 en klaar in 1912. Hij is 7 km lang. Het gebouw waar de trein uitkomt ligt aangeplakt tegen en in de berg. Het heeft 6 verdiepingen. Restaurants, winkels, ijswereld je loopt tussen de ijswanden door maar de voorstellingen van de beesten zien er verwaarloosd uit. We hebben vooral langere tijd buiten op de panoramaplek staan te kijken. De aletsch gletsjer , voor ons bekend, aan de ene zijde en alle 3 de Eiger, Mönch en Jungfrau, de 4000ers dichtbij. Deze gletsjer is de langste van Europa. Geen Japanners en Chinezen. Nagenoeg allemaal Zwitsers. Volgens de boekjes is er ook een sneeuw speeltuin met allemaal attracties maar die hebben we niet gezien. Mijn pijnlijke voet gooide roet in het eten. Hebben er voor gekozen om naar de kleine -Scheidegg terugbrengen gaan waar we op het terras heerlijk buiten hebben gezeten.

Morgen 5 september dag 3 Op naar de Schilthorn. De berg waar de film “On her majesty’s secre service” James Bond blijkt te zijn opgenomen. Vanuit het dorp de kabelbaan naar Murren. Overigens een schattig autovrij traditioneel Walliser bergdorpje op 1650 meter. Oude huizen en hotels, veel bloemen. Ook ouderwetse winkeltjes. Om bij de volgende lift te komen moesten we 15 minuten door het dorp lopen. Toen de kabelbaan van Murren naar Birg 2618 meter hoog. Een prachtig terras in de zon en we zitten aan de overkant van het dal en kijken nu dus op die 3-4 duizenders. En er is een thril walk. Rondom de grijze rots waar het restaurant op staat loopt een pad. Helemaal van staaldraad gemaakt. Met stukken erin met alleen maar een kabel om je voeten op te zetten. Stukken hebben glas of roosters. 200 meter lang. Niets voor mij. Maar Ank heeft hem gelopen. Geen last van hoogtevrees of andere vrezen.

Boven ons ligt de top van de Schilthorn. Nog een baan hoger. Na de heerlijke koffie met echt Zwitsers gebak, oei vergeten een foto te maken, nemen we de laatste baan. Je ziet dat daar de wolken al samen trekken. Dus uitzicht?? Daar boven op de Schilthorn 2970 meter hoog is alles James Bond. Een klein museum, film voorstelling, hebbe dingetjes van James Bond etc. En op de terrassen aangegeven waar wat is gebeurd. Die film is uit 1969 al oud en enorm gedateerd! Overigens kijken we meer naar de grote hoeveelheid paragliders die met de thermiek naar het dal zweven. Ank met een jaloerse blik.

Op de terug weg hebben we gekozen om niet via Murren te gaan maar rechtstreeks naar beneden. 4 banen dus 3 keer overstappen en aan het einde van het dal met de bus naar Lauterbrunnen waar de fietsen staan. Tussen 2900 meter en 795 is het temperatuurverschil groot. Van plus 3 naar plus 28. Op de camping gereserveerd bij het restaurant. Wat ik nog kwijt moet is dat hier naast de camping steeds helicopters opstijgen voor sightseeing. Veel lawaai jammer, het was een fijne plek afgelopen 4 nachten en nog een vijfde. Fietsen staan inmiddels al weer achterop. Zelfs voor deze dames op leeftijd een eitje.

Morgen vroeg naar Italië. Het weer is a.s. week stabiel rond de 25 graden. En daar vooral even uitrusten. Wordt vervolgd