Het Spreewald is een gebied in het oude oost-Duitsland met veel waterwegen.

“ Op slechts een uur treinen bij Berlijn vandaan ligt het prachtige natuurgebied Spreewald, dat bekend staat om schattige dorpjes, idyllische waterwegen en goddelijke Spreewalder augurken. Geen wonder dat het waterrijke moeras- en veenweidenlandschap één van de meest geliefde vakantiebestemmingen in de deelstaat Brandenburg is.” Er is in dat gebied een camping die direct aan de waterwegen ligt. We konden er nog terecht, maar vanaf vrijdag Pinksterweekend was alles volgeboekt en moesten we weg. Mooi gelegen in een Schlosspark. Er varen door het gebied boten. Het is werkelijk een massa industrie. Lange boten Kahns genoemd, waar achterop een man staat met een lange stok die hij steeds in de grond stopt en zich dan afduwt. In de boot afhankelijk van alleen bankjes met wel 30 personen en met tafeltjes ertussen ongeveer 18 personen.

Discussie: gaan wij wonend in de Biesbosch deze tocht maken? Uiteindelijk ben ik alleen gegaan en is Ank thuis gebleven. Het landschap is totaal anders dan de Biesbosch. Er zijn geen wilgen daarmee begint het al. Er was sprake van veel soorten vegetatie, veel soorten bomen, struiken, grassen. Mooie blauwe Waterjuffers en ik zag een beverrat. De ondergrond is hier zandgrond i.t.t. klei in de Biesbosch. Langs de riviertjes terrasjes, er werd koffie en eten aangeboden. De tocht duurde 4 uur daarin een stop bij het Gurkenmuseum. Het was een hotel en het museum stelde niet veel voor. De inrichting van de boerderijen uit de vorige eeuw was er te zien en een standje waar ze allerlei soorten ingemaakte augurken verkochten. Heel lekker. Ik vond het een mooie toer en er werd veel over het gebied verteld. Ontstaan overigens al in de ijstijd. Het stadje Lubbenau is echt toeristisch, moezel niveau. Ik houd daar niet zo van. Hadden ons voorgenomen een keer een Schnitzel te eten en dat is daar afgevinkt.

Op naar Dresden op vrijdag 7 juni maar gezien alle signalen over drukte toch maar naar de camping gebeld. Oh nee vol geboekt tot en met 29 juni. Tja wat nu. Er is in Dresden ook een camperplaats maar daar kun je niet reserveren en we durfden het niet aan daar te staan en dan te moeten omkeren. En bovendien had ik op de kaart gezien dat we nog een groot merengebied gaan passeren.

DePartwitzersee Dit blijkt een oude bruinkoolgroeve geweest te zijn in de tijd van Oost-Duitsland.

Deze is ontmanteld en in de loop van de jaren (een tiental jaren) heeft men het grondwaterpeil laten stijgen. Tevens wordt er sinds een aantal jaren continu kalk toegevoegd om het ijzer in het water te verminderen. We spraken iemand die in het aanpalende dorp woont en die zei dat het gebied ook langzamerhand ingericht wordt voor het toerisme. Er zit wel al een zeilclub met huisjes en caravanstaplaatsen. En dan de “camping” waar wij zitten. Iets ongelooflijks. Wij dachten aanvankelijk dat het een soort van wild kampeer plek was. Er stonden 2 campers. Wij erbij met uitzicht op het meer. Luifel uit, stoeltjes eruit en genieten van het heerlijke weer en uitzicht. Maar er werd ons verteld dat je je toch aan het einde van de weg moest melden. Nou dan maar eens kijken. Voordat we 800 meter verder zijn zijn we nog een enorm veld gepasseerd en later blijkt dat er aan het strand ook overal gekampeerd wordt. Je betaalt 5 euro voor de plaats en 4 euro voor de sleutel tot het toilet en douche. Oké 2 nachten dan. Geen elektriciteit. En mijn telefoon heeft geen verbinding hier. Ank haar telefoon wel. Vodafone. Het is vrijdag rond 13.00 uur als wij arriveren en vanaf dat tijdstip tot de zon ondergaat gebeurt er iets dat we met verbazing hebben bekeken. Een auto met caravan, een bus, tenten, diverse soorten oude en nieuwe campers en alles op het veldje achter ons. Zojuist zaterdag is er nog een auto met caravan tussen tenten door gereden. Wat blijkt. Allemaal families die elkaar treffen, pinksterweekend. Men komt uit de omgeving maar ook uit Tsjechië. Lange tafels met rondom tenten, caravan etc. Geen plaats meer! Nou die zin bestaat hier niet. Gelukkig staat alles achter onze bus. Dus wij hebben vrij uitzicht. Wel paradeert iedereen langs op het fietspad dat tussen meer en het terreintje ligt. Fietsend, skeelerend, kinderen op aanhang fietsjes achter pa aan. Alles natuurlijk met helm op. En dan denk je oei vanavond herrie. Maar niets, alles families met kinderen en geen groepen jongelui. Maar veeeeel mensen. Ik hoop dat ik het fotografisch inzichtelijk heb kunnen maken. Inmiddels wel meer dan 500mensen en 2 wc’s en 2 douches voor ons op 600 meter. Dus zo komen we wel aan de kilometers. En aan het einde van de dag zijn we naar de andere kant van het meer gelopen waar we de zon mooi konden zien ondergaan. Heerlijke temperatuur 25 graden

Pinkster zaterdag 8 juni Het heeft geregend einde van de nacht en voelt het nu sinds dagen koel aan en het waait fiks. Groepen bootjes met witte zeilen varen langs. Op advies van de buurman gaat de luifel naar binnen en nu is het 14.00 uur en komt de zon weer uit. Vanochtend onze wandeling gemaakt, geen koffie maar toch. Bij een familiefeest met grote tent kregen we koffie en kuchen aangeboden, eigen gemaakt heerlijk. Bij terugkomst lag er in een bak achter een tractor een groot wild zwijn. Wat bleek. De buurvrouw wandelde over het strand en dacht: ‘wat een typische hond is dit?’ Toen ze zag dat het een zwijn was heeft ze direct de politie gebeld, die hem afgeschoten heeft. In de loop van de dag knapt het weer op en zitten weer in het zonnetje. Meer dronken mannen die aan de overzijde in de bosjes, die geen bosjes zijn maar doorkijkbare struiken gaan staan plassen. De buurman spreekt hen aan maar ze blijven brallen en doorplassen. Brr Ordi gedoe.

Zondag Pinksteren 9 juni hebben we besloten verder te gaan in de hoop nog weer ergens een betere camping te vinden. Ank zette mij aan om toch in de rij te staan bij de douches. Toen wist ik nog niet dat ik wederom 2 dagen en nachten me niet fatsoenlijk kon wassen. Namelijk na wegrijden amper 10 km verder merkte Ank op dat het acculampje niet uit ging. De eerste mogelijkheid om te stoppen was een benzinestation met een enorme parkeerplaats. We spreken 3 motorrijders aan die gaan met hun neus onder de kap. Het water kookt, werd niet door de meter aangegeven en hun conclusie was de distributieriem is weg! Weg? Ja weg! Daar gaan we. Bellen, centraal beheer auto verzekering, reisverzekering ANWB maar die verhalen bespaar ik jullie. Conclusie de sleepwagen komt eraan en die brengt je terug naar de camping. Ik: naar die camping, dat nooit! Dan moet u blijven tot dinsdagochtend 11 juni! Oké dat beter dan die camping. Hieronder een mini verhaal over het benzinestation leven.

Het benzinestation leven.Panne en gelukkig is er een benzinestation. Daar is alles. Wc, stroom, eten, drinken alleen geen stroom voor de camper! Hoe ziet dat leven eruit? “Oh fijn ze gaan open om 7.00 en kan ik naar het toilet. Wakker om 6.45 omdat ik hoognodig moet!” Omdat we al een probleem hadden met de waterpomp hebben we geen mogelijkheden om de wc te spoelen in de camper. Ja in de nacht met een fles water noodvoorziening. Na het toilet, een kattenwasje, 2 warme verse broodjes uit de shop. We maken nog koffie in de camper want we hebben nog gas! We knijpen hem een beetje omdat normaal de koelkast op elektriciteit staat en nu al 4 dagen op gas. Oh ja water aanvullen. Gelukkig hebben we in Berlijn van iemand vanwege dat probleem met die waterpomp een plastic tank gekregen 10 liter kan erin. We kijken de jongen in het benzine station vriendelijk aan en vragen/bedelen om water. Het station heeft een buurtfunctie, men komt er binnen voor drank, pizza’s etc. Veel verslaafden die steeds een biertje kopen met daarnaast een klein flesje jenever. Waggelend naar binnen en bijna struikelend over hun eigen voeten naar buiten. Inmiddels hebben we 3 personen/personeel gehad. Eerst een dame van middelbare leeftijd, s avonds steeds een jonge jongen en vanochtend een jong meisje. Open van 7.00-22.00. 2 shifts veel geld gaat erom en nog bijna alles contant. Maar geen glas waar ze achter zitten, alles is open. Het is nu 21.00 en we zitten op krukken zonder rugleuning binnen om apparaten op te laden. Maar alles gaat niet lukken. Er zijn al diverse dingen uitgevallen. De elektrische tandenborstel, de fitbit stappenteller, iPads komen niet meer aan de beurt. Alleen telefoons en powerbank zijn belangrijk. Krijgen opmerkingen als jullie moeten toch gewend zijn zonder dit soort dingen. In 1980 in Nepal. Ja inderdaad maar nu ook verslaafd. Het gaat hier per halve liter bier, het lijkt wel een soort buurtcafé. Zou dit in nederland ook zo zijn? We merken dat het personeel veel mensen kent. Het personeel doet alles, naast afrekenen van benzine, verkopen van artikelen, staan ze nu te dweilen, vervangen het water voor het wassen van de ramen en tellen de dagopbrengst. Terwijl we bij/naast de camper zitten komt een jongen langs uit buurt. Hij vraagt zich af waarom wij dit doen en wil behulpzaam zijn. Goed dat dit opvalt. Afgelopen nacht ging er een geweerschot af! Oei heftig dan denk je wat is er aan de hand? Maar toch weer ingeslapen. De sleper zou er tegen tienen zijn en daar staat hij dan om 7.45. Het broodje was gesmeerd maar moest nu snel met de koffie achter over geslagen worden. Op pinksterzondag zag ik een trein voorbij rijden en gelijk op internet gekeken waar die naar toe gaat. Het blijkt een directe lijn naar Dresden te zijn. 10 stations in anderhalf uur. Top als je op Google maps Dresden intypt en het ov aanvinkt geeft hij ook deze verbinding aan met alle tijden. Ieder uur gaat er een trein. Geregeld 10 juni wordt een Dresdendag.

Op zondag zijn we in de buurt gaan lopen 2,5 km enkel naar een oude watermolen die gerestaureerd is en waar in de hof tussen de diverse gebouwen ook een soort openluchttheater. Je kunt er koffiedrinken en alleen karnemelk pannenkoeken eten. Onderweg door de dorp zie ik overal raven zitten. Geboetseerd met kleding aan maar ook zo. Zo ook bij de watermolen en daar vind ik de term/naam Krabat. Dat blijkt een serie/boeken te zijn ook vertaald in Nederlands en speelt zich oorspronkelijk hier af. Internet: “Krabat (afgeleid van het woord Hrvat, "Kroaat") is een legendarische Sorbische held en tovenaar. De sagen rondom hem spelen zich af rondom de Duitse plaats Hoyerswerda. Hij is in Nederland en België het bekendst uit het boek Meester van de zwarte molen van Otfried Preußler De jonge Krabat gaat werken bij een watermolen. Al spoedig blijkt dat de molenaar een tovenaar is. Krabat leest stiekem in het toverboek van zijn meester, maar die wil wraak nemen als hij dit te weten komt. Alleen de liefde van zijn moeder kan Krabat nog redden. Als hij daadwerkelijk gered is, doodt hij zijn meester in een duel. Met zijn toverkunsten helpt hij de onderdrukte Sorbische bevolking van de streek en wordt zo een volksheld.”

Zo grappig, eigenlijk dat door de nood geboren je bij zoiets terecht komt. Normaal zouden wij zoiets niet snel bezoeken. Naast de watermolen kon je een euro in een gleuf stoppen en ging het rad een minuut met water draaien. Alles commercieel benut, maar prachtig gerestaureerd deze Saksische hof boerderij met watermolen.

Dresden. De treinreis. 10 euro voor 2 personen enkele reis. En het ov erin in Dresden. De conductrice waar we het kaartje bij kochten zei dat het een familie karte was en dat die het meest voordelig uitkwam. Bij elke spoorwegovergang is er nog een huisje met personeel vaak gelegen naast het station. Zo’n huisje met een glazen bovenkant waar je de omgeving goed door kunt overzien. Een supermoderne trein met oplaad mogelijkheden voor je telefoon. Op de terugreis een oudere dubbeldekker. Maar wat we in Dresden gezien hebben de volgende keer.