Laatste dag Sellin en 3 dagen Berlijn

Door de drukte van de stad Berlijn schiet het schrijven er gauw bij in. Op de laatste dag in Sellin/Rugen waren er twee doelen. Op advies van iemand die het kan weten taart eten in Baabe bij café Klatsch en de Seebrucke in Sellin. Dit alles was niet aan te lopen, dus eerst lopen langs het strand naar Baabe en dan met het treintje naar Sellin.Het was een mooi stukje. Hierbij een beschrijving. Er is de zee dan een breed zandstrand met aansluitend een kleine verhoging (zand) en daarachter een grasstuk met hier en daar een boom. Aansluitend een wandel c.q. fietspad, weer een stukje gras en dan steil omhoog een bosrand met bomen. Schatting ongeveer 45 meter hoog. Pas richting het dorp wordt het vlakker. Aan het strand een uitkijkpost voor de strandwachten volgens mij ook echt uit begin 19e eeuw. Aangekomen bij het café blijkt het pas open te gaan om 12.00. Dus even naar het strand. Daar liggen 2 vissersboten van waaruit verse vis wordt verkocht en een fotograaf is bezig om een jong getrouwd stel te fotograferen. Er staan op het strand in gelid veel ongebruikte strandstoelen. Het is fris en grijs, de regen komt er vast aan vandaag. Bij café Klatsch wordt er druk gebakken en er verschijnen steeds nieuwe taarten. Je zou geneigd zijn er te blijven zitten en steeds weer een nieuwe te proeven. Het advies was rabarbertaart maar die blijkt er pas rond 14.00 uur te zijn. Daar wachten we niet op.

Terwijl we richting het treintje lopen dat tussen de badplaatsen heen en weer rijdt, blijken we te laat te zijn. Er is mittagpauze tussen 12.30 en 15.00 uur. Wat dan? Er rijdt ook nog een gewone bus.het begint te regenen. Dit duurde ongeveer twee uur. En in Sellin moeten we de heuvel weer op om naar de Seebrucke te lopen. Er naar toe loop je door een echte toeristenstraat, eethuizen, souvenirswinkels, hotels, kledingzaken etc. De geur van het Duitse brotchen mit wurst komt je tegemoet. Hier en daar zie je nog de oude witte badeculturhuizen staan met jugendstil achtingen elementen. Aangekomen bij het strand aan het einde van de straat moeten we natuurlijk ook weer naar beneden en nu trappen die leiden naar de Seebrucke. Ruim 100, we hebben beiden spierpijn in de kuiten van het op en neer lopen van heuvels en trappen. Beneden aangekomen ligt het eerste gebouw dat origineel dateert uit begin 1900. Echter het is meerdere keren figuurlijk en letterlijk aangevallen en vernietigd. Een aantal keren door sterke ijs aan vriezing van de pilaren onder de brug en in de 2e Wereldoorlog door een bombardement. Men heeft het gerestaureerd en in originele staat opgebouwd en weer geopend in 1998. In het hoofdgebouw is een restaurant gevestigd en ook binnen zie je de jugendstill stijl. Achter het hoofdgebouw loopt de pier verder met 2 kleine winkeltjes en aan het einde een duikgondel. Hierin kun je afdalen naar de zeebodem en naar de wereld daar beneden kijken. Mooi om gezien te hebben. Het weer is inmiddels opgeknapt en langzaam wordt het strand bevolkt door scheppende kinderen met hun ouders. Aan een kant op het strand in een carre strak ook nu weer in het gelid. 10 stoelen in de breedte en dan 15 rijen. Weer terug op de boulevard is het tegen vieren en begint het toerisme vertier. Een bandje speelt evergreens en het wordt druk. Wij zijn al een hele dag onderweg en gaan richting huis.Discussie hierboven het woord Carré. Opgezocht hierbij en volgens mij heel toepasselijk.

“Carré is een Frans woord voor 'vierkant', en kan betekenen: Koninklijk Theater Carré in Amsterdam. Carré, een napoleontische slagorde.”

Morgen op naar Berlijn. 5 juni Ja Berlijn, terwijl ik dit schrijf zitten we in het Spreewald, even natuur na al het stadsgeweld alweer 3 dagen verder. Het is nu dus woensdag 5 juni. Herrie, veel soorten indrukken, de geschiedenis van deze stad, eigenlijk nog zo recent. Maar bij een stad vind ik het altijd complexer of ik het mooi, gezellig, aansprekend of bv bijzonder vind. En Berlijn is zo’n stad die wat mij betreft niet te definiëren is. Bijna iedereen tegen wie ik vertelde dat we Berlijn gingen bezoeken zei: “Mooi, gezellig, interessant.” Niemand verwoordde iets in de richting van zoals ik het nu voel. Hoe komt dat? Ik denk dat deze stad als de geschiedenis er niet was van Oost en West Berlijn veel minder bezocht zou worden. Dus het is totaal anders dan bv Valencia die een uitzonderlijk bijzonder modern gedeelte heeft en een mooi oud gedeelte. Of bv Rome. Berlijn is groot kwa oppervlakte en dus uitgestrekt. Wat wil je in 3 dagen? Een erg verdeelde stad, geen kern. Hoe pakken we dat aan? En dan hadden we ook nog de pech dat het tussen 30-35 graden was. Nou dan dag een de klassieke highlights: de Reichstag (geen kaarten meer beschikbaar), de Brandenburger Tor, het Holocaustmonument, checkpoint Charly, het muur museum en ten slotte na een lange wandeling een boottocht van 1,5 uur over de Spree dwars door Berlijn. Dit ook omdat de warmte ons parten ging spelen. Wel heel leuk en je krijgt inspiratie om een bepaalde wijk te bezoeken. Hetgeen we ook gedaan hebben op dag twee.

Dag 2 had als eerste doel om kaarten te bemachtigen voor de Rijksdag. Op dag een hadden we geen paspoorten bij ons dus geen kaarten. De entree is gratis. Bijzonder! Goodwill kweken? Er is toch met de geschiedenis merk ik een duiveltje in mijn hoofd dat zegt: “Oppassen! “. Kaarten kunnen bemachtigen voor dag 3 slot tussen 13.00 en 14.00. Aanwezig zijn om 13.30 exact. Verder op dag twee naar het Nicolai viertel. In deze wijk zijn er leuke winkeltjes, het rode stadhuis, de Maria Kirche, en de Nicolas kirche met twee torens. Een prachtige Neptunus fontein met o.a wufte blote dames en daarnaast in het parkje een standbeeld met twee statige stijve heren. (Karl Marx en Friedrich Engels de stichters van de marxistische theorie.) Aan de Spree terrassen met echte Berlijnse gerechten op de menukaart. Dus echt Berlijns geluncht, een lever gerecht en een soort gehakt schotel. Natuurlijk met een biertje. Overal trouwens alcoholvrij bier te koop.

Dag 3 het Hamburger museum, museum van moderne kunst en dan de Reichstag. Jammer genoeg waren er bij het Hamburger museum (een oud omgebouwd spoorwegstation) veel expositie wisselingen. We hebben uitgebreid de expositie gezien van Emil Nolde 1867-1956 een expressionistische schilder fel gekant tegen het nationaal socialisme. Ik vond zijn stijl zeer grof en iets primitiefs hebben. Heel veel verschil in zijn werken. Dan de Reichstag: we zijn er klaar voor. Paspoorten, een groen- a viertje met de exacte tijd. ‘Oké komt u maar’. Eerst worden we gecheckt of we op een lange lijst staan. En zijn we het wel? Dan door de bagage check. Wachten voor een deur. Er wordt met 30 mensen tegelijk het plein naar de trappen overgestoken. Tot nu toe zaten we in containers op het plein. Daar wachten bij de lift. Nu mogen we in de lift en boven bij de glazen koepel krijgen we de oortjes. Helemaal automatisch geprogrammeerd heerlijk maar ook nu met instructie waar te stoppen. Dit hele gestructureerde, ordnung mus sein, spreekt mij wel aan maar maakt ook iets recalcitrants in mij wakker. Deze moderne vernuftige technische koepel is kwa moderne architectuur heel bijzonder

Van internet: “Bovenop de Reichstag in Berlijn, staat een gigantische koepell ontworpen door Norman Forster architect. Hij is helemaal van glas en je hebt een geweldig 360 graden panorama-uitzicht. Toch lijkt het grote glazen gevaarte niet helemaal bij het statige en oude gebouw te passen als je het zo ziet. Geen wonder, want het is een hele nieuwe toevoeging aan het gebouw. Gedurende meer dan 60 jaar stond er geen koepel op de Reichstag, nadat deze door de bekende Reichstagbrand in 1933 was verwoest. In 1999 was de nieuwe koepel klaar en is sindsdien uitgegroeid tot een enorme toeristische attractie. Dat klinkt niet zo spannend, maar ik begrijp wel waarom iedereen voor een bezoek aan de Reichstagkoepel in de rij gaat staan. Het uitzicht is namelijk adembenemend!

Reichstagkoepel in cijfers:

360 graden zicht over Berlijn

Diameter: 38 meter

Hoogte: 23.5 meter

Hoogte uiterste top van de koepel, gerekend van de grond: 47 meter.

Op het platform van de koepel, sta je op zo’n 40,7 meter boven grondniveau.

Bezoekers: sinds de opening in 1999 hebben zo’n 40 miljoen mensen de koepel bezocht.

Gebruikt staal: 24 verticale gebogen armen in een afstand van 15º, 17 horizontale ringen met een afstand van 1.65 meter, met een gewicht van 800 ton.

De koepel is bekleed met 3000 m2 dik glas, met een gewicht van 240 ton

Klimaatneutraal

Daarnaast is de koepel bijzonder milieuvriendelijk en bovendien klimaatneutraal. De spiegelende zuil in het midden van de koepel transporteert diffuus daglicht naar de plenaire zaal die tien meter onder de koepel ligt. Om niet een directe zonnestraal de zaal in te krijgen, is er een meedraaiend zonnepaneel gemaakt, dat ervoor zorgt dat het licht in de zaal niet té fel is, of dat er zelfs een brandpunt ontstaat. De lamellen op het element zijn computergestuurd, zodat het exact met de zon mee kan draaien, ongeacht het seizoen. In de zuil is ook het ontluchtingssysteem voor de plenaire zaal verstopt, zodat er geen lelijke buizen uit het dak van de Reichstag hoeven te steken. Dit is ook de reden dat de bovenkant van de koepel van de Reichstag geopend is, hierdoor kan er door middel van thermiek ontlucht worden. Zie het als een hele moderne schoorsteen. De hele techniek die nodig is om de plenaire zaal goed te laten functioneren is dus zo onzichtbaar voor de bezoekers.”

Ik wilde jullie deze gegevens niet onthouden. Terug naar dag 1. Het holocaust monument en het wal museum waren indrukwekkend. Veel foto’s reeds gezien van het monument maar lopen tussen de smalle doorgangen tussen de blokken steen is heel beklemmend. Meer dan mans hoog sluiten ze je in. Prachtige enge symboliek. In het wall museum is er een panorama view (180 graden en hoog, je zit er midden in) van een deel van Berlijn met de muur. Je kijkt vanaf west Berlijn over de muur naar Oost Berlijn en realiseert je dat de mensen in de flats in het oosten over de muur heen konden kijken maar gevangen zaten. Check point Charlie stelt niets voor. Een toneelstuk.Er is nog veel meer te vertellen maar ik wil ook lezen. Ik had in Berlijn meer musea willen bezoeken maar mijn lijf en rug kan ook maar een bepaalde hoeveelheid meters aan.