26- 28 Mei Van Stralsund naar RugenVanochtend van de camping van de man zonder voortanden vertrokken naar Stralsund. Deze stad ligt aan het water en er is tegenwoordig een brug naar Rugen (sinds 2007). Rugen is het meest noord-oostelijke eiland van Duitsland in de Oostzee. We staan aan de rand van het nationaal park Jasmund. Om op dit punt van Rugen te komen moesten we 65 km het eiland overcrossen. Maar eerst nu terug naar Stralsund.

Over de stad Schwerin heb ik weinig verteld. Opvallend is dat beide steden prachtig zijn gerestaureerd. In Schwerin vooral een classicistische stijl en in Stralsund maken de diverse gerestaureerde panden een eenvoudige indruk. Redelijk wat gebouwen uit de 12, 13e eeuw. Een stijl die je in West- Europa niet ziet. Hoop dat je door de foto’s een indruk krijgt. In Schwerin nog de dom bezocht. Ook daar valt de soberheid op. Na Spanje en Italië met hun weelderigheid respectievelijk in 2017 en 2018 heel iets anders. In Stralsund vooral rond gedwaald. Oh kijk hier, oh hier rechts af met als resultaat dat we geen idee meer hadden waar de camper stond. Toch maar even bij de vvv een plattegrond gehaald. Het was zondag, uitgestorven, geen enkele winkel open. Terug naar Rugen. De weg slingert en is smal, veel bossen, heuvelachtig terrein. Langzamerhand begint het te regenen. Op de prachtige camping aangekomen giet het. We doen de kachel aan en koken een prutje. In zo’n bus is het dan best goed toeven. Lezen, serie kijken, paar potjes gejokerd en bijtijds zo slapen.

Maandag 27 mei Wandelen naar de Koningsstuhl Op het gemak ontbijten en toen achter de camping uitgelopen. Maar de weg staat niet duidelijk aangegeven. Dus lopen en vragen en we komen op een pad terecht dwars door het bos, waar veel mensen richting de koningsstuhl lopen. Het lijkt de Kalverstraat wel. Volgens de informatie van de camping zou het 3 km zijn maar achteraf hebben we niet het goede pad genomen vanaf de camping, dus was de heenweg uiteindelijk 6 km. De koningsstuhl is Unesco werelderfgoed en tevens is het bos waar we door heen liepen ook beschermd. Een van de weinigen oer beukenbossen van Europa. Op het internet wordt er veel gemopperd over de entree die je moet betalen om bij dat uitzichtpunt te komen. Namelijk 9,50 euro. Maar dat is schromelijk overdreven. Er bij zit namelijk een groot museum over de ontstaansgeschiedenis van bos en kalkrotsen. Er wordt een prachtig film van 20 min gedraaid met oa de jaargetijden etc. En onderhoud van erfgoed kost nu eenmaal geld. Het uitzichtpunt is heel mooi. De zee 118 meter onder je helder blauw/groen. Natuurlijk zie je de rotsen op zich minder omdat je er boven staat maar als jullie verder lezen zul je zien dat er een ander punt op het eiland is waar je beneden aan het strand kunt komen.

Aan een boswachter gevraagd wat nu de juiste terugweg is en die hebben we gevonden. Aan het einde vlak voor de camping leidde dit langs een prachtig meertje en een bankje. Daar zitten nagenieten en de rug rust gegeven. De hele dag was het fris maar droog. Thuis gekomen nog in het zonnetje buiten gegeten.

Dinsdag 28 mei Vandaag afgesproken om niet te veel te lopen, dus rijden we iets noordelijker richting kap Arcona. Maar komen eerst door Glowe. Dit is een echt stranddorp zoals wij er veel in Nederland kennen. Souvenir tentjes, hamburger en friettenten, maar ook mooie restaurants met terrassen aan zee. De zee zit hier direct aan de bewoning, geen duinen. En opvallend hoeveel parkeerplaatsen er overal zijn met speciale plekken voor campers met mogelijkheid voor stroomaansluiting 24 uur 14 euro. Maar ook als je niet blijft kost het geld. 1 euro per uur. Valt dus wel mee. Daar koffie gedronken, taart en ijs gegeten. Ansichtkaarten gekocht, geschreven en gepost voor de niet digitalen en altijd voor de kinderen. Mooie gloednieuwe zaak. In het kaartenwinkeltje spraken we een meneer 70 jaar oud. Hij vertelde dat er veel veranderd was na de ‘wende’. Vooral veel gebouwd. Je kon zien, gezien alle voorzieningen dat het hier in het hoogseizoen een gekkenhuis is. Nu bijna niemand. Onderweg kwamen we nog een dorp tegen waar van die Oostblok appartementen naast elkaar stonden. Wel opgeknapt zo te zien.

Bijna bij Kap Arcona stonden er borden dat we niet verder konden, schatting 3 km voor het eindpunt. En jawel twee enorme parkeerplaatsen. Een voor campers (8 euro als je minder dan 3 meter hoog was) en een voor personenauto’s. Nou dan maar parkeren. En toen we verder liepen bleek er een treintje 3 km naar het einde te rijden. Eerst dachten we, we lopen dit maar. Achteraf goed dat we toch dat treintje genomen hebben want daar ter plekke was er nog genoeg te voet te doen. Bij de bebouwing die er is, kunstenaars met prachtige producten. De verleiding was groot maar niets gekocht. Aangekomen bij het eindpunt zijn we gaan lopen, links om en na twee kilometer bleek er een trap te zijn die je naar het strand leidde. 135 treden. En op het strand dat voornamelijk bestaat uit stenen konden we nu lopen langs de steile krijtrotsen 45 meter hoog. Prachtig gezicht. Op de terugweg met het treintje uitgestapt onderweg bij Putgarten. Dit dorp is volledig verworden tot een toeristische trekpleister. Ik lees momenteel het boek Hotel Europa van Ilja Pfeiffer. Nou voor diegenen die dit niet kennen. Hij beschrijft dat grote delen van Europa een museum worden. Venetië is daar natuurlijk het voorbeeld van en alle eigen inwoners trekken weg. Nou dat is in Putgarten vast ook zo. Maar denk ik niet dat hier de Chinezen al zaken opgekocht hebben. Op onze weg naar de Koningsstuhl kregen we een folder in handen gedrukt van een hotel/restaurant in Lohme met Seeaussicht. Zag er goed uit. Dus hadden ons voorgenomen op de terugweg daar te gaan eten. Zo gezegd, zo gedaan. Maar dit is een dorp dat hoog boven de krijtrotsen ligt en Ank heeft weer op mijn instructies gereden tot op de P van Hotel. Door smalle straatjes bergafwaarts.Jammer het was te fris om buiten op het terras te eten. Maar achter het raam hadden we toch zicht op de zee. En natuurlijk vis gegeten. Morgen weer een wandeldag.