4 februari 2019 vliegen naar Dubai naar oudste zoon en schoondochter. De wekker loopt af om 05.15. Na een voor mij onrustige nacht. Als ik weet dat ik maar kort kan slapen lijkt het alsof ik door deze ‘stress’ niet in slaap kan vallen. Om 24.00 dus maar uit bed gestapt en om 02.00 er weer in. Het lijkt dan altijd of ik zo moe ben dat ik direct slaap. Dus drie uurtjes gepakt.

De buurman brengt ons naar het station. Fijn hoor, een keer per uur is er een rechtstreekse verbinding naar Schiphol. Gekozen om geen winterjas aan te trekken maar een wollen jasje. Brrr wat is het koud. Plus 2 graden. Door het regelmatige vliegen en reizen kennen we de procedures precies. De Schipholapp bericht ook wat te doen als je de vlucht invoert. Heel handig. We hebben samen 46 kilo aan gewicht in twee koffers. Mochten samen 60 kilo hebben.Naast 4 flessen wijn, een kilo kaas werd er de laatste dagen voor vertrek nog pakjes bezorgd. Pakket oude langspeelplaten/vinyl, twee pakken koffiebonen gekocht en een koffiedroes afvalbak. Koffiebonen en wijn is in Dubai alles minimaal dubbel de prijs of meer.

Vijf fotoboekjes van de mooie trouwerij in Mauritius voor het getrouwde stel en haar familie. Gelijk een leuk cadeautje denk ik. En veel schoenen: wandelschoenen, zomerschoenen, schoenen voor in de fitnessruimte, badslippers en waterschoenen. Met twee gedownloade films van Netflix, ouderwets een Libelle en een Margriet en mijn e-reader moeten we de ruim zes uur durende vlucht wel doorkomen. En dan blijkt ook het vliegtuig maar half vol te zitten. Mijn jongste zoon wrijft me nog in dat de CO2 uitstoot per hoofd dan wel erg hoog wordt. Tja maar met de camper er naar toe is erg ver weg en ik denk evenzo veel uitstoot met een 15 jaar oude diesel. Nou we gaan in 2020 in een gloednieuw appartement wonen met warmtepomp, goed geïsoleerd en geen gas meer. Misschien brengen we dan met al het gevlieg van nu de CO2 uitstoot weer in evenwicht?

We vliegen, as I write instead of as we speak, boven de bergen in Turkije, besneeuwde toppen. Heel langzaam vliegen we de schemering, de nacht in, te zien op het scherm. In Dubai is het drie uur later. Nu 14.45 nl tijd. Mooi op tijd geland en ook op dat mega vliegveld is de logistiek top. Ik denk in 45 minuten staan we buiten en omarmen we onze kinderen. Fijn hoor. We rijden naar huis in een grote jeep. Een wrangler! Grote bak hoor. Het instappen is voor een oudje even wennen. Haha. Maar de andere auto is een hele lage en daar passen de koffers niet in zo wordt ons verteld.

Terwijl we rijden valt gelijk de agressieve manier van rijden op. Tempo maken!Aangekomen bij het appartement worden we nog voor een drankje meegenomen naar de tuin van de residentie. Wat een luxe maar ook wat een prijzen. Een cocktail is goedkoper dan een glas wijn. Tussen 8-10 euro brrr. Heel moe gaan we slapen en ontbijten de volgende ochtend samen waar na naar het werk wordt gegaan.

Wij verkennen ‘s ochtends alles rondom het huis, zwembad, strand en naast de 2 gebouwen die in een V gebouwd zijn, (Tiara residentie) is er een kleine boulevard met allemaal eettentjes. Daar lunchen we en ik heb al gezien dat er een visrestaurant zit. We raken niet uitgepraat, uitgekeken hoe blauw de lucht is en hoe heerlijk 25 graden is. Te heet eigenlijk al om in de zon te zitten.Dus het warmste deel van de dag even binnen en rond half drie naar het zwembad. Er id hier ook handoekenservice. Lijkt wel al inclusieve. Het zwembad is verwarmd. Maar als je uit het water komt heb ik het toch enigszins frisjes.

Nou dit even voor het eerste blog een impressie van waar en hoe we verblijven.