Salamanca en de los Picos de Europe

Salamanca studentenstad en dat is duidelijk merkbaar en zichtbaar.
We zien een grote campus met veel studierichtingen. Boekhandels, cafeetjes met jongelui aan de koffie en thee. Het centrum zou je een Museumplein kunnen noemen. 2 kathedralen, een Romeinse brug en een groot mooi plein. Veel terrasjes en daar hebben wij vooral gezeten en rond gekeken. Indrukmoe zei ik al. Dus opnieuw je verdiepen is er even niet meer bij. Dus jullie missen ook iets maar het goede nieuws is dat je vanuit Eindhoven kunt vliegen naar Salamanca. Een overzichtelijke
gezellige mooie stad voor een weekend.
Wij hebben s avonds geslapen op een parkeerplaats van een benzine station. Tussen de herrie van de wasstraat en de herrie van de weg in. De camping lag iets te ver weg en te ingewikkeld.
Terwijl ik aan dit reisverhaal begin zit ik hoog in de bergen in Noord-Spanje. Ik denk voor veel mensen een betrekkelijk onbekend berggebied met een hoogte tot wel
Het heet niet voor niets Picos want de bergen zijn steil en hebben scherpe punten. Kale grijze rotsen rijzen omhoog. En omdat het weer instabiel hier is, deels bekleed met wolken of flarden mist. Een prachtig en indrukwekkend gezicht. Deze keer heb ik via Google een camping gezocht midden in het gebied. En we zitten er inderdaad middenin. De weg er naar toe was al een feestje voor het oog en de camera. Eerst kwamen we in een deel waar een enorm stuwmeer ligt. Vanuit het dal zag ik de muur van het stuwmeer al omhoog steken. Het laatste stukje voordat we het stuwmeer konden zien ging het in een paar haarspeldbochten nog steil omhoog, toen een tunnel en uiteindelijk op de muur lag de weg met een fenomenaal uitzicht. Maar zoals op veel plekken in Spanje nergens een
uitzichtpunt of plek om te stoppen. Geen Mirador! Opvallend hoe weinig die er zijn.
Dus ik vloeken dat ik het niet op me in kon laten werken en natuurlijk geen foto?s kon maken.
Even later kwam er een punt waar je de weg af kon en voor ons lag er een enorme brug naar de overkant van het immense meer. Ik gil dan tegen Ank: ?nu stoppen ?. En terwijl ik daar rondloop bedenk ik dat op de brug het uitzicht naar links wel eens immens zou kunnen zijn gezien het uitzicht eerder. Dus heb ik voorgesteld dat ik te voet langs de brug zou lopen en Ank mij achterop zou rijden. Ik zou zwaaien als ik zover was maar bedacht dat ik natuurlijk gewoon kon appen. Gelukkig was er bijna geen verkeer. En ik had goed gegokt, de enorm grijze kale rotsen/berg stak uit het water
omhoog. Ik zou bijna zeggen, Noorwegen viel in het niet bij dit uitzicht. Ank is mij na een apje
achterop gereden. Zij laat de zaken anders inwerken en hoeft dan niet zonodig mee te lopen.
Oh wat ben ik en Ank ook toch meer een natuur dan cultuur liefhebber. Althans afwisseling is het mooiste. Over de brug ligt een dorp Riano. Even een kopje koffie en dan nog 50 km verder waar we zeker nog anderhalf uur over gaan doen. De weg slaat af naar links en het asfalt wordt slechter en het is smal. We rijden dan zeker een uur door een soort kloof smalle doorgang tussen de bergen. Op de hellingen weinig begroeiing in ieder geval nagenoeg geen bomen. Bijna op hoogte opeens langs de kant van de weg kleine blauwe bloemetjes. Nee het is geen Gentiana. Daar moet het hoger voor zijn en ik denk ook dat het specifiek is voor de Alpen? Maar wat het wel is? En de eerste sneeuw. We zitten naar schatting nu op 1700 meter. Op ?pashoogte? komt het uitzicht en weer die enorme grijze pieken geschakeerd achter elkaar. De hoogste berg is hier rond de 2500 meter en op veel plekken ligt nog sneeuw. Bijna niet Europees. We worden moe, het is al 17.30 en zijn ?s ochtends uit Salamanca vertrokken. Nog 8 km, de laatste 2 km wacht nog een verrassing. Afslag naar de camping. Dan komen we door het dorpje Santa Maria de Lebena . Geen gewone straten maar heel smal met in het midden een watergoot. Ank vraagt ?kan dit wel??. Ik zeg ?rijdt maar gewoon door?. En gelukkig komt niets ons tegemoet. Met een schuin oog zie ik allerlei mooie dingen en verheug me op morgen.
Dan wacht ons nog Eem tweede verrassing, Google maps zegt dat het nog 1,2 km is naar links een zandpad. Er staat op het bord iets van closed. Dat negeren we. En na hobbels, gaten en weer
omhoog komen we bij een hek. We passen er net doorheen en wat blijkt. Ze zijn vandaag voor het eerst open.

Een jong stel heeft de camping overgenomen. Alles is nieuw voor hen. Maar alles is er en wat een ligging op 1450 meter. We staan net en er valt een enorme plensbui, maar in ons busje zitten we
droog met een wijntje en een stukje kaas.
Na Salamanca en alle slecht weer voorspellingen wilde ik naar huis maar nu even nog niet.
In de nacht heeft het gegoten en ik realiseerde me dat sinds we de bus hebben en ik erin sliep nog nooit zoveel en zolang gekletter heb gehoord. Een ander wordt er misschien rustig van nou ik niet. Kon er niet van slapen en bovendien moest ik er steeds van plassen van al dat water.
Even was het vanochtend strak blauw aan een kant dus lagen de bergen er prachtig bij. Maar het
duurde niet lang. Het heeft de hele dag heel licht gemiezerd. De reis naar de noordkust ging langs Potes een stadje met een oude Romaanse brug en oude huizen en een vesting. Soort van Monchau. Kermis zoals ik het noem.
Na 32 km slinger de slang door een nauwe kloof kwamen we uit aan zee. De Costa Verde.
Mooi op sommige plaatsen loopt de zee deels het binnenland in en krijg je mooie lagunes. De
camping is in Comillas. In dit plaatsje is er een gebouw door Gaudí ontworpen. Gaan we morgen bekijken.