Zigeuners, Roma, gipsy’s of te wel zwervers?
13-16 mei

Dit verhaal vertelt weinig of niets over plaatsen, landschappen maar over de ziel van Andalusië. De
katholieke ziel vooral denk ik. In de afgelopen dagen werden we er steeds mee geconfronteerd.
Eerst onderweg naar Ronda waar we een groep zigeuners, Roma, passeerden die met hun wagens
klaar stonden om door de politie geëscorteerd te worden. Waar naar toe? De achterste wagen is een bijzondere. Open, zilver gebeeldhouwd en volgens mij de wagen waarin het sacrament of het
Mariabeeld vervoerd wordt.
In de half open achterzijde van de wagens zaten vrouwen en kinderen te lachen en te praten.
Het reizen en rondtrekken met een camper is dat ook zoiets?

Minisaga (altijd 50 woorden)
Zit er Roma in mijn bloed?
Reizen en trekken
Elke dag anders.
De onrust in mij is dan rond mij heen.
Afleiding brengt me op andere gedachten.
Elke dag doodmoe.
Te moe om te piekeren.
Altijd goed slapen.
Totdat er ter afwisseling honden hard en zacht, hoog en laag blaffen.

In Ronda hoor ik muziek. Klinkt als processie muziek. Als katholiek opgevoed meisje mij wel bekend.
En wat is dan bijzonder, de indeling van de processie is exact hetzelfde als uit mijn jeugd.
Voorop muziek, de fanfare en als laatste voor het sacrament ook weer muziek.
Vooral rustig tromgeroffel. En de mensen liepen in processie gang. Een stap en aansluiten.
Na de muziek, de communicantjes van dat jaar. Meisjes in witte jurkjes en de jongens in
matrozenpakjes. Ook nu nog, de meisjes waren in het lang. Ik destijds in 1957 niet. Tot op de knie.
Hier in Ronda een grote groep heren en dames met staf. Luxe gekleed en op hoge hakken. In mijn tijd waren het heren, de kerkmeesters in jacket. Mijn vader altijd.
Het sacrament werd in Houthem St.Gerlach altijd gedragen door ongeveer 8 mannen.
Maar hier werd het gedragen door heeeeel veel mannen.
Van ver zag ik het Mariabeeld al zwaaiend van links naar rechts aankomen.
Dit had ik nog nooit gezien Aan de voorzijde 6 mannen, 3 rijen dik. Opzij 2 rijen en achteraan ook
verschillende rijen. Het ging te snel om te tellen maar het waren er minimaal 60 allemaal in kostuum. De muziek en de tred maakte dat ik ontroerd werd en de tranen over mijn wangen rolden.
Het is heel bijzonder dat alle type processies altijd indruk hebben gemaakt en ik niets heb met de rest van het geloof.
Nou dat was dat. Toen op naar Sanlucar de Barrameda. Op een camperpark, ook iets primitiever. Aan de zee. Op 30m afstand.
Er is hier een zandstrand. Bij Eb valt er niet een zandstrand droog maar allerlei richels. Mensen
zoeken er met laarzen aan naar kokkels volgens ons. Ziet er modderig uit. Terecht geen zwemplek.
Jammer. We worden getipt dat er op onze rustdag over het strand vanuit deze regio’s de pelgrims gaan trekken. Karren getrokken door tractoren. Ruiters te paard, vrouwen bijna altijd in amazonezit.
Hoeden op ,elegant gekleed. Bloemen/rozetten in het haar.
Een kleurrijk geheel en op de tractoren balen hooi en voer voor de paarden. Watertanks en
aggregaten voor stroom. In de woonwagens vrieskisten. Achterin wordt er gezeten door vrouwen en kinderen en gezongen. Altijd gepaard met klappen.
Van de campingbaas begrepen we dat woensdag 16 mei de trektocht begint met het oversteken van Sanlúcar naar het Nationaal park Doñana. Een smalle oversteek van de zee. Vooral vroeg erbij zijn was het advies.

Wij om 7.00 uit bed. Het idee was we gaan kijken en rijden door naar Valencia maar daar is niets van terecht gekomen. Wat blijkt in het centrum ligt een militaire boot plat waar mensen mee vervoerd
worden. Zo’n boot uit de film D-day klep omlaag en te water. Nee dat niet hoor. De klep schoof
netjes over het zand. Zouden wij ook mee mogen? Ja prima geen probleem voor 20.30 wel terug.
Oké. In de boot allemaal mensen aangekleed in flamenco tenue, zoals ik het noem.
De dames in jurken, strak om het lijf tot en met de billen en daaronder vanaf de knie de gerimpelde
ruches, drie lagen vaak in meerdere kleuren. Prachtig, zie de foto’s.
De mannen hoeden op. Tja hoe beschrijf ik die, vrij plat met een mooie rand. Vaak een rode gladde
band om de hoed. Aan de overkant in het zand kijk ik mijn ogen uit. Overal tractoren, karren,
ronkende aggregaten, briesende paarden zwart, bruin en wit. En feestende mensen, bier, dames op
paarden met een glas witte wijn in de hand. En overal mobiele telefoons dat wel.
En naast de boot personenvervoer een boot voor paarden, caleches met zes slanke bruine paarden
met lange spitse oren er voor, prachtig. Maar ook tractoren met wagens erachter. En heeeel veel
bagage. Watertanks ja voor minimaal 3 dagen.
Er gaan ook veel 4 wheel drive auto’s mee. Natuurlijk Range Rovers en dergelijke.
Een complete volksverhuizing.
Wij lopen tussen de wagens door naar de officiële ingang van het nationaal Park Donana.
Daar staan de boswachters, in afwachting van wat er gaat gebeuren. We lopen een klein stukje
verder. Maar er is veel rul zand en er moeten nog veel stappen terug voor we weer bij de
geparkeerde camper zijn. De boswachters vertellen dat deze hele meute door het park trekt 15
kilometer naar El Rocio waar het Mariabeeld naar toe gebracht wordt.
Wat zal de rust van alle beesten verstoord worden.
Duizenden pelgrims uit alle hoeken verzamelen zich voor de bedevaart naar El Rocio. Een dorpje van
normaal 2000 inwoners groeit uit tot een miljoen mensen. Kampeerplaatsen kosten 90 euro per
nacht. Nou dat lijkt me en teveel mensen en teveel geld.
Wij hebben het denken we wel gezien en gaan weer terug met de boot. De nieuwe boten die
aankomen zijn overladen met mensen. Op het strand files om over te steken.
Aan de wal is er weer iets anders aan hand. Honderden paarden, veel caleches en achteraan een
zilveren koets, die getrokken wordt door een enorme stier. Jammer ik sta en te ver weg en tegen het zonlicht in kijkend voor de foto’s maar dan de woord taal
i.p.v. beeldtaal. Op de boot wordt er zo hoor ik in een eentonig geluid al muziek gemaakt. De
paarden en caleches rijden de boot op en dan komt het klapstuk de stier! Die moet een zetje krijgen
en onder luid geklap en gejoel rijdt hij de boot op. De hoorns versierd. Of in de zilveren wagen het
Mariabeeld zit?
Het is tegen twaalven. Wij gaan in het dorp pinnen en wat eten want volgens ons was dit het einde
maar toen we rond 15.00 uur onze camper gingen ophalen stond er op een aparte plaats op het
strand weer een enorme groep paarden, karren etc. Ik krijg de indruk dat dit allemaal pelgrims zijn uit diverse dorpen, bloedgroepen etc. Wat een massaliteit en wat bijzonder dat we dit mochten
meemaken. Ga zeker thuis op YouTube filmpjes kijken want die zullen er vast zijn van de feesten in El Rocío.