Dinsdag 24 april

Vanochtend vertrokken vanuit de Costa Brava.
Bij dit type reizen hoor ik steeds een stem die zegt. ‘Waarom blijf je niet langer op een plek. Je vindt het toch mooi! Maar de lol van deze manier van reizen zit juist in altijd weer iets anders, een andere impressie, geen gewoontes. Maar wat is dat stemmetje. Ik denk dat het te maken heeft met de werkperiode waarbij mijn omgeving vond dat ik eigenlijk ook in de vakantie te weinig rust opzocht.

Rondkijken en me laten verrassen door een nieuwe omgeving. Positief maar ook negatief. Dit past beter bij mijn aard. Ik houd van verrassingen.
En deze dag was er weer zo een. Het klooster van Montserrat, het heiligste oord van Catalonië zoals de reisgids zegt. Een groot complex ligt als een adelaarsnest tegen de steile rotsen geplakt. De enorme rotsen zijn veelal gladde stenen in bijzondere vormen. Het omringende landschap is wel heuvelachtig maar veel lager en groen. Bij het zien van dit bijzondere gebergte kan ik me direct iets voorstellen waarom daar ooit een klooster is gebouwd. Het heeft iets mystieks en meditatiefs.
De weg er heen is 7 km haarspeldbochten en op enig moment beginnen de parkeerplaatsen. We moeten door een slagboom en krijgen een parkeerkaart. Omdat ik in de camperapp in een recensie heb gelezen dat er gelazer was met de betaling bij uitrijden was ik alert, maar daarover straks meer.
Want even dacht ik dat het niet druk zou zijn maar er kwamen wel 4 grote parkeerplaatsen, naar boven rijdend, die allemaal vol stonden.
Dan maar weer terug rijden en lopend omhoog en het was al flink warm.
We bezochten de kerk natuurlijk, het grote plein en het museum. Overal winkels, restaurants en kraampjes met regionale producten. Groepen toeristen uit de USA, China, Japan etc. Veel groepen middelbare scholieren. Wat een drukte en wat een commerciële toestand.
Ook in de kerk was het meditatieve ver te zoeken. Ik knapte helemaal af toen ik het volgende waarnam. Boven het altaar is een helder verlichte ruimte. Van een afstand zie ik daar beweging. Dichterbij gekomen blijkt daar Mariaverering plaats te vinden de zwarte Madonna de ziel van Montserrat. In de kerk staat een file en iedereen wandelt in het licht boven voor het beeld langs. Het heeft iets van heiligschennis. Als kind heb ik geleerd dat het altaar heilig was en dat daar alleen meneer pastoor en zijn misdienaars mochten komen. Buiten was er een gang waar kaarsen gebrand konden worden. Een grote gang lang. Ook daar de beeltenis van Maria met kind.
Het complex is een ratjetoe van stijlen en naar ik begrijp ook veel discussie over wat uit welk jaar komt. De mooie gevel van de basiliek blijkt uit 1900 Jezus met zijn apostelen.

In het museum een grote hoeveelheid schilderijen en iconen. Van veel voor mij onbekende Spaanse schilders. Een apart ruimte met moderne beeldende kunst van een Spanjaard Enrique Assensi. Prachtig abstract werk vaak van ijzer en steen.
De sfeer op het plein met rondom galerijen, bakken met bloemen was sfeervol en had de uitstraling die ik hoopte te vinden.
Terug naar de camper. Ik stopte het kaartje in de automaat om te betalen en schrok: of ik 52,50 uur wilde afrekenen. ‘Wat?’ Inderdaad geen ontkomen aan.
Dan de creditcard er maar in. Nu had ik in de app gelezen dat mensen die dit zelfde overkomen was hun geld terug hadden gekregen bij het hokje bij de ingang. Op naar het hokje. Daar zat iemand die geen Engels sprak en ik geen Spaans.

Ik heftig gebarend, laat de man in mijn visa app het afgeschreven bedrag zien!
Hij zegt dingen als ‘wacht collega komt’ althans dat begrijp ik.
Maar dan staat achter me een jonge vrouw, blijkt een reisleidster uit een bus die en Spaans en Engels spreekt en zij vertelt die man het hele verhaal.
We worden even verwezen naar de zijkant en moeten wachten. 20 minuten, formulier invullen en dan krijgen we van de 52,50 46 euro contant terug!
De machine heeft onze camper voor een bus aangezien! Indrukwekkend zijn we blijkbaar.
Nu weer naar een vrije camperplaats rijden
Was even zoeken maar zo bijzonder. We belanden buiten een dorp aan een klein stromend riviertje en aan het begin van veel wandelpaden. Uiteindelijk 4 campers. Prima plek.
Ik merk dat ik steeds denk waarom zou men dit doen als dorp?
Commerciële belangen? Of stroomlijnen van de hoeveelheid campers, die overal maar neerstrijken?
Nu op naar Valencia. Onderweg heel veel plantages met sinaasappelbomen. De sinaasappelen hangen nog aan de bomen.