De dagen met Tims verloofde.

Donderdag 30 nov, vrijdag 1 dec en zaterdag 2 dec.

Oh eigenlijk beginnen met woensdag 29 november
Wij zijn begonnen met te lopen naar het strand, 2,5! Km enkele reis. Het strand is speciaal voor de mensen die wonen in de Pearl. Natuurlijk kan iedereen er naar toe maar je kunt alleen maar daar parkeren als je een toegangskaartje hebt dat gekoppeld is aan je appartement.
Tevens is er sinds de laatste keer een strandtent. Koffie, eten, drinken en ze verhuren stoelen voor 16 euro per dag. Riviera prijzen!

’s Avonds borrelen. Eerst happy hour in een club waar ze gin menu’s schenken. Je kiest uit 6 soorten gin, idem groenten komkommer etc en kruiden bv rozemarijn.
2 collega’s van Tim waren ook van de partij toen we bij de Indiër gingen eten. Al vaste prik.
Toen op naar de ladies night in weer een ander hotel waar je de hele avond als vrouw champagne kunt drinken. Mannen moeten zelf hun drankje kopen. En het was er vol met dames. Overigens een plek waar mannen vrouwen scoren en andersom. Lang geleden maar weer eens de echte veemarkt. Roept slechte associaties op!!!!
Daarna nog verder naar een van de hoogste gelegen bars van Doha 67ste verdieping.
Mooi uitzicht.

Op donderdagochtend was de vriendin van Tim al in huis, was rond 03,00 aangekomen uit Dubai waar ze werkt en woont.
In de loop van de dag hebben we samen speculaas gebakken. Tim heeft een oude speculaasplank uit Nederland meegenomen.
Samen Sint gevierd! Wij hadden een extra koffertje bij ons waar alles in zat
Toch gek in de warmte Sinterklaas vieren. Er hoort vanuit conditionering een heel ander gevoel bij.
Ank had een kleine surprise gemaakt. Een wikkel van een pakje boter ingepakt met tekst over het boterbriefje omdat ze in 2018 gaan trouwen.
Wat bleek zowel Tim als Ernst kenden het begrip “boterbriefje” niet!
Tja zei Tim een gebrek in de opvoeding.
Blijkbaar is het echt een verouderde term die wijzelf ook niet gebezigd hebben.

Vrijdag 1 december
De dag van het rijden naar de woestijn, maar deze keer niet naar het zuiden maar naar het noordwesten. Naar Zeekreet. In het zuiden zijn er vooral zandduinen en de inland sea en in het noordwesten is het vooral steen. Uitgesleten profielen mooi in allerlei kleuren.
Even iets over het barbecueën. Tim heeft inmiddels een uitgebreid equipment.
Uitklapbare regisseursstoelen, een tafel net 2 banken, een grote koelbox voor vlees vis, drinken en salade. En een barbecue. Maar deze keer werd er tussen stenen een vuur met kolen gemaakt en is er een rooster overheen gezet waar al het eten op werd gebarbecued. Bordjes, bestek, servetten en bekers zijn op voorraad voorhanden.
Wellicht heb ik dat de vorige keren al verteld maar hier is het gaan naar de woestijn een weekenduitje. Prachtig is het om de zon als een rode bal te zien zakken in de zee o achter de bergen. De locatie deze keer was iets meer bevolkt en bij het vallen van de duisternis aan beide zijden van de horizon verlichting van een snelweg.
Maar om boven op hoogte te barbecueën moesten de spullen door het hoge zand naar boven gesleept worden. En ik moest mezelf ook heuvelopwaarts in het wegglijdende zand naar boven tillen. Maar het blijft een bijzonder uitje. De warmte, de warme wind, het rode licht en de stilte. Prachtig en dan met de mensen waar je veel van houdt.
Thuis gekomen altijd weer gezellig op het balkon.


Zondag.2 december
We werden gewekt met spekpannenkoeken met stroop. Tim houdt er erg van en zijn vriendin ook. Ik heb ze geloof ik nog nooit als ontbijt gegeten en ook überhaupt al heel lang niet meer vanwege de calorieën, maar heb ze me me nu wel laten smaken.

Naar het strand. Wij aan de koffie en de jongelui suppen.
Je kunt vanuit de zee de kanalen invaren die in de aanliggende wijk gevormd zijn. Een soort van klein Venetië. Heerlijk een tijdje in de zon en weer naar huis. Afgesproken dat we laat buiten de deur lunchen als een soort afscheidsmaal. Want op zondag wordt er weer gewerkt. Dus straks, het is nu 18,00 wordt Tims vriendin weer naar de luchthaven gebracht. En tim moet morgen ook weer werken.
De lunch was in een eetgelegenheid in het Mondriaan hotel. Binnen daar geen design van Marcel Wanders maar een soort bruine kroeg. De wand bekledjng bestond uit houten plaatjes van bierkisten met namen erop van biermerken. De omgeving op deze eerste verdieping buiten de kroeg was wel volledig design in zwart wit.
En het aanbod van gerechten bestond voornamelijk uit burgers en patat. .
Dus met de kinderen ging het destijds over niet meer dan 1 keer P in de week eten . Wij dus vandaag al 2 keer P (Pannenkoeken en Patat maar geen Pizza haha). Vanavond sla!!!!!
Tim gaat morgenavond offshore. Dan zien we hem niet meer. En moeten we zelf nog de laatste 2 dagen doorbrengen. Tja mijn vader zei altijd al: “Het werk gaat voor het meisje”!