Venetië en Noord-Italië

Van 25 mei tot en met 31 mei

Eerste dag in Venetië. De camping ligt zodanig dat je met een bus in 15 minuten op het busstation van Venetië bent en naar de bushalte is het max 10 min lopen. Dus goede verbinding. Vandaag even aankijken hoe het gaat met mijn been. We lopen niet de toeristische route die naar het San Marco plein en de Rialto brug voert. We slenteren door steegjes en over bruggetjes. Kleine kerkjes even binnenlopen, kaarsje aansteken. Doordat de zon nog niet hoog staat zijn de straatjes koel en zitten hier en daar op kleine pleintjes inwoners aan hun espresso. Geen toeristen. Hoorde dat er terwijl wij er waren op de Nederlandse tv een programma over Venetië was en dat de inwoners gek worden van de toeristen. Onderweg komen we op een hoekje een zaakje tegen waar de hammen aan de muur hangen en de wijnflessen opgestapeld. Een prachtige plek, 4 kleine tafeltjes, een heerlijk glas witte wijn en een schaaltje heerlijkheden, salami, kaas en ham.

Maar na de lunch zijn we toch nog even de toeristische route gelopen. Ongelooflijk wat een mensenmassa. Dringen om foto's te maken! Vreselijk, met de Vaporetto (botenvervoer in Venetie) weer terug naar het station van de bussen.

De tweede dag was de Biennale aan de beurt. Deze keer een dagkaart genomen voor de boot. Naar het Biënnale terrein is een eindje varen , 45 minuten. En wat een boten en hoeveelheid mensen. De boten worden volgepropt, koffers, kinderwagens, rugzakken af, want dat kost ruimte etc. En scheuren maar.

De activiteiten van de Biënnale zijn verspreid over de hele stad en gedurende de hele zomer zijn er festiviteiten, concerten, voorstellingen op andere terreinen etc. Daarnaast is er een Biënnale terrein en daarop staan paviljoens van diverse landen. Voor dat terrein betaal je entree. 65 plus 20 euro pp. Omdat we in nederland nog totaal geen plannen hadden, heb ik geen voorwerk gedaan. Deze reis zou improviserend tot stand komen. Aan het einde horen jullie hoe een controlefreak dat ervaren heeft.

Dus zijn we nu de paviljoens in en uit geslenterd. Nederland vond ik tegen vallen. Hongarije was prachtig. Na 8 paviljoens kom ik op een grens dat ik de indrukken niet meer verstouw en begint mijn rug op te spelen. Dus stoppen we dan, Ank gaat nog even ergens naar binnen. Tja wat vond ik ervan? Er waren weinig kunstuitingen waar ik echt van onder de indruk was. Mark Bradford in het Amerikaanse paviljoen. Mooie moderne kunst grote schilderijen.

Het terrein ligt in een mooi park met grote bomen en de gebouwen staan er volgens mij al jaren. De Biënnale is iedere 2 jaar en deze keer voor de 57 ste keer. Dus al meer dan 100 jaar traditie. Het heeft ook elk keer een thema. Deze keer is het motto:

"In een wereld vol met conflicten en schokkende gebeurtenissen, waarin de mensheid in gevaar is, is kunst het meest kostbare deel van het menselijk zijn."

Na al de kunst indrukken wilde ik nog graag naar Murano, het glas eiland.

Alhoewel ik vaker in Venetie was, was ik nog nooit in Murano. Wat een prachtige kunst die glaskunstenaars/blazers maken. Veel is in mijn ogen over de top. Maar er zijn ook prachtige vazen, glazen etc. De winkeltjes in het centrum van Venetie verkopen volgens mij Chinees glas. ?????

Nou na 2 dagen stad en drukte verlangen wij altijd weer naar rust en buiten zijn.

Omdat we gepland hebben pinksterzondag thuis te zijn moeten we langzamerhand denken aan een plan hoe en waar langs nog voor we naar Nederland reizen.

Het Comomeer, in een boekje rustieke campings stond er eentje aan de noordzijde, uitzicht op de besneeuwde bergen. Klinkt veelbelovend.

Van Venetië richting Milaan op zaterdag, de dag voor de finale van de Giro, onderweg verschillende grote auto's van de diverse fietsteams gepasseerd. Gaat onze Nederlander het halen? Inmiddels weten we dat Dumolin gewonnen heeft. Wat hebben wij onderweg vooral op Sardinië in tuinen, aan huizen overal kleine roze fietsjes zien staan, hangen etc. 325 km moeten we vandaag overbruggen. Autostrada dat gaat prima. Als we op de camping aankomen schrikken we ons een ongeluk, barstensvol en op elkaar gepropt, ja op het strandje waar ook heel veel mensen zijn is er dat uitzicht op de bergen. De campingbazin verzekerd ons dat veel mensen morgenmiddag zondag weggaan. Maar we zien het niet zitten en besluiten meer de bergen in te gaan. Een nacht later. Een camping 30 km verder op de grens met Zwitserland bij grote watervallen AQUAFREGGIA.

Een prachtige plek, rust. Wij wonen niet voor niets zo graag op de Kop van 't Land.

Vandaag maandag 29 mei wandelen we s ochtend naar het dorp Chiavenna. Langs de rivier loopt het fiets, looppad. Naar beneden. Onderweg komen we langs een rotswand waar tegen oude huizen zijn gebouwd. En wat bijzonder is daar komt een heel koude lucht uit de muur??

Later lezen we in het dorp dat dit gedeelte bekend staat om zijn constante temperatuur tegen en in de berg en dat daar veel hammen, salami gedroogd en gemaakt worden. Ook speciale kazen. Allerlei winkeltjes waar de heerlijkste zaken verkocht worden. Maar een klein rugzakje en dan terug bergop wandelen bij 30 plus lijkt niet zo handig. Als we wegrijden woensdag gaan we er nog even langs.

30 mei vandaag een kleine wandeling en verlekkeren ons aan alle mogelijkheden om in anderhalf uur naar een dorp te lopen dat 600 meter hoger ligt. Ziet er uit als een prachtige wandeling. Maar ik heb twijfels of ik dat überhaupt nog zou kunnen kwa conditie en met 30 graden geen goed idee. Jammer. Langzamerhand moeten we op onze leeftijd van sommige dingen afscheid nemen. En dan denk ik aan die jongelui die naar landen gaan waar ze als maar aan zee liggen. Nee op die leeftijd moet je juist de bergen in gaan, lopen en naar plekken gaan die later niet meer bereikbaar zijn.

In het kleine dorp vlak bij de camping is er nog een een ouderwetse bakker/kruidenier die bijna alles op gebied van voeding verkoopt. Hier bestaan ze nog.

31 mei vertrek van deze mooie plek. Meditatief! Eerst naar een garage, we hebben een voorlicht dat het niet meer doet. Voor 20 euro is het in 10 minuten gerepareerd. Geen bonnetje, de baas stopt de 20 euro bij een pakket van veel papieren geld dat uit zijn zak komt.

Dan in het dorp Chiavenna allerlei heerlijkheden kopen, onze laatste Italiaanse kans. En dan rijden we naar de Splugapas. Op 1950 meter hoogte. Vlak na de pas komt de grens met Zwitserland en dan zijn we welgeteld 35 d in Italië geweest.

Maar we zijn nog niet boven op de pas want oei de eerste echte korte smalle en zeer steile haarspeldbochten lijkt het busje het even niet meer te trekken. Griezelig spannend. Maar het lukt toch, weliswaar kruipend. Bijtijds terugschakelen naar de een is een deel van de oplossing. Op 1200 meter is er een stuwmeer met een dorpje, even lunchen. En langzamerhand naderen we de boomgrens en ligt er overal op de bergen rondom nog sneeuw. Volgens de berichten is er boven op de pas een camperplaats! Maar die zien we niet. Wat te doen.

We staan nu met toestemming naast een restaurantje met uitzicht op het meer en rondom de besneeuwde bergen. Prachtig. Sinds een uur regent het voor het eerst in 5 weken. Achter ons is het grijs maar voor ons nog steeds een mengeling van zon, laaghangende bewolking. Ben benieuwd wat we nog te zien krijgen vanavond en morgenochtend.