Cala Gonone een apart verhaal waard. Van maandag 15 mei tot en met donderdag 18 mei Voordat ik iets over deze omgeving vertel eerst het hot news of the day. Zitten vanochtend aan de koffie komen er opeens een invasie van campers aanrijden 5 stuks, Duits.

Wat blijkt het zijn bevriende echtparen maar wij moesten natuurlijk gelijk denken aan het programma van MAX "We zijn er bijna".

Ik erop afgestapt en het verhaal vertelt over MAX en of ik een foto mag maken, en het mocht. Ze gaan gelijk op internet kijken. Ik denk inderdaad de grijze golf tussen 65 en 75, zoals wij! Naast de mensen van de grijze golf zien we alleen maar jonge gezinnen met kinderen veelal onder de 4 en moeders zwanger van de tweede.

De tussen groep ontbreekt volledig. Alhoewel hiernaast is een tenten veldje met jongelui. Nederlanders, dus veel herrie. Mensen met tenten hebben tegenwoordig allemaal hangmatten. Dat kan hier heel goed door de enorme hoeveelheid stammen van dennen. Ook waslijnen passen er goed tussen. We kunnen merken in de loop van de weken goed dat het drukker wordt.

Dus half april en mei wordt de periode naar het zuiden. De laatste winternukken van het Nederlandse weer vermijden. Laten we hopen dat we het kwa gezondheid kunnen. Nu naar deze regio. Als we morgen vertrekken hebben we er 4 dagen gezeten.

Prachtig is het er. De camping ligt buiten het dorp. Dus niet aan zee. Maar het is 10 minuten lopen naar zee. En dan verbaas je je over de extreme helderheid van het water en de prachtige kleuren. Het dorp (klein) ligt in de ronding van een baai met een kiezelstrand. Geen vervuiling van bedden/ parasols, strandtenten etc. Puur natuur. Ik vermoed bewust voor gekozen. Rechtsaf gaat de weg langs zee ongeveer nog een kilometer door. Daar links van de weg net hoog boven het strand enkele eettentjes. Heel minimaal. Er staan hotels maar klein en geen echte hoogbouw.

Een echte aanbeveler. Het vliegveld van Olbia ligt hier ongeveer 100 kilometer vandaan. Dus we zijn meerdere keren , 2 keer per dag naar het dorp gelopen, voor koffie, einde van de middag voor een cocktail met uitzicht op zee. En wandelingen niet te ver maar toch.

En tussen de middag vandaag een heerlijke lunch. Ank dorade, ik inktvis en een salade caprese, tomaten met mozzarella. Daarbij een rosé uit de omgeving Dorgali, die heerlijk was. Drinken alcohol doen we wel een beetje teveel, wordt thuis weer afkicken.

Gisteren hebben we een excursie gemaakt die je hier kunt boeken. Een boottocht die duurt van 10.30 tot 17.30 naar grotten en naar verschillende strandjes. 30 euro pp. Maar wat moesten we ons daar precies bij voorstellen? Lunch en water mee, waterschoenen, badpak aan en kleding er overheen en 2 badlakens.De organisatie leverde een strandparasol. Een snelle speedboot met 8 personen (konden er max 12 op). 2 maal 2 senioren en 3 maal 2 jongelui rond de 30. Schoenen uit. Tassen in een bak en dan instappen vanaf de kade huppetee op zo'n rubberen rand. Nou ja huppetee gaat niet meer maar met behulp van de kapitein van de boot ging het. En daar gaan we dan. Meteen de vaart erin. Heerlijk. De boot vaart dicht naar de grotten, in sommige vaart hij in, in eentje zelfs ver het pikkedonker in. De zee is rondom de grotten groen, blauw, turquoise etc. Prachtig. We varen naar het strandje dat het verst weg ligt. Ik denk wel 45 minuten varen. Daar aangekomen herhaling van de procedure, hoe kom ik van de boot af en je komt ook direct in het water terecht. Op mijn buik over de reling gerold, werkt prima. Rubber is per slot van rekening zacht. Maar toen een hoog oplopend strand met allemaal kleine stenen. Heftig onder je voeten, in de snelheid vergeten we de parasol.Nou het was een bounty plek. Waren wel meerdere mensen hooguit 20. Dus zwemmen. Ank was er zo door, ik ben niet helemaal doorgegaan, water 18 graden. Maar een vissenparadijs.Onderweg zijn we nog langs een plek gevaren waar de rotsen wit marmerachtig waren en daar had het water nog een speciale blauwe kleur. De kapitein vertelde dat hij daar niet aan land mocht, beschermd gebied , Unesco. Het evenwicht mag daar niet verstoord worden. Na een uur werden we weer opgehaald. En naar een volgend strand, iets groter, gebracht. Nu wel met parasol. Maar blijkbaar zijn we niets meer gewend want liggen op kiezels is wel een uitdaging laat staan anderhalf uur. Dus staan, lopen met de waterschoenen gaat wel. Zitten op grotere keien! En toen kwam er nog een strand, nog een .....?? Oei. Maar wat bleek als je daar naar achterliep was er een bar. Dit strand is te voet te bereiken, 2,5 uur lopen en dan is er vanaf het strand een een uursdienst met de boot naar het dorp. Veel mensen lopen dit dus. In de kroeg, die dus vanaf zee bevoorraad moet worden is het heel druk. Veel bergwandelaars die hun bergschoenen wisselen voor teenslippers. Mensen van excursies zoals wij maar je kunt ook zelf een boot huren en daar een neut gaan drinken. Er was daar alles kwa drank te krijgen. En broodjes. Pannini. Dus daar hebben we gezeten en rondgekeken. Ik heb wandelaars gesproken die zeiden dat je als je niet geoefend was die tocht niet kunt maken. Tussen dit strand en het dorp is er nog een strandje waar je met de auto kunt komen maar wat ook te lopen is anderhalf uur, begrijp ik. Deze excursie was een ware belevenis.

Nu even over het vervolg. Morgen vrijdag 19e verkassen we naar onze laatste plek in Sardinië voor nog 3 nachten. Want maandag 22 mei gaan we met de boot naar het vasteland Livorno.