12 meiVan Arbatax het binnenland in.

Vandaag ongeveer 130 km gereden. Alleen maar bochten. Soms echte haarspeldbochten maar vaak links om rechts om. En smalle wegen maar de bus trekt goed alhoewel we aan het einde van de dag nog een heftige ervaring hadden . Maar daarover later.

Overal staan borden met wandel routes. Tijdens de lunch even een route naar beneden gelopen. Maar naar beneden betekent in ons geval ook weer omhoog. En het pad was flink steil. Bij het naar boven lopen voelde ik mijn kuiten. Later nadat we veel gezakt waren met de auto zagen we het einde van het pad. Het is een beboste omgeving. Er bloeit van alles. De bergen zijn rond de 1000 meter. Eerst komen we langs Lanusei dat een oud kuuroord blijkt te zijn. Op 600 meter gelegen, veel wandel mogelijkheden maar allemaal vergane glorie

De dorpen die we gepasseerd zijn lijken eenzelfde structuur te hebben. De hoofdstraat is een soort lintbebouwing, de rest van het dorp ligt beneden en boven die weg. Uit de verte lijkt het alsof de dorpen tegen de berg opgeplakt zijn. Vaak in allerlei pastelkleuren. Van afstand een mooi gezicht. Smalle straten waar we soms moeten manoeuvreren om langs elkaar te rijden want de Italianen parkeren overal hun auto's.

Een van de eerste dorpen Gairo blijkt volledig opnieuw te zijn opgebouwd na 1951 toen een aardverschuiving het dorp heeft vernield. Je komt na het "nieuwe" dorp een paar haarspeldbochten verder naar beneden de ruïnes van het oude dorp tegen. Omdat ik slecht internet heb kan ik verdorie niet googelen wat er toen gebeurd is. In Aritzo waren we van plan te gaan kamperen!? Maar er was niet duidelijk of er wel of niet een camping was en of die wel of niet open was! En de Italianen spreken gewoon Italiaans ervan uitgaande dat je het begrijpt. Inmiddels zeg ik dan snel: " Non capito" en dan houdt de waterval op.

Uiteindelijk belanden we 15 km verder na een heftige weg op een verwaarloosde camping in Tonara.

Google zegt dat er een camping moet zijn. Maar die ligt hoog boven het dorp. Dus moeten we (Ank) scherpe bochten nemen en is het steil. De bus trekt het net in de een. En op een plek zelfs niet, paniek, de bus terug laten vallen en opnieuw optrekken. Wat een gedoe. We staan nu toch gekampeerd voor 15 euro en hebben op ons buitenpitje gekookt. De zon was er na de middag, maar de temperatuur was heerlijk.

13 mei zaterdag De tweede dag in de bergen.Vandaag gaat de rit naar Orgosolo. Het dorp dat bezaaid is met kritische schilderingen, tekeningen aan de muren van de huizen.

Onderweg op een plek in the middle of nowhere, geen huizen, staan veel auto's dat maakt nieuwsgierig. Eerst krijgen we van afstand de indruk dat het een begraafplaats is maar dichterbij staat er een bord met 2 data erop 8 december 1989 en 8 december 2016 en in het midden een Mariabeeld. We komen terecht op een paadje met aan beide zijden bloemen, bogen en Mariabeelden. Aan het einde een klein houten gebouwtje waarvan achter een kralengordijn bij een deur litanieën te horen zijn. Ik denk (fantasie) dat er op 8 december 1989 Maria aan iemand verschenen is en er een bedevaartsoord van gemaakt is.

Toen Orgosolo. Auto direct aan het begin van het dorp geparkeerd en gaan lopen. Opvallend de oude soms vrij hoge huizen beschilderd met tekeningen. Veelal politiek kritisch van rond 1970 in de stijl van Picasso of Miro. Verder ook recentere van de twintowers in New York. Tijdens de lunch spreken we daar een Nederlands stel, die vertellen dat er s avonds rond 22.00 een Folkfestival op Sardeense wijze is en dat ze daar naar toe gaan. Zij wisten ook al dat er vlak buiten het dorp een camping (soort van) was.

S avonds op de camping spreken we hen en wat we hoopten gebeurde, ze vroegen of we mee wilden rijden. Hij komt trouwens uit Berg en Terblijt, het buurdorp van waar ik geboren en getogen ben.

En wat een happening een gitarist , een zanger en iemand met een trekzak/accordeon. Wel heel hard!! Straten waren afgesloten en van 22.00 tot 23.45 zijn we gebleven. Het was toen overigens nog niet afgelopen. Maar naast de muziek, die voor mij een vrij eentonig karakter had, was heel boeiend om te zien hoe de dorpelingen dansten. Arm in arm eerst 6 personen alleen oudere dames, langzamerhand sloten ook jongere meiden aan, later op de avond een enkele man en op een bepaald nummer alleen jonge meiden. Er was een stel dat zich los maakte van de groep en duidelijk andere passen beheerste dan wat iedereen eigenlijk de hele avond uitvoerde.Heel traditionele volksdansen in slingers gearmd, maar dan allemaal gekleed in strakke spijkerbroeken en sneakers. Jammer geen zwaaiende folkloristische rokken!! Oei wat gingen we laat naar bed. In plaats ven elke avond om 21.30 nu 0.30 en was gelijk over mijn slaap heen. Een slechte nacht gehad. Was door en door koud geworden en kreeg het maar niet warm.

14 mei zondag Eerst naar Su Cologne dicht tegen het geweldige bergmassief. Een karstgebergte waardoor er veel grotten zijn en de speleologie hier welig tiert. Bij Su komt er een bron uit de bergen/rotsen die heel veel liter water per seconde produceert. Men probeert al jaren bij de oorsprong van de bron te komen door te duiken in de grotten. In 2012 is het iemand gelukt 135 diep te komen maar dat is blijkbaar nog niet de oorsprong. Spannend thuis op internet eens googelen.

Zoals bij zulke bronnen, vorig jaar nog in Sarajevo is er een mooi park aangelegd met veel picknick mogelijkheden en uitzichtpunten. Na een uurtje zijn we doorgereden om te gaan kijken bij het punt waar in de Lannaittu vallei de bergtochten beginnen. Deze bergtochten die zwaar en minimaal 4 uur in beslag nemen gaan oa naar het dorp Tiscali, nederzetting die in de Romeinse tijd bewoond was. Volgens de reisgids is het een bijzonder magische plek. Resten van hutten zijn er nog maar voor mij niet meer haalbaar. De weg tot start van de wandeling 7,2 km enkele reis was goed berijdbaar aldus de info, maar wat bleek de eerste 2 km asfalt en toen weer stof en gruis. Maar dan krijg ik juist de neiging het eind te willen zien. Het is een echte vallei want de bergwanden van grijze steen rijzen rondom op. Bij het einde van de weg, de refugio Sa Ohe kon je grotten bezoeken. Tegen betaling , een op 3 minuten lopen en de andere 45 minuten met een gids. Nou die 3 minuten moet kunnen. Maar wat bleek dat de route bestond uit rotsen en stenen. Dus klauteren en balanceren. Oei en daar ben ik niet zo goed in, maar met behulp van Ank is het toch gelukt. Ánk is nog dieper de grot ingegaan, ook dat vond ik griezelig, een misstap en je breekt iets of verstuikt iets en ik kon op die afstand niets horen. Pff ook weer overleefd en volgens Prof. Scherder moet je juist als je ouder wordt buiten je comfort zone gaan om je hersenen extra te prikkelen. Het was vandaag zo'n dag. Uiteindelijk doorgereden naar de kust . Van Dorgali 10 km haarspeldbochten steil naar beneden. Cala Ganone. Kamping geadviseerd door mijn zus.

En dan is het nu maandag 15 mei en weer een schoonmaak rustdag en gaan we hier vast een paar dagen blijven . En kan ik, omdat hier weer eens goede WiFi is, 2 blogs achter elkaar plaatsen. En ga ik ook een poging wagen foto's te posten.