6 mei tot en met 11 mei Het zuiden en de hoofdstad Cagliari Ipv jullie chronologisch door het land te leiden nu eens een blog over impressies.

Op de eerste plaats is de diesel hier wel 20 cent duurder dan in Nederland overigens ook veel prijsverschil tussen 1.33 euro en 1.60 euro. De bus rijdt gunstig een op 10 en ongunstig 1 op 8. Maar wat zijn we er blij mee. Hij voldoet aan alle wensen. Trekt in de bergen goed. Kunnen ook nog snel passeren indien nodig. En omdat het een buscamper is kunnen we op de meeste parkeerplaatsen terecht.

Het is hier ook voorjaar alles bloeit. De enorme bossen cactussen overal. Ze hebben uitkomende bloemen en langs de wegen bloeit afwisselend de brem, de boegonville en de oleander. De laatste twee in allerlei kleuren.

We komen natuurlijk bij allerlei supermarkten, bakkers, cafeetjes voor onze ochtendkoffie (net als in Nieuw Zeeland). Opvallend 's morgens bij de koffie is het feit dat de mannen snel aan de bar een espresso (dubbel?) nemen en de vrouwen de tijd nemen en aan een tafel druk pratend hun koffie drinken, soms met kind aan de borst.

Gisteren zijn we met de stadsbus van de camping met de hoofdstad Cagliari gereden. En onderweg gebeurt er van alles. Als de bus gedwarsboomd wordt door een auto staan de mensen uit de voorste rijen op en betuigen op luide toon hun verontwaardiging met de chauffeur. Iets dat je in nederland niet snel zult zien. Wat een ander temperament.

Op de camping bij Pula waar we 3 dagen zaten hebben we gebruikelijke camper zaken gedaan. Na bijna 3 weken het beddengoed gewassen, in Pula gezocht naar een plek waar ze onze inmiddels lege gasfles konden navullen. Dat weten we uit het verleden is altijd een exercitie die tijd kost. Maar na 3 keer vragen kwamen we aan het goede adres. En wat jullie je moeten realiseren iedereen heeft hier gasflessen want er is hier geen Groningen. Gelukkig hebben we 2 gasflessen dus zitten we niet zonder.

Het was overigens een heel leuke camping: Flumendosa. Direct aan het strand. Prettig weer, een gezellige bar. Dus weer eens een Pina Colada genomen en redelijk WiFi.

Tevens was er een echte pizzaoven. Een pizza genomen. Dus helemaal in de fout (koolhydraatvrij eten) gegaan en er 'n nachts ook last van gehad.

Cagliari waar we een hele dag geweest zijn, was prachtig. Mooie winkels met luxe kleding maar ja het geld gaat naar reizen. De stad heeft beneden een heel oude winkelstraat via del Roma onder de bogen tegenover de zee. Direct daarna lopen de straten omhoog en uiteindelijk kom je binnen in het ommuurde deel waar boven de oude kathedraal staat uit de 11e 12 eeuw. Van binnen een enorme potpourri van stijlen.

Een heel mooie crypte onder de grond met nog 2 kapellen, gebedsruimtes waar denk ik in geval van oorlog missen konden worden gehouden. In de straatjes er rondom heen veel auto's met blikschade. Het is er zo smal dat ik als er een auto aankwam in het portaaltje van een woning moest gaan staan. Maar niet autoluw, integendeel overal auto's geparkeerd.

Heerlijk geluncht tussen de middag. Voorgerecht zeeannemoon, nog nooit gegeten. Maar hoe kom je in zo'n stad als je niet met de camper wilt rijden. De heenweg is geen punt want je stapt voor de camping op en stopt uit bij het eindpunt, maar de terugweg?

Dit verhaal van hoe komen we aan het einde van de dag terug in de goede bus is nog wel het vertellen waard. Bijna niemand spreekt een woord Engels. Maar dan toch. Door een man die op het busstation staat en alle vragen beantwoordt worden we doorverwezen naar een informatiebalie. Die mevrouw houdt bij hoog en laag vol dat we niet bij hun maatschappij moeten zijn maar bij de informatiebalie van de andere busmaatschappij en die zit buiten op het plein. Ik kan maar niet duidelijk maken dat ik net uit hun blauwe bussen kom en ook weer terug moet. Hoezo een andere partij??? Ik denk dan altijd aan al onze vluchtelingen, buitenlandse mensen etc. Die van het kastje naar de muur worden gestuurd. Wij naar buiten, bij het stadsvervoer ( wij waren met een regionale bus gekomen nr 436) weer hetzelfde gevraagd. Daar zat een mevrouw die goed Engels sprak en die ging zeggen: "Dat is niet ons probleem en niet onze bus!" Ik hopeloos. En toen heeft zij mijn vraag over waar de bus terugreed en hoe laat in het Italiaans op een papiertje geschreven. Top! ik terug naar de eerste mevrouw. Die zag ik al kijken: daar heb je haar weer.

Ze schreef eerst de direct volgende tijd op. Maar in de vraag in het Italiaans stond tussen 16.00 en 18.00 uur. Ik moest mijn vinger op die tekst leggen en nogmaals vragend kijken en he he eindelijk was de tijd er. Dus 30 minuten verder en volhouden dus. Maar dan merken we dat we ook in het verleden op veel,plekken gereisd hebben waar niemand Engels sprak en er ook nog ander cijferschrift was o.a. India.

Terwijl ik dit schrijf zitten we voor de bus met uitzicht op zee (10 meter). Helaas bewolkt weer. Nu ga ik koken.