DVan Nice via Bastia (Corsica). En van Bonefacio (Corsica) naar Sardinië (santa Theresa Gallura

De rit naar de boot was stressig. Ik had de wekker fout gezet 07.30 ipv 6.30. Gelukkig werd ik wakker om 7.10. Vergeet het douchen, aankleden, eten en rijden en toen bleek de spits in Nice heftig. Anderhalf uur over 12 km. We moesten uiterlijk er om 9.30 zijn pff we waren er op de nipper.
Een gigantisch schip bedoelt voor heel veel auto's en enorm veel mensen maar we waren met 4 kampeerauto's een vrachtauto en een paar personenauto's. Als oud bedrijfsvoerder denk ik dan steeds: "oei dit kan niet uit, hoe moet dat? Waar zit Break-even! En dan te bedenken dat je in de zomervakantie absoluut moet reserveren.
De overtocht van 7,5 uur naar Corsica met Moby Lines verliep minder voorspoedig. Ipv om 18.30 kwamen we aan land om 20.30 en bewust gekozen voor deze boot zodat we bij licht nog een camping konden zoeken.
Jammer en bovendien goot het.
Maar gelukkig was de eerste camping er vrij snel en was het direct aan zee. Na geklooi in regen en donker met de electriciteits aansluiting op de camping eindelijk naar bed.
'S Morgens een prachtige zonsopkomst en droog.
Alhoewel iedereen ons verzekerd heeft dat we Corsica moesten bezoeken, hebben we hier niet voor gekozen. Dus 165 km aan de oostkant het eiland overgereden om aan het begin van de middag de oversteek naar Sardinië te maken. Aangekomen in Bonifacio verbaasden we ons over de schoonheid van dit stadje.
Bij de boot sloten we aan in de rij en ging ik naar de kassa om een kaartje te kopen. Daar werd me te verstaan gegeven dat de boot van 15.30 volgeboekt was en dat er meerdere overtochten waren uitgevallen. Windkracht 6. Deze oversteek schijnt berucht te zijn met slecht weer en hoge golven.
Kaartje gekocht voor de volgende dag om 10.30. Dan maar het leuke stadje in. Hoog boven op de rots torent een vesting uit, die reeds stamt uit 1100. Dus veel trappen lopen om boven te komen. En een prachtig uitzicht vanaf de rotsen over de zee. Zeer toeristisch plaatsje maar we zijn blij dat we er niet in het hoogseizoen zijn.
De camping dicht bij de afvaart van de boot was duidelijk een plek voor een nacht. Hier wordt geld verdiend. Veel campers op weinig vierkante meters.
Dus blij dat we de volgende ochtend 29 april konden overvaren. Ook weer bijzonder. Het is een kleine veerboot waar er maar een mogelijkheid is om op of af te rijden. Wat betekent dit? Dat alle auto's achteruit de oprit op moeten dus op een kleine ruimte iedereen draaien en achteruit rijden en dan dicht tegen elkaar aan in de boot. Maar wat wil nou het geval. Wij hebben tijdens het wachten van wel een uur gezellig gesproken met een veiligheidsbeambte die dienst had en van oorsprong uit Duitsland kwam. Hij was getrouwd inmiddels met een Corsicaanse en woonde nu in Corsica maar wat bleek we hadden moeten inchecken. Niemand zegt wat, dus Ank achter uit rijden en ik terug naar the office. Staat daar een enorme rij. Ik op hete kolen maar ze haalden me naar voren gelukkig uit de rij. Op de boot duurde het even voor ik Ank zag die het achteruitrij klusje weer even geklaard had. "Pronto, piano" zijn de woorden die Ank noemde achteraf, terwijl de mannen aan het stuur rukte. Ank zei think you tegen de mannen die haar bedankje met een kushand beantwoorden. Tja de Italiaanse mannen en het temperament.
Op de boot spraken we Nederlanders 14 dagen met vakantie met camper. Zij heeft een Sardijnse vader. 55 jaar geleden naar Nederland gekomen als gastarbeider en getrouwd met een Nederlandse. Alle mensen die een gewone 2 of 3 weken vakantie hebben reageren jaloers op onze reistijd en mogelijkheden.
Na een echte Italiaanse cappuccino in het Italiaanse havenstadje Santa Theresa Gallura bij aankomst, doorgereden en daar verschijnen de eerste beelden van de azuurblauwe zee. We reizen tegen de klok in het eiland rond dus eerst naar het noord-westen.
Dan begint de oude neiging direct op te komen, alle afslagen zou ik willen nemen richting zee. Hoe ziet het eruit? Op 3 plekken gedaan voordat we bij de camping waren. Bij de eerste afslag kwamen uit op een parkeerplaats en daar kon je wandelen richting zee. Langs dit deel,loopt aan de zee, een uitgebreid voetpad. Door een haag van bomen zie je aan het einde al het mooie blauw van de zee. Dit deel van de kust is woest en rotsachtig. Er is zowaar een strandtent. Totaal anders als bij ons maar nog niet geopend en dat was ons al voorspeld als nadeel van deze tijd van het jaar.
De volgende afslagen zijn minder spectaculair, bij de een komen we terecht, na een slagboom in een soort bungalowpark maar dan riante vakantie villa's Costa Paradiso. We zijn niet doorgereden tot de zee en bij de volgende in een vissersplaatsje met rode rotsen aan zee.
Nu dan een camping zoeken en nadat we er al een aantal gepasseerd waren kwam er nu enige tijd geen enkele. Tot Valledoria. Bij aanmelding aan de receptie werd ik uitgenodigd om op een golfkarretje plaats te nemen zodat men mij het terrein kon laten zien en ik dan een keuze kon maken.
Oei dan zal het wel massaal zijn!?? Maar het viel mee. Plaatsje gevonden met uitzicht op de riviermonding en de duinen.
Blijkt dat dit de camping is die mijn zus Lidy al had aanbevolen en de mensen op de boot ook.
Er vaart elk uur een zonnepont over de uitmonding van de rivier naar de zandstrook/duin met daarachter de zee.
30 april prachtig weer bij opstaan. Dus wandelen, verkennen gelopen naar het dichtstbijzijnde kustplaatsje, San Pedro a Mare, en er was een strandtentje open. Hoever het lopen was heb ik niet kunnen vaststellen mijn fitbitband heb ik al weggelegd vanwege alle WiFi problemen en kosten. Ik denk heen en terug 5 km.
Dan thuis een heerlijke lunch met salade en wijn. We worden door onze buurman een Sardinees getrakteerd op een likeurtje, geen limoncello maar iets soortgelijks gemaakt van mandarijn door zijn vrouw. Heerlijk dronken om 13.00 uur!
Deze meneer had ons al geholpen met een snoer voor de elektriciteit bij aankomst. Dat snoer heeft Ank uiteindelijk van hem gekocht. Wat een soorten aansluitingen en koppelingen. De man legde uit dat het de verantwoordelijkheid van de Sardinees is om gasten op het eiland de verschillende aspecten van Sardinië te tonen.
's Middags met het zonnepontje naar het strand een uur gebleven en weer terug.
De Nederlanders die er waren gingen in zee met veel kabaal van de kou. Wij hebben nog geen aanvechting de omgevingstemperatuur is rond de 19 graden. Vandaag ook alle huishoudelijke klusjes gedaan: gewassen, bed uitgehaald en geklopt, wc gepoetst en vloer schoongemaakt. Heerlijk overzichtelijk!

Dan de eerste meidag
Bewolkt en dreigend. De luifel die we gisteren voor 't eerst gebruikt hadden maar gauw ingeklapt en terecht tijdens het ontbijt ging het regenen. Dus tijd om dit blog bij te werken.