Het Kersteten thuis was heerlijk. Gevulde kalkoen, puree van pompoen en zoete aardappelen en gewokte spinazie. Het toetje aten we bij Hagen Dass om de hoek met een rondwandeling. Er werd geriskt daarna en wij, de oudjes, gingen bijtijds naar bed.

2e kerstdag stond in het teken van wakeboarden, een vast onderdeel van het visitors program in Qatar. Wij mee in een snelle speedboat die baantjes trok met de jongelui op een plank erachter, dus geen waterskiën. Tim duidelijk met ervaring, Ernst de tweede keer en Simone voor het eerst. Maar iedereen heeft zijn/ haar rondjes gedraaid. Vooral als de boot 180 graden draaide om terug te varen was het voor ons ook nog een beetje spannend.

Maar heerlijke temperatuur en wind. ’s Middags het bezoek aan het museum of Islamic art waar een expositie was van het terracottaleger. Voor ons, na het in het echie in China gezien te hebben, niet bijzonder. En er was veel mist dus geen uitzicht op de skyline jammer. Maar voor het museum aten we bij de Indiër heerlijk! En s avonds aten we bij W (double v) het bachelor etentje voor Ernst! Had hij nog tegoed

Het was een heftige maaltijd: bijzondere toetjes maar als je altijd gezond en beperkt eet, zijn zulke diners zwaar., een chique locatie met veel bedienend personeel waar wij ons toch altijd een beetje ongemakkelijk bij voelen.

Ivm alcoholgebruik wordt er dan van taxi’s gebruik gemaakt. 5 personen nemen ze niet mee dus 2 maal. Alles gaat hier met de über app, waaraan de creditcard gekoppeld is. Heel handig. Even appen, locatie delen en de taxi rijdt voor.

Na het eten zijn we nog naar een club gegaan er tegenover in het kempinsky hotel.. Op de 61 ste verdieping natuurlijk met mooi uitzicht. Happy hour voor de dames, 2 gratis drankjes ieder!!! Nou en de drankjes zijn hier duur!

De 3e kerstdag 27 december

De woestijndag

Die begon met het verzamelen van alle spullen die nodig zijn om te barbecuen in de woestijn.Tim heeft een volledig equipment. Krat met plastic glazen, vorken, messen, lepels. Aanmaakblokjes, natte doekjes, wc rol etc. Een kleine draagbare barbecue, een grote coolbox waar in de supermarkt een ijsstaaf wordt gekookt om de zaak koel te houden. Wat eten we, lamsboutjes en zalm, aubergines en noten. Natuurlijk water maar ook bier en een grote fles prosecco! Ook nog ter viering van! Maar ook al heeft Tim in mijn ogen een grote auto is die niet zwaar genoeg om de duintoppen te nemen en steil naar beneden te rijden.

Tim heeft ervaring met zijn eigen auto die daar onder leidt. De gehuurde auto staat hoger op zijn wielen zodat het zand niet helemaal de wielassen ingaat. Wat wordt het dan: Een Toyota Landcruiser Prado P6 3.6 liter (zie foto) Dit erbij voor diegene die dit snappen. Een enorme bak met veel laadruimte en veel power.

Alles wordt overgeladen bij het verhuur station en dan op naar de woestijn! The sanddunes. Voor we daar ingaan is er een plek waar je je banden deels kunt laten leeglopen naar Psi 15(???) En op de terugweg worden ze weer op spanning gebracht. Tim is in zijn element, zo gauw hij kan rijdt hij weg van de doorlopende zandroute (de highway) en klimt de eerste heuvel op. Ik vind het al gauw griezelig en kan totaal niet inschatten wat echt gevaarlijk is en wat niet.

Maar het is wel spectaculair en dan staan we boven op een heuvel. Hij geeft aan dat hij daar naar beneden gaat enorm steil. Ik ben uitgestapt en Ank ook. Ik heb ook niet gekeken. Ernst heeft gefilmd en Simone zat voorin en krijst alles bij elkaar. Op het filmpje is de steilheid overigens niet goed te zien. Maar ik was opgelucht dat iedereen weer safe terug kwam.

Dan Simone achter het stuur, nou dan merk je dat ervaring bij Tim inmiddels ook telt. Bij Simone vlogen de spullen door de achterbank (Flesje bier gesneuveld zo bleek later) en wij hobbelden ook aardig mee ondanks deze auto. Maar zij houdt er ook van. Ernst is veel voorzichtiger, heeft ook een stukje gereden, die heeft minder adrenaline behoefte haha. We zijn naar een mooie plek gereden met uitzicht op de inlandsea waar de zon ondergaat en aan de andere kant de zandduinen. Heel bijzonder om zo de avond te zien vallen en de sterrenhemel die steeds duidelijker wordt naar mate het donkerder wordt.

De jongelui gaan nog te water althans..... Het is daar maar 50 cm diep.

Op 2,3 plaatsen niet heel ver bij ons vandaan campementen van Cathari die de winter daar in de weekends doorbrengen. We merken alleen dat die weer veel licht aanhebben jammer. Zo’n intiem moment met de mensen om je heen waar je het meeste van houdt is heel speciaal. De barbecue brandde direct heerlijk vlees en vis. Kortom goed georganiseerd.

Maar het avontuur komt nu pas: zoals onze trouwe lezers weten is er altijd iets met auto’s en routes etc. En jawel hoor wordt het opeens extreem mistig. Nog geen 20 meter zicht en dan in zo’n heuvelachtig gebied 15 km terug naar bewoond gebied en verlichte weg!!! Tja geen richtingaanwijzers maar er is een app waar je je weg in de woestijn enigszins kunt volgen en zien of je de goede kant oprijdt. Gelukkig had Tim nog 10% batterij, krap oei. En dan te bedenken dat ik een powerbank heb maar die ligt in het appartement ook handig. Ernst heeft vanuit de achterbak steeds tim gecoacht: “Nu iets naar links, na 50 meter komt een duin, dan direct naar rechts etc etc... “Werkelijk ik zat voorin en we zagen niets en dat 15 km lang en voetstaps. De stoere praatjes kwamen dan ook pas toen we weer vaste grond onder de voeten hadden. Maar wel weer een spannend avontuur!