Priboj deel 1
woensdag 31 aug tot en met donderdag 1 september
Van Sarajevo naar Priboj is 150 km en de reis duurt normaal 2,5 uur. Maar nu zijn we onderweg gestopt bij een rivier die loopt dwars door hoge bergen en in een restaurant vis gegeten met frites en rauwkost, soep vooraf 4 personen 24 euro.
Prachtige rit. Dan komen we bij de grens tussen Bosnië en Servië, zoals vroeger eerst een hokje het land uit en 300 meter verder weer een hokje en moesten we opnieuw paspoort tonen en Servië in. Priboj is een kleine stad waar voor de oorlog 7000 mensen werk hadden in de Mercedes fabriek. De gebouwen staan er allemaal nog verlaten en verwaarloosd.
Tijdens de oorlog zijn er veel mensen gevlucht. Dus veel huizen staan leeg, de oorlog duurde van 1992-1996. Door alle gesprekken over de oorlog waarom zij gevlucht zijn en alle verhalen over schietende tanks, heb ik de eerste nacht gedroomd dat ik zelf in de oorlog terecht kwam en ik was de kinderen kwijt. Ik was ‘s ochtends helemaal overstuur. Het is hier rustig maar de verlatenheid en geen geld voor restaurering maken dat het geheel er vervallen uit ziet.
Wij verblijven in een huis met 4 verdiepingen. Iedere verdieping is een compleet appartement. Uzeir heeft dit helemaal zelf gebouwd en recent zijn er allerlei innovaties geweest. Prachtig pand. En ze hebben ook nog een pand buiten het dorp dat gaan we nog naar toe. Wat hebben deze mensen toch moeten opgeven maar nu zijn hun kinderen geworteld in Nederland en gaan ze als ze terug zouden gaan die kinderen en kleinkinderen weer erg missen. Met een vluchtgeschiedenis is er altijd heimwee en verdriet.
En dan te bedenken dat je in Nederland op een klein flatje woont met hoge kosten voor levensonderhoud.
Alle deuren staan hier open, iedereen loopt binnen, helpt elkaar en samen eten ze van alles wat de oogst brengt.
Gistermiddag werden we meegenomen naar de Spa van het dorp. In de bergen is dit recent vernieuwd. Er komt uit de grond geneeskrachtig water van 38 graden.
Er is een bad van 6 bij 7 meter waar je voor 2 euro per uur kunt dompelen. Dames apart. Dat deden we en ik kon natuurlijk geen foto maken maar in het bad waren rond de 40 vrouwen in badpak, bikini maar ook in onderbroek en BH. Ik was denk ik met Samka een van de jongste. Er zijn onder water sproei installaties waarom heen zich groepjes formeerden en die schaterden van het lachen. We hoorden van Samka dat een van hen de ene na de andere mop vertelde. Vrouwen krom van de reuma. Trillend op hun benen etc. Allemaal uit de buurt of toeristen uit naburige landen. Bv Montenegro. Heel aparte sfeer. Daarnaast kun je er ook prive een bad afhuren Nb voor 25 euro per uur. Dat hebben we vandaag vrijdag 2 sept gedaan met z’n vieren met meer faciliteiten sproei installatie voor nek, rug en een bubbelbad. Prachtig verlicht en muziekje kortom relaxen!
Van morgen klein stukje gewandeld de berg op, mijn hemel dat viel voor mij niet mee. Heel warm en zijn na 2 km weer omgedraaid. Ik merk dat ik de afgelopen dagen veel gezeten heb. Maar ja.
Reacties
Reacties
Ik kan me voorstellen dat de verhalen over de oorlog
iets met je doen.
Gelukkig ook leuke ervaringen, zoals in het bronnenbad.
Tja, Marianne en Ank! Dit raakt jullie vol! Jullie kenden de verhalen al, maar nu je de streek, de mensen en hun cultuur, de huizen van hun zelf ziet. begrijp je de verscheurdheid van deze 2 lieve mensen!
Toch genieten van deze dagen hoor!
leuk om zo tussen de autochtonen te zijn, de manier om een land te leren kennen. Ben benieuw naar Albanie x
Heftig hoor, gelukkig is het in jouw geval slechts een droom/nachtmerrie.
Ja, heftig! Maar wel heel bijzonder om zo met bekenden van dáár zo een reis te mogen maken. Geniet! xx
Fantastisch, maar gelijk ook triest, wat jullie zien en meemaken. Een verscheurd land waar de mensen toch nog positief kunnen zijn. Veel plezier nog en geniet van al het moois daar.
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}