Nou dit verslag schrijf ik hoog in de lucht van Evenes naar Oslo

Op dag 1 en 2 zijn we steeds naar het zuiden van de Lofoten gereden en nu naar het noord-oosten en komen dan op de eilanden groep die de Vestralen heet.

Omdat het in onze optie qua kilometers niet zo ver rijden is,ongeveer 125 km, hebben we ‘s ochtends bij licht Svolvaer verkend. Winkeltje in en uit, mooie galerie met glas bezocht en een winkeltje met “handwerk”. Een eigenaresse die alles zelf breit en daarna vervilt. De mooiste kleurrijke spullen. Blijkt dat ze al eens een prijs gewonnen heeft en op 3 plaatsen in de wereld oa America in de vogue gestaan heeft. Www.frusoleng.no Ook op FB Fru soleng design. Dan heerlijk koffie drinken en een Noors gebakje eten, of Leonie de echte Noorse wafel met jam en room. Altijd ook bij het ontbijt te krijgen.

Tegen 13.00 vertrekken we, want tijd genoeg. Onderweg blijken we kilometers lang geen huis tegen te komen en rechts beneden ons steeds de fjord met op plaatsen mooie groen blauwe stukken in het water, terwijl de lucht grijs is? Ben benieuwd naar dit verschijnsel? Overigens heb ik het vanochtend ook uit de lucht gezien en een foto van gemaakt.

En dan gaat het sneeuwen. Komen nog een wat grotere havenplaats tegen waar we kunnen plassen en een kop koffie drinken. En dan terwijl we weg rijden komt er een sneeuwstorm. In no time ligt er een pak sneeuw. In een bocht naar beneden raken we in een slip. Gelukkig zit Ank aan het stuur. We gaan van links naar rechts in de bocht steeds op de kant af, bijna tegen de vangrail, maar gelukkig geen tegenliggers anders was het fout gegaan. Maar wat een stuurmanskunst. Ank heeft ooit een slipcursus gehad en die betaalde zich nu uit. Pfff hart in de keel!

Dan zie je toch ook dat wij dat niet gewend zijn. Op hoogte sneeuwt het zo hard dat ook de oranje stokken langs de weg wit zijn en dan zie je niets meer. Waar is de weg? Ik raak helemaal in paniek. “Stop stop gil ik” maar Ank rijd door.

Dan is er een klein benzine station, we stoppen en Leonie gaat naar binnen en vraagt of we sneeuwkettingen nodig hebben, die overigens in de auto niet aanwezig blijken te zijn. De man binnen zegt: “Hebben jullie spijkerbanden dan is het geen probleem!” Het is nog 45 minuten naar Harstad. Maar inmiddels is het rond 16.00 en wordt het mede door de sneeuw al donker. Blijven staan en insneeuwen is geen optie. Dus ‘rustig’ doorrijden! En we halen alle 3 opgelucht adem als we in Harstad arriveren. We hebben dan wel een dure Noorse borrel verdiend. Het is tegen vijven.

Vanochtend woensdag 24 de terugreis. Van Harstad naar de Luchthaven is het 35 km niet ver. Maar ook nu worden we verrast want de weg ligt dik onder de sneeuw, voor ons rijdt een sneeuwschuiver, die veel sneeuw hoog laat opspatten en de zon komt pal voor ons direct boven de heuvel uit. Dus ook nu zie je bijna niets. Maar ja we hebben gelukkig een chauffeur zonder angsten!

De auto is weer ingeleverd en hopen om 18.35 weer op Schiphol te landen met een tussenstop in Oslo.

Wat een mooi land, ik zou heel graag 2 weken in een huisje aan zo’n fjord in de Lofoten willen zitten en dan alleen fotograferen en wachten op het Noorderlicht dat we helaas niet gezien hebben.

Bedankt voor alle reacties en tot de volgende keer. Misschien al snel.......... Jullie hebben nog een serie foto's tegoed.