Donderdag 18 februari Dooi en gladheid

Tja al weken volg je hoeveel sneeuw er is gevallen en hoe mooi het zal zijn en plotseling is de dooi hier in gevallen met gisteren regen en afgelopen nacht aanvriezing. Dus vanochtend was het spekglad. Al glibberend en glijdend, voor mij een ramp, omdat ik bang ben te vallen, gelopen 2,5 km naar het Tromsø Museum. Dit museum heeft een expositie over de Sami, de bevolkingsgroep die in Lapland leeft en de verandering van de aarde onder invloed van het klimaat.

We probeerden langs het water te lopen maar kwamen daardoor terecht in een nieuwbouwwijk mooie strakke vormgeving en soms de fjord met de besneeuwde bergen op de achtergrond.

Maar vanavond gaan de ijzers onder. Die hadden we gelukkig al meegenomen! Want de mensen met ijzers onder passeerden ons met ferme pas! Natuurlijk vriest vanavond alles weer aan. Tromso heeft 60.000 inwoners, een prachtige houten kerk, een bijzondere moderne bibliotheek en een Polar museum waar vooral alles over de oude ontdekkingsreizigers van de Noordpool tentoongesteld wordt inclusief het behouden huis van Barend Barendse.

Tussen de middag heerlijk gegeten wederom vis! (Leonie die samen met ons (mee)reist at vissoep en wij fish en chips). In een zaak die werkt volgens een modern concept. Men verkoopt in de winkel allerlei lekkernijen en er staan 6 tafeltjes waaraan je kunt lunchen of koffie drinken. De vriendin van Ernst, onze jongste zoon, Simone werkt bij STACH die zaken hebben in respectievelijk Amsterdam, Amstelveen en Utrecht en die werken volgens hetzelfde concept. De jongelui die beiden werken en graag lekker eten maar weinig tijd hebben halen hier hun maaltijd af of eten er snel iets, gezond dus verantwoord. Grappig hoe trends tegenwoordig wereldwijd te vinden zijn, natuurlijk op westerse plekken.

En vanavond op naar het concert in de IJskathedraal de moderne kathedraal aan de overkant van de fjord na een Thaise maaltijd. Kaartjes voor het concert hebben al via internet besteld. Had achteraf niet nodig geweest want de kerk zat maar halfvol. Mooi in het donker met de stadsbus naar de overkant van de fjord. De IJskathedraal of artic Cathedral zoals die genoemd wordt is een modern strak gebouw gebouwd in 1965. Maar om rustig te fotograferen om 0.30 in een ijskoude wind zag ik niet zo zitten. Wachtend bij de bushalte na het concert heb ik van de voorzijde wel foto’s gemaakt. Het concert van een half uur was prachtig orgel, piano, een trompettist een een zanger tenor. Het programma bestond uit Noorweegse liederen en een mooi pianostuk van Grieg, natuurlijk een Noorse componist, wereldberoemd.

Vrijdag 19e

Vandaag de sledenhonden tocht. Met de bus anderhalf uur rijden het binnenland in naar wilderness kamp Tamok in de Vass vallei. Prachtig route langs besneeuwde bergen en meren/fjorden. In het kamp aangekomen de omkleedpartij. Dikke laarzen, een skihansop met volgens mij thermolagen tussen de voeringen. Toen we buitenstonden Ank zonder hoofddeksel, moest zij vanwege de kou er verplicht eentje op. Een soort Russische muts.

De instructies volgden over zachtjes remmen, stoppen, wat doe je wel en niet richting de honden en de afstand t.o.v. de voorgaande slee. Een houten slee met een rendier vel erop. Een soort van rugleuning waar de bestuurder van de slee zich aan vast houdt en diegene staat ook op de roeden van de slee. Dus een zit en de ander stuurt, voor zover haha Leonie kreeg een Nederlander toegewezen en Ank en ik samen. Ank eerst maar achterop, leek mij veiliger. Toen kon het feest beginnen.

Prachtig dal een zonnige dag maar de zon komt nog niet boven de bergen uit. De hele tocht is in de schaduw. 16 km lang. En niet alleen vlak maar bergje op en af. Soms een heel smal pad. En jawel hoor daar gingen we een boompje versperde ons de weg en de slee kiepte om. Maar die arme honden kregen dat gewicht er niet meer uit getild. De afspraak was gillen en dan stopte de leider met zijn slee, hij had een soort anker dat hij vastzette in de sneeuw en ons was op het hart gedrukt niet van de slee afgaan! Op de rem blijven staan dus Ank ook niet even eraf stappen om een praatje met Leonie achter ons te maken. Dan krijg je een standje! Nou nog een keer ging het mis maar gaande de rit leert men. Ook achter ons gaat het gelukkig wel eens mis. Want ik dacht oh ze hebben die oudjes vast achter de meester gezet om ze in de gaten te houden!?

Dan het keerpunt en ik sturen. Nou dat heeft niet lang geduurd. Want plotseling is daar een stammetje midden op de weg en word ik gelanceerd met mijn gezicht languit in de sneeuw. Van voren helemaal wit en naderhand aan gevroren. Twee man sterk moesten me uit de meter diepe sneeuw trekken. En dan te bedenken dat we besloten hadden om niet meer te skiën omdat we onszelf niet meer uit de diepe sneeuw omhooggeheven kregen! Het landschap was betoverend. Geen huizen alleen sneeuw bomen en bergen en de wasemende honden. Mens wat moeten die honden werken.

Toen op naar de Lunch, in een tipi tent met in het midden een houtvuur/lavvu. Vissoep met Sami brood en een zoet toetje, een pannenkoekje met bruine kaas. Natuurlijk aan lange tafels met Twentenaren en Maleisiërs Op de terugreis kregen we spectaculair licht over bergen en de fjorden. Kortom prachtig

Nu zitten we te wachten on rond middernacht in te schepen op de Hurtigruten, die ons in een dag en nacht naar de Lofoten Svolvaer gaat varen.