26 mei 2015
🇳🇱
vanuit Nederland
Dinsdag 26 mei
In de ochtend een wandeling door een park. In dat park het meest beroemde bruggetje met de Jadedraaksneeuwberg op de achtergrond. Maar we hadden pech want een van de gebouwen stond in de steigers,
maar de berg was wel te zien. Dus foto's niet optimaal. In zo'n Chinees park is het 's ochtends druk: veel mensen dansen, doen Tai tji en er waren allerlei mannen met vogelkooitjes met vogels erin
in de weer. Er is niet duidelijk geworden of het een wedstrijd was of een markt? Maar in de bomen hingen de kooitjes bedekt deels met doeken met allemaal dezelfde vogels erin.
Aansluitend het bezoek aan Naximuseum in Liijang
De Naxi's hebben een beeld taal (pictogrammen). Van een gids kregen we uitleg over kleding, hoe men probeert de cultuur te behouden. De Naxi's hebben een eigen geloof en Dongbahs ( priester) zijn
in de cultuur in de breedste zin opgeleid. Zo'n scholing duurt soms wel 30 jaar voor men zich een Dongbah mag noemen. Er zijn er momenteel nog maar 28. Maar de staat heeft een opleidingsschool
gestart om deze cultuur te behouden. De opleiding heeft momenteel 300 leerlingen. Een van de Dongbahs was aanwezig in het museum.
We mochten hem ontmoeten, tussen aanhalingstekens want hij zat voortdurend met zijn hoofd naar beneden teksten te kalligraferen. Op zijn hoofd een verentooi.
De winkel van het museum was gevuld met kunstwerken van kunstenaars uit de Naxi cultuur. Prachtige stukken, wandkleden, sieraden etc. Onbetaalbaar!
Toen in de bus onderweg naar Dali ongeveer 2,5 uur rijden. Bergen en rijstvelden. Een mooie route. De reisleider heeft ons al eerder verteld dat het grootste probleem van China water is. Ook als
je rondkijkt zie je veel droogte, door de ontbossing is er of teveel of te weinig water. Het water wordt op de kale hellingen niet vastgehouden en afgegeven wanneer het nodig is. Hij vroeg ons of
we wisten hoeveel water er nodig is om 1 kilo rijst te oogsten? Hiervoor is2000-3000liter water nodig.
De Chinese overheid heeft als doel om zijn eigen volk te voorzien van eten van eigen bodem. Bij tarwe, rijst en mais lukt dat tot nu toe.
Aankomst in Dali
Toen ik met de kinderen locatie deelde gaven zij aan dat we dicht tegen de grens van Myamar aanzitten. In Dali zie je opeens een andere bevolkingsgroep. Meer Tibetaans
Er is in Dali veel verwoest in de loop der jaren door oorlogen maar ook door aardbevingen. Wat er nu staat is 100 jaar oud.
Het is een stad met veel geschiedenis . De zijde en theeroute liep langs Dali in het verleden. Dali was in in die tijd heel rijk. Tussen 10e en 13e eeuw is Dali een koninkrijk geweest. Voor de
10e eeuw zat er een volk dat veel gevochten heeft. Toen zijn er mensen gevlucht naar het buurland het oude Birma. Nu Myamar dat betekent de trotse Ruiters en men denkt dat het vernoemd is naar
het gevluchte volk.
Dali ligt aan het Er hai meer 40 km lang en 8 km breed 120 km rondom.
In Dali woont weer een andere minderheidsgroep namelijk de Bai ongeveer 1,6 miljoen mensen t.o.v. De Naxi's 300.000.
De lunch die we kregen bij aankomst was Bai. Heerlijk overigens.
Wat worden we verwend elke dag met de heerlijkste gerechten.
's Middags rondgelopen in het dorp, de hoofdstraat van de ene kant van de stadsmuur naar de andere kant.
In Dali is een foreignerstreet. In die straat komen voornamelijk westerlingen eten. En wat gebeurt er dan s avonds: je zit buiten op het terras en er paradeert voor ons rijen Chinezen die ons
fotograferen als een toeristische attractie. Het gaat zelfs zover dat ze naast je op de bank komen zitten en met de selfiestick samen met je op de foto willen.
In de tweede foreignerstreet is een bakkerij/ijssalon bekend om de goede koffie en heerlijk ijs. We komen daar binnen en wat zei ik tot mijn verbazing 2 Jura koffie apparaten. Bij het uitspreken
van mijn verbazing hoor ik dat de eigenaar Duits is. We bestellen een ijskoffie en dat krijgen we. Koude koffie met ijsblokjes en een kannetje melk erbij. Naast ons wordt er
schwartzwalderkirschtorte geserveerd. De reisleider vertelde al dat dat Dali veel expats heeft.
Ik schrijf het tweede deel van dit verslag om 05.30. Om 04.00 klaar wakker en ik hoor dat het buiten giet. 07.30 vertrekken we. Er komt dan om 6.00 de wake up call en om 06.45 moeten de koffers
voor de deur staan. Die koffers zien we dan weer terug op de kamer van ons volgend hotel in Kumming.
Tot nu toe een dag regen gehad. Hoop dat het straks over is want we gaan de grootste pagode van de wereld bezoeken.
