Na het ontbijt vertrekken we vanuit de boot. Naar de kade moeten we een pontonbrug overlopen en aan het einde een flinke trap omhoog. Gelukkig zijn onze koffers al getransporteerd en omdat we
vanuit deze plaats vliegen vanmiddag, worden de koffers afgegeven aan de luchthaven. Tevens is er dan voor ons ingecheckt. Dus we komen ongeveer een uur van te voren aan op het vliegveld en
kunnen na paspoort controle gelijk doorlopen.
Maar voordat het vliegtuig vertrekt bezoeken we nog de dierentuin, waar 8 panda's zitten en waar een fokprogramma loopt. Nog nooit in mijn leven een panda gezien. Wat een leuke beesten en de
dierentuin is tevens ook een prachtige tuin.
De gids vertelt veel over hoeveel panda's er nog zijn. In China momenteel in het wild rond de 2000. Dat ze maar 3 dagen per jaar vruchtbaar zijn. Ze worden in het wild vaak niet ouder dan 20 jaar
en in de dierentuin rond de 30 jaar.
Als een panda een tweeling krijgt verstoot ze in het wild een kind. In de dierentuin halen ze een baby weg en na een tijdje ruilen ze om. Ze overgieten de babypanda met urine van de moeder en de
moeder weet niet of het de ene of de andere baby is.
In de bus vertelt de plaatselijke gids iets over deze stad. In 10 jaar tijd zijn er 40 bruggen gebouwd over de Yangtze rivier in deze stad. Weer die enorme hoogbouw.
In het centrum is er nog een oud deel met allemaal winkelstraatjes. Dit deel bezoeken we. Natuurlijk is het een flitsbezoek. Maar heel druk, we denken dat het ook komt omdat het zaterdag is. Veel
eettentjes, stapels stokjes met vlees die klaar liggen om gebarbecued te worden. Winkeltjes met sieraden, met mooie Chinese lampen, leuk speelgoed etc. En dan op naar de lunch.
We gaan "hot pot" eten.
Midden op tafel staat een pan verdeeld in tweeën. In de ene neutrale bouillon, in de andere hete, pedis, bouillon. Er staat allerlei vis en vlees rauw, mie, zeewier, paddestoelen, slablaadjes
etc. Met stokjes met 10 personen nu in de pan proberen iets te garen.
Na ons 10 minuten te hebben laten tobben komt de mevrouw van het restaurant en gooit voor ons hele schaaltjes in de bouillon. En dan met een zeefje eruit vissen. Alles is natuurlijk nat en om het
het dan op je bord te krijgen is ook nog een kunst. Velen van ons hebben spetters op de t shirts van de bouillon. Sommige staan aan de tafel en proberen zo hun maaltijd er uit te vissen. Dan moet
die mevrouw weer in springen en schept vaardig voor iedereen iets op. Chongqing is de stad van de hot pot. Het is dus een soort fondue. Van origine komt dit gerecht uit Mongolië. De mongolen schijnen erom bekend te hebben gestaan dat ze het snelste in oorlogen konden optrekken. Het verhaal is dat de mongoolse krijgers een
schild hadden en een helm. Onder het schilt stookten ze een vuurtje en barbecueden op het schilt en in de helm maakten ze soep.
Leuk om een keer mee te maken, maar wat een toestand, geknoei en je krijgt weinig binnen. Maar dat zal zeker met onze onhandigheid te maken hebben.
Binnen 30 minuten aan de luchthaven. In het vliegtuig, reis van ruim een uur, het volgende. We krijgen koffie of thee. En dan blijkt de koffie met melk en suiker erin te zijn. De stewardessen
kijken verbaasd en begrijpen het niet, want al die westerlingen weigeren de koffie. Ze hebben wel groene thee. We gaan namelijk naar Liijang gelegen op 2500 meter o.a. de theeregio.
Volgens de gids komen we nu in de kleinere steden. Veel minder hoogbouw
Liijang betekent mooie rivier in het westen van China. De grootste minderheid hier is het Naxi volk. 60% van de mensen en de stad ligt op 2500 meter.
We gaan gelijk een rondwandeling maken in het centrum van Liijang. Dit oude gedeelte van de stad is 800 jaar oud en staat op de Unesco erfgoedlijst
De foto's moeten in de komende dagen maar voor zich spreken. Maar in deze streek zijn de Engels sprekende mensen tot bijna nul gereduceerd. En ook bij het avond eten, zijn er om te bestellen
geluiden gemaakt, met armen gefladderd enz. Ik moest naar het toilet. Ze verstaan werkelijk niet. Toen maar een hurk beweging gemaakt en pssst geroepen en dat werkte.
De gids had ons het dorpje laten zien en gewezen hoeve terug moesten gaan. Alles lijkt op elkaar. Toch zijn we in het donker het laatste stukje verdwaald. We krijgen om die reden altijd een kaartje
mee van het hotel in Engels en Chinees en na 3 keer vragen, wist iemand het en tekende links, rechts , links etc.
We waren er moe. De dagen zijn lang en indrukwekkend.
