Woensdag 9 en donderdag 10 april
3 nachten zijn we gebleven aan het lake Tekapo. Even rust.
Maar ook omdat het hier bijzonder mooi is.
Gisteren van de camping op ons gemak naar het dorp gelopen, daar bij Run77 heerlijke koffie met Wifi. Een tijdje gezeten. Bijzonder is dat het dorp niet direct aan het meer is gebouwd maar tussen dorp en meer ligt een enorme grasvlakte. Aan het einde van die vlakte vlak aan het meer een klein kerkje. Maar wat is daar bijzonder aan, achter het altaar zijn ramen. Dus als je in de kerkbank zit kijk je uit over het meer, zo iets heb ik nog nooit gezien. Heel spiritueel. Jammer dat er dan busladingen Japanners, Chinezen etc. voortdurend af en aan lopen waardoor het heel onrustig is. Op de camping zat ook weer het Nederlandse stel 27 en 26 jaar jong, die we de dag ervoor op de wandeling al gesproken hadden. Wij hadden een asociaal groot stuk zalm voor ons beiden. En wat bleek hij is kok. Hij aanvaardde de uitdaging om er iets lekkers van te maken. Nou het was heerlijk, wij hadden nog kool, knoflook, zij broccoli en rijst en zo smaakte het voortreffelijk, natuurlijk met de hand van een vakman. Zij hebben 4 maanden in Mainly Sydney gewerkt/gewoond en trekken 6 weken hier in Nieuw-Zeeland rond en daarna nog 6 weken aan de west-kust van Australië.
We merken dat we na 6,5 weken wel behoefte krijgen aan gezelligheid, samen eten met anderen. Even een bakkie doen! Ik weet nog uit de reis van 1980 dat ik dat ook heeft meest ging missen, de mensen rond je heen, even elkaar persoonlijk spreken.
De wereld is prachtig, maar de oppervlakkige babbels elke dag minder of geen babbels.
De 2e dag zijn we weer gezellig naar ons koffiehuis gegaan en hebben rond het lake gekeken tot hoever je kon rijden. De ene weg ging snel over in een gravelweg. Er stond een bordje van 35 km naar ski mogelijkheden? De andere weg ging naar het St. John observatorium. Vlak bij het meer ligt een bolvormige berg, die vaak vrij is van wolken en waar je heel goed sterren kunt kijken. De sterrenkijkers zijn er deels voor wetenschappelijk onderzoek en vormen een onderdeel van de universiteit hier in de omgeving. Canterbury. Natuurlijk van de studie sterrenkunde.
Nog een ander weggetje in, 3 km niet geasfalteerd aan het einde is er dan een grote plek aan een meer waar oude stacaravans staan en een bord verboden te camperen.??? Die stacaravans zijn van vissers, de meren hier zitten vol forel. Bomen in herfsttooi en het waterige zonnetje dat door komt maakt dat de sfeer weer prachtig is. Morgen op naar Christchurch althans we rijden er langs om nog even de landtong op te rijden. En zondagmiddag willen we terug zijn om onze koffers te pakken.

Vrijdag 11 april
Inderdaad gereden helemaal naar het einde van de landtong Akaroa 85 km van Christchurch.
Onderweg kwam even de zon door bij een meer waar wel 20 zwarte zwanen zaten. Zo idyllisch maar zo gauw je maar iets dichterbij komt zijn ze weg. En aan het einde van de rit een kaasmakerij (van koeien ik had wel een keer verwacht van schapen). Even naar de shop waar de Maasdammers, Goudse en Edammers naast elkaar lagen. Op mijn vraag hoe dat zat met licenties, namen, recepten etc, kreeg ik geen antwoord. Een combi gekocht: het smaakte goed maar ik blijf de Nederlandse kaas toch het lekkerst vinden. Dezelfde namen zegt natuurlijk nog niets over de smaak.
De route was verder saai en er was veel laag hangende bewolking. Eigenlijk een van de eerste dagen dat ik niets te vertellen heb. Of misschien toch, vannacht droomde ik dat in mijn huis 150 mensen waren die voorzien moesten worden van eten. Dan maar bitterballen, kroketten etc. Ik kreeg nog ruzie met iemand die in mijn huis stond te roken. Ik heb me suf verzonnen waar deze droom voor staat?
Veel "vreemden" in het huis dat klopt, maar geen 150 neem ik aan. Het verlangen naar huis kan wel kloppen en al die vreemde mensen in zo'n ver land??
Enfin verder: Akaroa is ooit gesticht door Fransen rond 1850 en er is veel Franse invloed. Morgen is er een harvest festival, leuk als afsluiting. Ik ben benieuwd.

Zaterdag 12 april
Het heeft de hele dag gegoten, zo erg was het nog geen enkele dag, gelukkig. Nu rond 16.00 lijkt de lucht op te klaren. Ondanks deze vreselijke regen hoorden we de vogels steeds fluiten in alle toonaarden, maar we zagen ze niet.
Van het Harvest festival hebben we dus niets gezien, wel gedacht de hele dag aan de organisatoren en bezoekers. Morgenochtend voor we vertrekken uit de landtong bezoeken we nog het stadje. Die foto's samen met het verhaal over Christchurch hebben jullie van Nz dan nog te goed.