Even nieuws: kregen van de reisorganisatie via de mail bericht dat zij de oorspronkelijk betaalde kosten voor de 3 nachten hotel in Singapore aan ons terugstorten. En het staat al op de rekening. Netjes hoor, maar het verschil met de hotels in de andere steden was ook enorm.
Even wat algehele zaken over het rijden in Nieuw-Zeeland. Inmiddels hebben we ervaring km niet echt bij gehouden, maar de 3000 zijn we wel gepasseerd. De teller houdt hier bij hoeveel km's je nog met je tank kunt rijden i.v.m. het gegeven dat vooral hier in het zuiden de benzinestations dunner gezaaid zijn. We rijden natuurlijk links hier, veel vrachtverkeer is er niet op de weg. Wel veel campers en dan is het nog niet eens hoogseizoen. Voornamelijk 2 baans wegen zonder vluchtstroken. Op de hoofdwegen is er bij stijgen of dalen een derde strook aangebracht waar beurtelings de ene baan of de andere baan kan passeren. Het is helemaal niet druk. Dus relaxed rijden. Want wat ik bijzonder vind, is dat als er een bocht, stijging etc aankomt, er een aanduiding met een adviessnelheid staat. Fantastisch is dat want zo kom je eigenlijk niet voor verrassingen te staan.
Er zijn veel campers onderweg en er is een firma Juicy geheten die zich presenteert als jong en vlot en op de verschillende busjes staan verschillende campers met op de voorkant een vlotte jonge meid, steeds in een ander jurkje. (Foto's)
En niet te vergeten de kleuren zijn paars en hardgroen. Hardgroen het hoesje van mijn iPad en paars het hoesje van mijn i phone.!!!

Zondag 30 maart 2014

De zon kwam vanochtend op en de lucht kleurde helemaal rood 5 minuten en het was weg.. Vandaag gaat de rit van Lake Wanaka naar Queenstown een stad met ongeveer 10.000 inwoners en deze ligt aan een enorm meer. Het Wakatipumeer dat op sommige plaatsen wel 380 meter diep is. Het is van oorsprong een gletsjermeer en samen met lake Te Anau, waar we morgen komen, het grootste zuidelijke ijsmeer.
Volgens het boek een mooie weg. Inderdaad een mooie route met een pass zoals deze in Europese begrippen hoort te zijn, met haarspeldbochten. Dus Ank in haar element want die houdt van rijden als een coureur.
Onderweg hebben we iets speciaals gezien. We kwamen door een gebied dat aangekondigd werd als winter snow area. Ranchachtige boerderijen en wat zien we daar wel 100 meter lang aan de omheining allemaal BH's. In alle kleuren en maten. Foto komt er natuurlijk aan. In Amsterdam de sloten aan de brug, in Dordrecht een kauwgum muur, maar dit slaat alles. Jammer we hebben geen BH over anders had ik deze er beslist bij gehangen. Natuurlijk ontsproten er allerlei fantasieën wat er op die ranch allemaal zou gebeuren. Er stond namelijk een bord private horse riding?

Op de pass zagen we al de eerste paragliders. Queenstown is het centrum van allerlei buitensporten. Er is een kabelbaan naar een berg 500 m ongeveer hoog en boven op die berg kun je bungee jumpen, paraglyden etc. Bij binnenkomst van de stad allemaal appartementen gebouwen op de berg gebouwd, echt zo'n wintersportoord met van die terrasbouw. Maar skiliften heb ik nog nergens gezien misschien boven aan de kabelbaan?
We vinden alle attracties en excursies heel duur. Er was een boottocht de rivier op in een snelle jetboot. 90 nz dollars voor een uur. Dus 60 euro de man.

We waren toe aan boodschappen doen en ik kwam in Queenstown in een enorme supermarkt terecht, waar het leek of gezinnen het wekelijks boodschappen doen als een uitje zagen. Men begroette elkaar, stond in groepjes te praten.

Queenstown heeft een oude kern van huizen aan de haven. In 1827 is er ene William Gilbert Rees aan land gekomen en heeft zich daar gevestigd. Aan de haven zijn er terrasjes en het is er gezellig druk. In deze regio worden de merinowol producten verkocht. Vesten prachtig voor een prijs van rond de 250 euro, er schijnt zijde in te zitten, waardoor er geen sprake is van kriebels.

Bij een muurtje aan het strand stond een groep meiden, schatting 16 jaar, gekleed in een uniform. Het was een bijzonder plaatje. Ik ben op hun afgestapt en hen gevraagd of ze van een bepaalde school kwamen. Wat bleek, er waren net roeiwedstrijden geweest en zij droegen het uniform van de roeivereniging. Trots en een beetje giebelend werd de zilveren medaille getoond, die zij met de vier met stuur hadden gewonnen. En Ank zag hun handen, overal blaren. En dat levert natuurlijk weer foto's op.

Maandag 31 maart
Inmiddels is het 17.30. En wij hebben een plekje gevonden op een natuurcamping aan het Lake Gun op de helft van de weg naar de Milford Sound. Dit meer is in de film van de Lord of the Rings achtergrond voor de Misty Mountains. En wat wel bijzonder is op deze camping plek geen enkel bereik . Geen telefoon! En ook onze Wifi kan geen verbinding maken. Grappig is dat dit geen officiële camping is en er staan nu in anderhalf uur tijd 10 busjes oud en nieuw dwars vlak naast elkaar geparkeerd. In 1980 hadden wij al zo'n busje en hier zie je alle jongelui er mee rijden, oud, geverfd etc.

Maar hebben we overdag nog iets beleefd? Het was weer een prachtige rit, waarvan jullie de foto's te zien krijgen, maar iets specifieks was er vandaag niet. Ik heb die koffie gelegenheid, waar we dagelijks ons bakje drinken en die ik in mijn vorig verhaal heb beschreven gefotografeerd.
De weg die we rijden van Te Anou naar Milford Sound 122 km enkele reis staat op de werelderfgoed lijst. Nog 55 km naar de Milford Sound, waar we de boottocht gaan maken. En dan de dag erna weer dezelfde weg 122 km terug. Maar langs deze weg is er van alles te zien, vandaag waren we bij de mirror lakes. Dit betekent natuurlijk weerspiegeling in water, maar St hebben we eerder en mooier gezien. We worden al blasé.
Vannacht kon ik niet slapen, ook wel omdat ik een spannend boek aan het lezen was Debet van Sakia Noort.

Dinsdag 1 april
Hier is toeristisch per deze datum na de zomer, het laagseizoen begonnen. En ik begreep van Ernst afgelopen weekend bij jullie de zomertijd, het tijdsverschil is nu dus 13 uur.
Vanochtend vanaf het Gun lake, dat vergeven is van de muggen, trouwens hier overal, naar de Millford Sound. Prachtige vergezichten op diverse plaatsen in de weg. Wat is hier bijzonder? De bergen zijn heel steil en liggen direct achter elkaar, daardoor krijg landschap in lagen. Heel mooi! Aan het einde van die 121 km ligt de Homertunnel, anderhalve kilometer, met een stoplicht want door die tunnel kunnen de auto's maar in een richting berijden. Smal, donker, af en toe een lamp in het midden bovenin de tunnel en de meters, die we net gestegen zijn, zakt hij nu in de tunnel. Ik rijd eigenlijk alles, maar zo'n oude tunnel met weinig licht, is meer Ankies ding. Die vindt dat stoer en spannend ook al is ze 70. 50 jaar rijervaring zegt ze zelf.
En dan de Fiord zoals dat hier heet en niet Fjord. Adembenemend. Wat bijzonder.
Naar het boekingskantoor om de boottrip te boeken.
De boot vaart 2 uur de Fiord uit naar de Tasmanzee, 13 kilometer, en weer terug. Hij vaart de zee een heel klein stukje op met de hoge golven en dan weet ik het direct weer. Dat ik geluk heb, dat hij snel keert anders was ik doodziek geworden.
De bergen aan weerszijde van de Fiord zijn rond de 700 meter hoog en rijzen stijl omhoog en onder water nog 300 a 400 meter. De boot vaart tegen de rots aan en het is geen kleine boot, dus dan weten jullie dat het dorp is en de steile wand torent hoog boven aan uit, nagenoeg loodrecht. We hebben beiden de Noorse Fjorden gezien, maar dit was indrukwekkender door de hoeveelheid bergen achter elkaar in lagen, zoals ik al eerder beschreef.
Even bij terugkomst internet gekocht 15 mb voor 3 euro en de familie bericht, dat we hier geen bereik hebben telefonisch.
Morgen terug naar te Anau en verder.

Woensdag 2 april
De weg van de Milford Sound naar te Anou hebben we in etappes gereden. Het was nevelig en ik kon het niet laten om even terug te gaan 3 km naar de Milford sound, nu met een ander uitzicht. In nevelen gehuld ziet het er nog mooier uit. De hoge berg spits waar je op kijkt heet Mitre Peak genoemd naar de mijter van een bisschop. Na koffie weer verder en onderweg twee keer gestopt om te wandelen. Vooral watervallen, diepe uitgesleten holen en mooie uitzichten. Op de eerste parkeerplaats zat een Kea, een vogel, die uitziet als een roofvogel met zijn kromme snavel, maar volgens nieuw-zeelanders niet is. Hij gedroeg zich daar op die parkeerplaats als de huisvogel. Eet overigens het rubber van de deuren van je camper op, aldus de verhalen. En nam chipjes aan van mensen. Hij was totaal niet bang. Op de terugweg nog even gestopt bij het gun lake waar we nu wel mooie weerspiegeling hadden.
Na te Anou zijn we nog doorgereden naar Manapouri, prachtige uitzichten met grote groepen schapen. In dit gebied zijn er veel schapen en hertenfarms.
In Manapouri kun je ook weer met de boot mee. De Fiord is hier 40 km lang voor je aan zee bent.

We worden een beetje scenery moe! Teveel meren, bergen,weerkaatsingen etc. Dus ik zal jullie ook niet overvoeren meer met foto's.