Trevelez 1476 meter

Op 5 mei zijn we vertrokken uit San Juan richting de bergen.
Eerst weer langs het plastic geweld maar al snel klimmen we weer.
Het eerste dorp dat we inslaan is Laujar de Andarrax. Natuurlijk voor koffie 2 euro voor een café con leche en een americano.
Alhoewel het uitgestorven is, alles is dicht is er in zo’n dorpskroeg altijd wat te zien. Een vrieskist, opgestapelde stoelen, mannen aan de bar die rond 11.00 uur die al aan het bier zitten en aan een tafeltje een stel dat iets eet dat heerlijk ruikt, vlees met jus waar brood in gedoopt wordt.
Naast de tap is er een vitrine met allemaal vleeswaren kippenpoten etc. Dus lunchen en dineren kan er ook. Overal is er goede koffie uit van die enorme machines en voor heel weinig geld. Een klein rondje in het dorp. Dit dorp heeft een enorme geschiedenis. Via diverse wandelroutes op de straten aangegeven kun je de geschiedenis volgen. Een heftige strijd tussen Moorse rebellen en christelijke leiders. De stad zou gesticht zijn ooit door de kleinzoon van Noach.
Dat is toch die van die boot, de ark met de dieren. Tevens komt uit deze streek een koppige rode wijn aldus mijn reisboek. Niet geproefd. In deze streek ook veel citroenen aan de bomen en minder sinaasappels. Die waren vooral veel rond Valencia.
Na Laujar klimmen we flink en oh jee er gaat een lampje branden. Aan de kant, boekje erbij en het blijkt de koelvloeistof te zijn met de mededeling direct stoppen.
En we staan juist op een punt om een witte weg (op de kaart, een weg zonder middenstreep met veel haarspeldbochten) in te slaan. Wat nu?
Bellen naar de garage in nederland, maar wat blijkt geen telefoon verbinding, er is niets! Helemaal in the middel of nowhere.
Toch even klein eindje verder gereden en er verschijnt wel een streepje en 3G.
Maar het is zaterdag, we krijgen de baas himself van de garage aan de lijn. Hij stelt een paar vragen, loopt de temperatuur van de motor op? Nee. Is de motor heet? Nee. Dan kun je door.
We slaan toch de weg maar niet in. Durven niet verder de bergen in.
Dan maar door op de gele weg. En kijken bij het eerst volgende dorp of er koelvloeistof te koop is maar gewoon water kon ook, maar het is zaterdag, alles inclusief benzinestation is dicht.
In het volgende dorp Cadiar stoppen we bij een terras waar een man zit die Engels spreekt. Hij loopt mee naar de auto, nee geen hete motor, kap open, voldoende koelvloeistof zo lijkt.
Maar hij weet dat binnen in de kroeg een Duitser zit die alles van auto’s weet. Dus naar binnen.
Aan de bar zit een wat gezette zestiger met een jagershoedje op. Baard en onverzorgd. In mijn beste Duits leg ik uit wat er aan de hand is.
‘In unsere auto leuchtet eind lampe auf. In dass Buch steht dass es die kuhlflussigkeit ist!?
‘Ist der motor heis?
‘Nein’
Neemt intussen nog een slok bier.
‘Giess mall was wasser herein.’
Dat doen we en het lampje is uit.
Dan maar een neut samen drinken. Deze man is al 20 jaar geleden in dit bergdorp (2000 inwoners) terecht gekomen. Altijd gereisd elke winter twee maanden naar Marokko. Kortom overal op de wereld geweest en hier blijven plakken. Waarom, daar krijg ik geen antwoord op.
Er blijken in dit dorp ongeveer 30 buitenlanders te wonen Duitsers en Engelsen. In deze kroeg wordt verzameld. Na een gezellige en nuttige ontmoeting wij weer verder.
Ondanks het water flikkert het lampje af en toe op. Ik heb al Google geraadpleegd en in Granada is een Citroën garage. Maar ja weekend.
We zijn gerustgesteld want de temperatuurmeter van de motor loopt niet op.
Zo komen we na vele haarspeldbochten, diepe afgronden en geen vangrail uiteindelijk aan in Trevelez. Oh grappig blijkt dit dorp bekend te staan om zijn gerookte ham. De winkels langs de straten hangen er vol mee. En veel toeristische winkeltjes. Deze plaats is uitgangspunt voor wandelingen in de Sierra Nevada.
De camping ligt trapsgewijze tegen de berg en de bus (Ank) moet in zijn een flink op de gas trappen.
Op deze plek zo hoog is het duidelijk dat de bomen nog veel minder ver zijn uitgelopen, bijna zo als toen we thuis weg reden.
De mevrouw van de camping vertelt ons dat er een mooie wandeling van 30 minuten is vanaf de camping naar het dorp. Oké dat doen we dan morgenvroeg.

Zondag 6 mei
Ik merk al reizend weinig of niets van Koningsdag, 4 en 5 mei al kijk ik af en toe wel nu.nl of NOS.nl
Wel na Koningsdag foto’s gekeken naar welke mooie jurk Maxima nu weer aanhad.
Het wandelpad blijkt een heeeel smal paadje met links 1 meter lager dan het talud een beek maar rechts soms struiken maar soms gaat het steil naar beneden (geen vangrail) wel 100 meter. En het paadje is op sommige plaatsen niet breder dan twee voeten. Soms over het water heen stappen. En dat noemen ze dan wandelpad.
Verstandig als we zijn, hebben we nu wel aan de stokken gedacht. Zonder had ik het echt niet aangedurfd. Om nog maar even Duits te spreken: ‘ik ben namelijk niet schwindelfrei.’
Aan het einde van het paadje zijn we niet gezakt en de camping lag hoog boven het dorp.
Tja welke kant moeten we nu op? Nergens aanwijzigingen en ook al zien we het dorp liggen is het niet duidelijk. Nadat het zandpad linksaf ophoudt komen we op een asfaltweg en daar kunnen we het vragen aan iemand. Omhoog zegt die mevrouw.
Alhoewel het tegen mijn gevoel indruist hebben we haar advies toch maar gevolgd en dan komen we door prachtige smalle straatjes met witte oude huizen, overal geraniums en in het midden van de smalle straatjes een brede goot, neem aan voor het water dat hier bij regen of smeltende sneeuw volop zal stromen.
Aangekomen op het centrale pleintje met souvenirs winkels, terrasjes en hamwinkels gaan we aan de koffie. Het is zondag en oma’s en opa’s worden ‘uitgelaten’. De familie stapt uit de auto en terwijl de toeristen buiten in de zon koffie drinken, gaan de families binnen zitten in het restaurant. Een jonge moeder met nog onwennig een pas geboren baby in haar armen en een nog jongere vader die even onwennig een kinderwagen uit de auto haalt en uitklapt. Zij gaan samen binnen zitten eten terwijl moeders de borst geeft. Toerisme en zondagsrust twee werelden die letterlijk buiten en binnen afspelen. Ook hier trouwens weer Nederlanders. Overal in Spanje treffen we ze. Veel meer dan vorig jaar in Sardinië. Terug naar de camping. Gewoon maar de weg van de auto’s gevolgd en dan merk ik dat met elke dag omhoog lopen je conditie verbetert.

Op maandag 7 mei vertrekken we naar Granada
En we hadden geluk want op 3 mei dacht ik laat ik alvast kaartjes bestellen voor het Alhambra. En zowaar waren er nog 2 opties dinsdag 7 of woensdag 8 mei. Op 8 mei om 14.30 mogen we erin. De hele maand mei was volgeboekt. Geen kaartje meer te krijgen althans via internet.
En de prijs was 10 euro p.p Trouwens alles is hier goedkoop. Twee koffie 2.20 euro, wijntje 2 euro.
Nou op naar Granada nadat we de tank met de koelvloeistof afgevuld hebben tot maximum en we de hele reis geen lampje meer hebben zien branden. We zijn benieuwd of dit zo blijft maar gaan geen garage raadplegen nu.