Laatste dagen Sardinië van 20-22 mei.

Terwijl we naar de camping rijden gaat er een lampje branden in de bus. Oei boekje erbij en we kunnen vinden wat het is namelijk het inspuitstuk. Maar wat dat betekent??? De hulplijn van de Kop van het land, onze buurman gebeld of we konden wachten tot Livorno. Volgens hem wel. Hebben op internet een citroen garage gevonden niet ver van de plek waar de boot aankomt. Dus rijden we daar naar toe en blijven voor de deur een nacht wachten.

De laatste camping is een camping direct aan zee. En blijkt een surf camping te zijn dus je snapt het al veel wind. Een ronde baai met zandstrand. En de eerste volle dag was die wind er ook en heel heftig, het zand stoof alle kanten op, stoelen woeien om. Dus buiten eten was er niet bij, het zand knarste tussen de tanden. Bij de strandtentjes die er idyllisch bij lagen was er niet veel te doen. Dan dag 2 zondag 21 mei afscheid van Sardinië prachtig weer, bijna geen wind. Nog even het beddengoed gewassen. En je raadt het al uit de machine was alles in een uur droog! Tussen de middag een heerlijke lunch aan het strand genuttigd met vis en de echte Sardijnse rosé die heerlijk is. Voor mij onbekend.

Bijzonder in dit klimaat is überhaupt de droge lucht, geen vocht, geen enkele avond. Alles kan buiten blijven staan heerlijk. Dat i.t.t. tot Nederland waar zo'n zomerse avond welgeteld 4 a 5 keer per jaar voorkomt.Vanochtend om 06.00 wekker gezet. Moeten om 08.00 in Olbia zijn. En terwijl ik de deur open doe om naar het toilet te gaan, kijk ik vooruit naar de prachtige gloed van de opkomende zon en let niet op het feit dat op het afstapje 2 slippers staan, dus daar ga ik. En oei ik kom met de onderkant van mijn linkerbeen hard tegen dat opstapje. Precies op de plek waar ik 3 jaar geleden een grote wond had. Oei direct blauw en zwelling. De vierkante fles olifant uit de koelkast er tegen aan. 10 minuten. Maar verder de strakke kousen aan en hopen dat het meevalt. Maar op het schip, we zijn inmiddels weggevaren, zwelt de plek. IJs, jawel bij de bar krijg ik een hele zak. Dus nu met been op de bank. De zwelling is in mijn geval heftiger omdat ik bloedverdunners slik. Dus ben benieuwd hoe het verder gaat. Maar dat muisje krijgt nog een staartje.

Aangekomen in Livorno blijkt de garage op 5 km afstand te zijn. Ik had op streetview gekeken of het een straat was om te overnachten en ik dacht dat het oke was en jawel hoor een plekje voor de poort in een doodlopende straat. En we zijn nog gezellig in de buurt wezen eten in een leuke pizzeria met mooie tafels en heerlijke vis gerechten. Dus rond 21.00 uur terug en naar bed. Ondanks alles, rustige prima buurt, slaap je toch onrustig. 'S morgens had ik de wekker om 7.00 uur gezet, de garage zou volgens internet om 8.30 openen. Vanaf 7.30 reden er al mensen binnen maar de poort werd steeds gesloten. Ank is in de tussentijd nog achter een broodje aangegaan.

Toen was het tijd en Ank naar de garage. Ze kwam ontdaan terug want nee nee nee, we zitten vol!!! Oei wat nu? Achter onze auto parkeerde een mooie grijze heer van midden vijftig in een Audi. Ik dacht : jij spreekt vast Engels en dat was ook zo. Hij sprak met de garagehouder, maar het bleef bij nee! Ze zaten vol en dat werd ook duidelijk. De ene na de andere auto kwam aanrijden. De mooie Italiaan vertelde dat het systeem zo werkt met afspraken! Ik hulpeloos en hopeloos en vragen of hij geen andere oplossing wist. Hij ging googelen en bellen, maar werd zenuwachtig want zijn chauffeur (?) was al komen aanrijden en zijn mooie leren tas (stylist Italian) werd in de auto gezet. Intussen rookte hij een sigaret. En toen zei hij dat hij een adres had wat niet ver weg was en die konden ons helpen. Inderdaad 6 km verderop werden we vriendelijk ontvangen en in een uur tijd werd er een nieuwe connector (????) geplaatst. De communicatie is verlopen via Google translate.

Om 10.00 uur was het al gefikst. Dus aan de koffie en nog boodschappen doen en op naar Venetie. In een dag 325 km ongeveer snelweg. Al het mooie van Italië hebben we overgeslagen Umbrië etc. Maar ja je kunt niet alles. De Biënnale, die elke 2 jaar in Venetie is trekt. Die willen we graag zien.

Rond 16.00 op camping Venezia, goed verzorgd en luxe sanitair. Vanochtend 24 mei wordt ik wakker met een dikker en warm been. Dan word ik alert wat nu? De huisarts in Dordt gebeld en het advies is een arts bezoeken. Bij de camping vertellen ze mij dat dat betekent spoedeisende hulp in het ziekenhuis. Dus camper opruimen en rijden. Gelukkig is het ziekenhuis niet ver weg, een enorm complex. We vinden alles gemakkelijk. Nummertje trekken. Half uur wachten gegevens worden ingevoerd en ik word aangemeld bij de orthopeed. (??) weer wachten half uur. Dan wordt mijn plek bekeken en de arts spreekt gelukkig enigszins Engels. Voorstel is om een foto te maken om een breuk uit te sluiten. Waarom ik heb geen breuk ..... Maar ja het systeem. Weer wachten foto en toen de uitslag. Koelen en niet teveel lopen. Benen hoog. Zij boden mij ter plekke een koeling aan, een zakje met korrels waar je op moet drukken en dan wordt het koel. Even afwachten tot morgen?

S ochtends op Hemelvaartdag 25 mei is het een stuk beter. Minder warm en iets dunner. Dus toch naar Venetie.